Η μονάδα έχει ξεπεράσει τα όριά της και πρέπει να εξελιχθεί, να γίνει τμήμα σε πρώτη φάση, με επιπλέον δύο ογκολόγους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Τα συγκεκριμένα στοιχεία και την ανάγκη αυτή τονίζει στην “Ε” η ογκολόγος γιατρός Σοφία Σταματοπούλου, η μοναδική γιατρός της μονάδας, που την 1η Απριλίου έκλεισε 2 χρόνια στο νοσοκομείο, αναβαθμίζοντας τις παρεχόμενες υπηρεσίες στους ογκολογικούς ασθενείς.
Η κ. Σταματοπούλου σημειώνει ότι στόχος της είναι να μη μειώσουν την ποιότητα υγείας των ασθενών και η μονάδα να πάρει ISO, να έχουν πιστοποίηση ιατρικών υπηρεσιών.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε η γιατρός Σ. Σταματοπούλου ανέφερε:
Για τον αριθμό των ασθενών που εξυπηρετεί η μονάδα και την ιδιαιτερότητα της λειτουργίας της:
“Με βάση τα δεδομένα τα οποία υπάρχουν και καταγράφονται κάθε μήνα, είναι γύρω στα 200 άτομα που εξυπηρετούμε. Ενας μέσος όρος είναι γύρω στις 160 με 170 θεραπείες, που γίνονται εδώ στην Ογκολογική Μονάδα, συν το εξωτερικό ιατρείο με 50 - 60 ασθενείς που έχουμε μία φορά την εβδομάδα. Οταν υπάρχει ανάγκη, βλέπω και εκτός Δευτέρας. Οταν πρέπει είτε να ξεκινήσουμε άμεσα χημειοθεραπεία ή υπάρχει νεοδιαγνωσθείς καρκίνος μαστού που πρέπει να ενημερώσω για να ξεκινήσουμε. Συν τα follow up, δηλαδή οι ασθενείς αυτοί έχουν μια συνέχεια. Μου φέρνουν εξετάσεις και πρέπει να πω στον ασθενή τι θα κάνει. Δεν θα περιμένω το ραντεβού το προγραμματισμένο, μπορεί να χρειάζεται να κάνω πιο γρήγορα κάτι. Ή ασθενής έκανε έναν επανέλεγχο και πρέπει να πάρω απόφαση. Θα συνεχίσει την ίδια θεραπεία, θα αλλάξει ή θα οδηγηθεί στο χειρουργείο;
Είμαι ελεγκτής γιατρός του ΕΟΠΠΥ που σημαίνει ότι γνωμοδοτώ για φάρμακα υψηλού κόστους, δίνω εγκρίσεις. Για να μπορέσουν οι ασθενείς να πάρουν φάρμακα υψηλού κόστους, υπάρχει μια γραφειοκρατία στο χώρο της Ογκολογίας. Για όλα αυτά τα φάρμακα υψηλού κόστους που παίρνουν οι ασθενείς, εγώ πρέπει να φτιάξω έναν ηλεκτρονικό φάκελο, να τον καταθέσω ηλεκτρονικά και να περιμένω το αποτέλεσμα. Και να έχω αυτό το χαρτάκι, με το οποίο είτε θα πάει στον ΕΟΠΠΥ είτε θα πάει στο φαρμακείο του νοσοκομείου, για να μπορέσει να πάρει ο ασθενής τα φάρμακά του”.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
Για τους ασθενείς που εξυπηρετεί και για τα 2 πρώτα χρόνια λειτουργίας της μονάδας με την παρουσία της:
“Εξυπηρετούμε ασθενείς και από το Νομό Λακωνίας και από το Νομό Ηλείας κι έρχονται και κάποιοι, ένα μικρότερο ποσοστό, από το Νομό Αρκαδίας. Εχω ιδιαίτερη χαρά γιατί ολοκληρώνω δύο χρόνια στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, πριν από 2 χρόνια διορίστηκα στο νοσοκομείο. Η Ογκολογική Μονάδα λειτουργούσε πριν από εμένα. Λειτουργούσε βέβαια χωρίς ογκολόγο και η τάση που υπήρχε είναι να κάνουμε τις χημειοθεραπείες τους χωρίς την παρουσία ογκολόγου, για να μην ταλαιπωρούνται και να μην πηγαίνουν στην Αθήνα ή σε διάφορα άλλα μέρη. Βρήκα ένα τμήμα που έκαναν θεραπείες σε ασθενείς από άλλους γιατρούς, είτε από ιδιωτικά είτε από δημόσια νοσοκομεία. Μετά από 2 χρόνια το τμήμα έχει τους δικούς του ασθενείς. Δηλαδή, υπάρχουν ασθενείς που εμπιστεύονται το γιατρό του νοσοκομείου και αυτό έχει μια ανοδική πορεία. Πλέον το τμήμα έχει πάνω από 100% πληρότητα”.
Για τη συνεργασία με εξειδικευμένους γιατρούς στην Αθήνα, που δημιουργεί ένα άτυπο Ογκολογικό Συμβούλιο:
“Ο ογκολογικός ασθενής είναι μια ομαδική δουλειά. Δεν είμαι χημειοθεραπευτής να δίνω θεραπείες. Μερικές φορές θα πρέπει να εξηγήσω στον ασθενή ότι θα πρέπει εδώ να κάνουμε ακτινοβολία, αλλά θα πρέπει να μιλήσω και με γιατρούς στην Αθήνα. Είναι σαν ένα Ογκολογικό Συμβούλιο άτυπα, το οποίο δεν υπάρχουν ειδικότητες για να γίνει στο Νοσοκομείο Καλαμάτας.
Θα πρέπει να γίνει μια συγκέντρωση ανθρώπων, συγκεντρωνόμαστε και μιλάμε. Στέλνοντας τα cd, μιλάμε για την εξέλιξη του ασθενή και πώς θα προχωρήσουμε. Ή υπάρχουν κάποιες μοριακές εξετάσεις που πρέπει να σταλούν, πριν ξεκινήσουμε χημειοθεραπεία. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί ένας ογκολογικός ασθενής για να έχει το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να δουλεύουμε ως ομάδα. Και η ομάδα δεν είναι μόνο ο ογκολόγος, είναι ο χειρουργός, είναι ο χημειοθεραπευτής, εξειδικευμένοι γιατροί που ασχολούνται με το κομμάτι αυτό”.
Η ΜΟΝΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ
Για την ανάγκη η μονάδα να εξελιχθεί σε τμήμα σε πρώτη φάση, με επιπλέον γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό:
“Η αρχή έγινε, υπάρχει ογκολόγος στο νοσοκομείο. Αυτό θα πρέπει να εξελιχθεί, να έρθουν κι άλλοι συνάδελφοι και η μονάδα να γίνει ένα τμήμα – και αν μπορεί να γίνει και κλινική σε βάθος χρόνου, ακόμα καλύτερα, για να υπάρχει η δυνατότητα να βλέπουμε περισσότερους ογκολογικούς ασθενείς. Γιατί ο Νομός Μεσσηνίας είναι ο δεύτερος στην Πελοπόννησο μετά το Νομό Αχαΐας, όσον αφορά τον πληθυσμό. Θα πρέπει να έρθουν τουλάχιστον άλλοι δύο ογκολόγοι, γιατί υπάρχουν μεγάλες ανάγκες. Πρέπει να έχουμε και ένα όραμα. Και νομίζω ότι αυτό είναι που μας δίνει τη δύναμη, με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν, να προχωράμε πιο πέρα”.
Για την ανάγκη να αυξηθούν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό:
“Οταν θα αυξηθούν οι γιατροί, θα αυξηθεί και το νοσηλευτικό προσωπικό, γιατί αυτή τη στιγμή ένας μέσος όρος θεραπειών είναι πάνω από 10. Οταν υπάρχουν επίσημα 10 κρεβάτια στο νοσοκομείο, εμείς κάνουμε πάνω από 10. Και δεν υπάρχει και η δυνατότητα πολλές φορές να τους βάλουμε συγχρόνως στον ίδιο χώρο. Εξυπηρετούνται και παραπάνω από 10 άτομα τη μέρα. Τα έχουμε μοιράσει σε βάρδιες ανάλογα και με τις χημειοθεραπείες. Υπάρχουν κάποιες χημειοθεραπείες που ξεκινούν το πρωί και τελειώνουν το μεσημέρι, και κάποιες θεραπείες που έχουν μικρότερη διάρκεια. Εχουμε μοιράσει έτσι τους ασθενείς, για να μπορούμε να κάνουμε τις θεραπείες, γιατί με τα 10 κρεβάτια δεν γίνεται. Αν φανταστείτε ότι σε άλλα δημόσια νοσοκομεία στην Αθήνα γι’ αυτόν τον αριθμό ασθενών υπάρχουν τουλάχιστον 5 ογκολόγοι, νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει τα όριά μας”.
ΤΙΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ
Για τις παροχές και την ποιότητα υγείας που πρέπει να έχει ο ογκολογικός ασθενής:
“Δεν είναι θέμα εξυπηρέτησης. Θα πρέπει ο ογκολογικός ασθενής να έχει τις παροχές υγείας, όπως του αξίζει. Θα πρέπει ο γιατρός να αφιερώνει τον χρόνο που αρμόζει στον ασθενή, τον χρόνο που έχει ανάγκη ο ασθενής. Θα πρέπει να γίνονται θεραπείες στην ώρα τους, ούτε σε καρέκλα γιατί δεν υπάρχουν κρεβάτια, γιατί δεν είναι ασφαλές για τον ασθενή. Και δεν είναι και ασφαλής η παρακολούθηση του ογκολογικού ασθενή. Για να έχει το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα ο ογκολογικός ασθενής, ανεξάρτητα από το στάδιο της νόσου, θα πρέπει να υπάρχει όλη η υποδομή, ώστε να μη μειώσουμε την ποιότητα υγείας. Αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία. Ασχολούμαστε με τον ασθενή με τις δυνατότητες που έχουμε και δουλεύουμε. Γιατί πρέπει να σεβόμαστε αυτό που κάνουμε και τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι. Είτε είναι ογκολογικός είτε δεν είναι. Δεν πρέπει να ρίχνουμε την ποιότητα υγείας, δεν το δέχομαι αυτό. Είτε στην Καλαμάτα είτε στην Αμερική είναι ο ασθενής, ίδιες εξετάσεις πρέπει να γίνουν στα δύο νοσοκομεία”.
ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ISO
Για το στόχο της μονάδας να πάρει ISO και να πιστοποιήσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες:
“Δεν θέλω να μειώσουμε την ποιότητα υγείας των ανθρώπων αυτών. Ο στόχος μας είναι, και μένα και της προϊσταμένης και του τμήματος, να πάρουμε ISO, να είναι ασφαλής η θεραπεία των ασθενών αυτών. Ηδη έχουμε ξεκινήσει κάποιες διαδικασίες για να προχωρήσουμε το ISO. Γιατί με το ISO σε βάθος χρόνου θα έχουμε πιστοποίηση ιατρικών υπηρεσιών. Και με βάση αυτό το ISO μπορεί να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο που θα εφαρμόζεται για όλους εδώ που δουλεύουμε”.
Για τη σχέση του ασθενή με τον θεράποντα ιατρό και πού πρέπει να γίνονται οι χημειοθεραπείες:
“Αυτό που θέλουμε είναι να υπάρχει αυτή η επαφή με τον ασθενή. Γι’ αυτό θέλουμε να δίνουμε χρόνο στον ασθενή. Να καταλαβαίνει, είτε είναι μεταστατικός είτε ιάσιμος ο καρκίνος που έχει, ότι του προσφέρουμε το καλύτερο. Το καλύτερο μερικές φορές είναι ο χρόνος που θέλει ο ασθενής να αισθάνεται ασφάλεια. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι δεν γίνεται ο θεράπων ιατρός να είναι στην Αθήνα και να γίνονται χημειοθεραπείες στην Καλαμάτα. Δεν μπορεί να έχεις παρακολούθηση ενός ογκολογικού ασθενή με αυτόν τον τρόπο. Θα έχει το χειρότερο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Γιατί δεν γίνεται να τον παρακολουθείς και να τον βλέπεις μετά από 3 μήνες με αξονικές. Δεν έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα. Γι’ αυτό ο θεράπων ιατρός πρέπει να είναι δίπλα στο ασθενή για να μπορεί να τον παρακολουθεί. Αλλιώς δεν είχε κανένα νόημα να έρχομαι εγώ κάθε μέρα να κάνω επίσκεψη και να βλέπω τους ασθενείς. Γιατί ο ασθενής δεν είναι ένας φάκελος μόνο, είναι μια οντότητα. Είναι πολλά πράγματα μαζί και γι’ αυτό και δεν θέλω να ρίξω την ποιότητα υγείας. Δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία. Μπορεί να είναι ένα ταξίδι, αλλά δημιουργείται μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του γιατρού και του ασθενή. Και αυτό είναι κάτι που χτίζεται και δεν χαρίζεται”.
