Η πρόεδρος του συλλόγου "ΞαναρχίΖΩ" Ιωάννα Κοντομηνά και η συντονίστρια των εθελοντών του κοινωνικού ιατρείου Φεβρωνία Εξακουστίδου μιλούν για τα προβλήματα των ανασφάλιστων καρκινοπαθών, με αφορμή και τις προθέσεις του υπουργείου Υγείας για τη χρέωση της θεραπείας όταν δεν γίνεται προσυμπτωματικός έλεγχος.
Η Ιωάννα Κοντομηνά, πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων με Εμπειρία Καρκίνου Καλαμάτας "ΞαναρχίΖΩ" δεν γνωρίζει για καρκινοπαθείς οι οποίοι να αντιμετωπίζουν ελλείψεις στις θεραπείες τους. «Μέχρι στιγμής δεν έχει απευθυνθεί στο σύλλογό μας κάποιος ασθενής που να αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις θεραπείες, κι ούτε έχουμε και κάποια σχετική πληροφόρηση», αναφέρει. Ωστόσο, «καλούμε όποιον αντιμετωπίζει προβλήματα με τις θεραπείες του, να απευθυνθεί στο σύλλογό μας και από κοινού να αναζητήσουμε λύσεις, και με τις όποιες δυνάμεις διαθέτουμε να βοηθήσουμε».
Οσο για το αν έχουν την ίδια πρόσβαση ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι στη θεραπεία, απαντά: «Την δύσκολη περίοδο που ζούμε πολλοί συμπολίτες μας έχουν χάσει την εργασία τους και ως εκ τούτου έχουν βρεθεί χωρίς ασφαλιστική κάλυψη με αποτέλεσμα να νιώθουν ανασφάλεια, πολύ δε περισσότερο εάν νοσήσουν από καρκίνο». Αυτοί λοιπόν οι συμπολίτες μας που μένουν ανασφάλιστοι «εκτός από το Κοινωνικό Ιατρείο, μπορούν να απευθυνθούν με το βιβλιάριο της Πρόνοιας στο Νοσοκομείο, όπου θα τους ενημερώσουν και με μεγαλύτερη ακρίβεια για την θεραπεία η οποία θα ακολουθηθεί».
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ...
Δυστυχώς όμως, όπως επισημαίνει η κ. Κοντομηνά, «με όλα αυτά που βιώνουμε στην Ελλάδα, δυσκολίες για την άκρως απαραίτητη θεραπεία τους αντιμετωπίζουν τόσο οι ανασφάλιστοι όσο και οι ασφαλισμένοι».
Τώρα όσον αφορά την πρόθεση του υπουργού Υγείας κ. Κουρουμπλή για «όσους δεν είναι συνεπείς στις υποχρεωτικές προληπτικές εξετάσεις, να αντιμετωπίζουν ως ποινή την υποχρέωση να συμμετάσχουν στο κόστος της νόσου, εφόσον νοσήσουν», η πρόεδρος του "ΞαναρχίΖΩ" ναι μεν συμφωνεί ότι χρειάζεται ένας στρατηγικός σχεδιασμός «ώστε να μπει ο προληπτικός έλεγχος στην ζωή μας», αλλά «είμαστε κάθετα αντίθετοι στην "ποινικοποίηση" του καρκίνου και όσων δεν κάνουν προληπτικό έλεγχο». Προσθέτει δε πως «δεδομένης της οικονομικής κρίσης που διανύουμε, το να επιβαρυνθεί ο ασθενής και με το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος ή έστω μέρους του κόστους της θεραπείας, είναι αν μη τι άλλο παράλογο».
Φτάνει άλλωστε «να αναλογιστούμε ότι ο ασθενής με καρκίνο έχει να αντιμετωπίσει τη μεγάλη ψυχολογική φόρτιση της ίδιας της ασθένειας, αλλά και τις παρενέργειες των θεραπειών». Πιστεύει λοιπόν η κ. Κοντομηνέ, ότι «αυτό που χρειάζεται είναι σωστή ενημέρωση ώστε να εκλείψει ο φόβος για τον καρκίνο. Για παράδειγμα οι τρόποι πρόληψης του καρκίνου μπορούν να διδάσκονται στα σχολεία, έτσι ώστε τα παιδιά και μελλοντικοί ενήλικες να είναι πιο θετικοί και πιο συνεπείς στον προληπτικό έλεγχο».
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΜΕ... "ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ"
Η Φεβρωνία Εξακουστίδου, συντονίστρια των εθελοντών του Κοινωνικού Ιατρείου Καλαμάτας, επισημαίνει ότι η μεγαλύτερη δυσκολία για τους ανασφάλιστους καρκινοπαθείς -και όχι μόνο- είναι κυρίως με τις εξετάσεις που πρέπει να κάνουν αλλά και όταν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. «Το πρόβλημα είναι αρκετά σοβαρό και παρακαλάμε τα νοσοκομεία στην Αθήνα για να τους δεχτούν», λέει. Από την άλλη και οι ίδιοι οι καρκινοπαθείς οι οποίοι απευθύνονται στο Κοινωνικό Ιατρείο, ιδίως γυναίκες με καρκίνο στο στήθος, φοβούνται ή ντρέπονται. Κι αυτό επιδεινώνεται γιατί «δεν υπάρχει ευαισθησία από κάποια νοσοκομεία -μεταξύ αυτών και το Νοσοκομείο της Καλαμάτας-, οι αρμόδιοι υπάλληλοι συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες και δεν τους δέχονται επειδή δεν έχουν λεφτά». Κάτι που θα είχε σε μεγάλο βαθμό ξεπεραστεί αν έπαιρνε ΦΕΚ και γινόταν νόμος του κράτους «η απόφαση του υπουργείου Υγείας για ελεύθερη πρόσβαση όλων των ανασφάλιστων στις δημόσιες δομές Υγείας, αλλά το υπουργείο Οικονομικών δεν δίνει την έγκριση», εξηγεί.
Προς το παρόν λοιπόν ισχύει ο νόμος που άρχισε να εφαρμόζεται από τις αρχές του περασμένου χρόνου για τη νοσηλεία των ανασφάλιστων, αλλά κάποια νοσοκομεία έχουν θέσει σε αδράνεια τις σχετικές επιτροπές - ενώ φαίνεται ότι η καθεμιά νοσηλευτική μονάδα ερμηνεύει το νόμο με το δικό της σκεπτικό. Η ίδια η κ. Εξακουστίδου μέσα από την εμπειρία και την επαφή της με ανασφάλιστους ασθενείς διακρίνει πως «οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία στην πλειοψηφία τους δίνουν λάθος πληροφορίες στους ανασφάλιστους ασθενείς και τους αποθαρρύνουν όταν για παράδειγμα τους πληροφορούν για το κόστος μιας στεφανιογραφίας, και οι άνθρωποι φεύγουν». Επισημαίνει δε ότι ο ισχύον νόμος για την πρόσβαση όσων δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη στα νοσοκομεία δεν καλύπτει τις εργαστηριακές εξετάσεις, ενώ «ο καινούργιος που δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί θα κάλυπτε αυτά τα κενά».
Βέβαια ακόμα και με το παλιό καθεστώς, κάθε νοσοκομείο αντιδρά με διαφορετική ευαισθησία. Ετσι, «το Σισμανόγλειο αναλαμβάνει περιστατικά ανασφάλιστων, άλλα όμως νοσοκομεία στην Αθήνα, και το δικό μας εδώ, δείχνουν μια "επιλεκτική συμπεριφορά"», αναφέρει καταλήγοντας.
