Ειδικότερα, ο κ. Κυριακόπουλος στάθηκε αρχικά στη σημασία του ελαιολάδου και της ελιάς ΠΟΠ Καλαμάτα, παρατηρώντας: “Νομίζω ότι στη Μεσσηνία θα πρέπει να υποστηριχθούν περαιτέρω οι βασικές καλλιέργειες της περιοχής. Να εκμεταλλευτούμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που μας δίνουν οι περιοχές, την υψηλή ποιότητα κυρίως των ελαιοκομικών προϊόντων, τα πολύ ισχυρά brand names που έχουμε στην ελιά Καλαμών και στο ΠΟΠ ελαιόλαδο. Να πιέσουμε έτσι ώστε να εκπονηθεί, επιτέλους, μία στρατηγική για το ελαιόλαδο, η οποία θα υπηρετεί με συνέπεια και χαρακτήρα και δεν θα είναι απότοκο της κάθε λογικής του υπουργού που αναλαμβάνει. Θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στην υποστήριξη του ΠΟΠ ελιά Καλαμάτας όσον αφορά την ελιά Καλαμών, για να ανατραπούν οι δυσμενέστατες συνέπειες που είχε η απόφαση του πρώην υπουργού Αποστόλου, η οποία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στην παραπλάνηση των καταναλωτών γύρω από τα θέματα της επισήμανσης”.

Αναφερόμενος στα σύκα, επεσήμανε: “Να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στο κομμάτι του σύκου που είναι μια πολύ δυναμική και εξωστρεφής καλλιέργεια κι επιτέλους να εγκριθεί το πρόγραμμα ανανέωσης κι εγκατάστασης νέων συκεώνων. Ηδη η υπηρεσία μας εδώ και μία διετία έχει καταθέσει κοστολογημένο πρόγραμμα για τη Μεσσηνία και όσον αφορά την εγκατάσταση και όσον αφορά την ανανέωση των γερασμένων συκεώνων”.

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ

Ο υπό συνταξιοδότηση διευθυντής τάχθηκε κατά της μονοκαλλιέργειας, προτείνοντας την επιστροφή στη διάρθρωση μιας αγροτικής τυπικής εκμετάλλευσης παλαιά: “Να προσέξουμε να γίνει επιτέλους μια διαφοροποίηση των καλλιεργειών. Δεν πρέπει όλα τα καρπούζια να τα κρατάμε σε μια μασχάλη. Δεν πρέπει στο σακούλι να βάζουμε ενός είδους προϊόν, γιατί αν πάει κάτι κακό μια χρονιά, θα έχουμε συνέπειες. Οχι στη μονοκαλλιέργεια. Θα πρέπει να διερευνηθούν διαφοροποιήσεις των καλλιεργειών. Να βασιστούμε στις παραδοσιακές καλλιέργειες, ελιά Καλαμών, αμπελοειδή, να εκμεταλλευτούμε την αναδιάρθρωση του προγράμματος των αμπελώνων, να διερευνήσουμε τις επιτραπέζιες ποικιλίες που ζητάει η αγορά. Ολα αυτά τα πράγματα πρέπει να τα δούμε, στόχευση στη διαφοροποίηση κι έμφαση με κηπευτικά εποχικά που ζητάει η αγορά, με διερεύνηση στα φυτά μεγάλης καλλιέργειας τα οποία δίνουν ένα συμπληρωματικό εισόδημα. Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να επανέλθουμε όχι στο καθεστώς της καλλιέργειας, το παλαιό, αλλά στη διάρθρωση μιας αγροτικής τυπικής εκμετάλλευσης παλαιά, όπου υπήρχε ο αμπελώνας, ο σταφιδεώνας, ο συκεώνας, ο ελαιώνας και υπήρχαν και τα κηπευτικά. Ο κάμπος της Μεσσηνίας ήταν πράσινος προ 40 ετών, με υπαίθρια κηπευτικά, με κηπευτικά υπό κάλυψη. Το παράδειγμα της Τριφυλίας που είναι μια κατεξοχήν δυναμική περιοχή στην καλλιέργεια των κηπευτικών θα πρέπει να το ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες περιοχές της Μεσσηνίας που έχουν τα ομοειδή χαρακτηριστικά. Δεν είναι εύκολο βέβαια”.

Για την αντιμετώπιση των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής ζήτησε την αναδιάρθρωση του κανονισμού του ΕΛΓΑ, σημειώνοντας: “Θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία κι έμφαση στην αντιμετώπιση των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής, των δυσμενών αποτελεσμάτων και όσον αφορά την Πολιτεία -βλέπε αναδιάρθρωση του κανονισμού η οποία θα περιλαμβάνει τα αίτια παρατεταμένης ανομβρίας. Αποζημιώσεις, όπως δεν έγινε φέτος με τις ζημιές του καύσωνα Μαΐου. Πρωτόγνωρο, οφειλόμενο στην κλιματική αλλαγή. Θα πρέπει να δούμε βέλτιστες πρακτικές των παραγωγών και των δομών υπηρεσιακών που τους υποστηρίζουν για να αντιμετωπίσουμε φαινόμενα, όπως το γλοιοσπόριο που είναι ένα καινοφανές ζήτημα για την καλλιέργεια της ελιάς”.

Για τα φαινόμενα της λειψυδρίας πρότεινε μικρά έργα άρδευσης και την ολοκλήρωση των μεγάλων: “Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε φαινόμενα της παρατεταμένης λειψυδρίας με την παρέμβαση της Πολιτείας, την κατασκευή μικρών έργων επέκτασης των ζωνών άρδευσης και με την ολοκλήρωση μεγάλων έργων, βλέπε Φιλιατρινό, Μιναγιώτικο, φράγμα Χάραδρου, αλλά κυρίως με την κατασκευή μικρών έργων, που θα έρθουν και θα δώσουν μια απάντηση στο κομμάτι της κλιματικής αλλαγής που αφορά παρατεταμένες περιόδους ανομβρίας και ξηρασίας”.

Ο κ. Κυριακόπουλος επισημαίνει τη σημασία της λειτουργίας συνεταιρισμών και ομάδων παραγωγών: “Θα πρέπει να δούμε, επιτέλους, την ανάπτυξη των συλλογικών δράσεων στο νομό που έχουμε μια χαμηλή κουλτούρα συνεργασίας, τις συνέργειες. Είναι το ζητούμενο που δίνει απάντηση στη δημιουργία κρίσιμων ποσοτήτων. Οι συνεταιρισμοί πρέπει να πάψουν να επιτελούν το ρόλο που επιτέλεσαν μετά το 1974 και μέχρι το 1990. Πρέπει να δούμε τους συνεταιρισμούς σε μια άλλη βάση εντελώς υγιή, στελεχωμένους με επαγγελματικό προσωπικό που θα βλέπει μπροστά. Και συνέργειες μεταξύ επιχειρηματιών, μεταξύ ομάδων παραγωγών. Δεν είναι δυνατόν στη Μεσσηνία να έχουμε μόνο 5 ομάδες ελαιουργικών φορέων. Εδώ φταίει και η Πολιτεία που δεν τροποποιεί τις διαδικασίες συγκρότησης των ομάδων παραγωγών, προκειμένου να τα κάνει λιγότερο γραφειοκρατικά και πιο απλά και να δίνει τη δυνατότητα με ισχυρότερα κίνητρα συνεργειών και συνεργασιών και συλλογικών δράσεων των παραγωγών”.

ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΕΙ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Τέλος, αναφέρεται στη σοβαρή έλλειψη προσωπικού και ζητεί την υποστήριξη των υπηρεσιών: “Οταν έγινε ο “Καλλικράτης” η υπηρεσία μας είχε 70 άτομα. Η ΔΑΟΚ αποτέλεσε ένα άθροισμα υπηρεσιών, Διευθύνσεων Κτηνιατρικής, Γεωργίας, Τμήματος Αλιείας και Τοπογραφίας. Από 70 άτομα σήμερα είμαστε 33. Οταν η Πολιτεία σε κεντρικό επίπεδο επικαλείται την πρωτογενή παραγωγή σαν απάντηση στην οικονομική κρίση, δεν μπορεί να μην υποστηρίζει σε στελεχιακό δυναμικό τις δομές εκείνες που είναι κατεξοχήν υποστηρικτικές της πρωτογενούς παραγωγής. Δεν μπορεί η γεωργική έρευνα, η εφαρμοσμένη να μην υποστηριχθεί. Κάποτε εδώ στην Καλαμάτα είχαμε το Ινστιτούτο Ελαίας που ήταν ένα υπόδειγμα και σήμερα λειτουργεί με 2 - 3 άτομα προσωπικό, εκ των οποίων μόνιμοι δεν ξέρω πόσοι είναι. Πρέπει να υποστηριχθεί η γεωργική εκπαίδευση, η ενημέρωση του παραγωγού. Χωρίς όμως δομές κρατικές που θα υποστηρίζουν αυτή τη διαδικασία και χωρίς την εκμετάλλευση του τελευταίου ευρώ που μπορεί να αξιοποιηθεί μέσα από τα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης. Τώρα θα πάμε το 2020 με 2027, θα πρέπει όλα αυτά να τα δούμε μέσα στα πλαίσια, έτσι ώστε να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή των παραγωγών. Την έχουμε κάνει αρκετά δύσκολη και φταίμε όλοι σ’ αυτό”.