Πρόκειται για παραδοσιακή καλλιέργεια της περιοχής που προσέφερε ένα νόστιμο προϊόν στα νοικοκυριά της Μεσσηνίας και που γνώριζαν πολύ καλά να το μαγειρεύουν οι γυναίκες των προηγούμενων εποχών.
Ρεπορτάζ: Γιάννης Σινάπης
Το ρίσκο να ξαναβάλουν ψιλοφάσουλα πήραν οι αγρότες Παναγιώτης Περρωτής από τη Σπερχογεία και Παναγιώτης Ξυνός από τη Μεσσήνη και σε πρώτη φάση φαίνεται να δικαιώνονται.
“Η απόφαση πάρθηκε μετά από συνεννόηση με τον φίλο Παναγιώτη Ξυνό από τη Μεσσήνη, που μελέτησε πώς πρέπει να κάνουμε την καλλιέργεια τεχνικά έναντι των παλιών χρόνων, που γινόταν χειρωνακτικά περισσότερο”, μας είπε ο Π. Περρωτής και παρατήρησε: “Το ρισκάραμε, το αποφασίσαμε. Σπείραμε μια έκταση και το καταφέραμε. Κι ευελπιστούμε ότι θα γίνουμε ακόμα καλύτεροι σε απόδοση και να είναι πιο καθαρό το φασόλι μας που προσφέρεται στην κατανάλωση, γιατί έχουμε ορισμένα σπασμένα”. Μας υπενθύμισε ότι “το φασόλι είχε να καλλιεργηθεί εδώ και 40 χρόνια στην περιοχή, στη Μακαρία γη, όπως έλεγαν παλιά και στο βάλτο της Σπερχογείας” και διευκρίνισε πως “είδαμε ότι αξίζει κι έχουμε ανταπόκριση από την κατανάλωση. Το έχουμε το προϊόν εδώ και 20 ημέρες μαζέψει και βλέπουμε ότι το προτιμάει ο κόσμος, γιατί είναι πολύ βραστερό και γίνεται χυλός και είναι και νόστιμο”.
Ο κ. Περρωτής μας ενημέρωσε ότι “το περισσότερο το δώσαμε στους εμπόρους, στον κ. Βρυώνη και στον κ. Παπαθεοδώρου, κι έχουμε κρατήσει κι εμείς και δίνουμε σε όποιον μας ζητήσει” και απαντώντας σε ερωτήσεις μας σημείωσε: “Βάλαμε 70 στρέμματα εδώ στο βάλτο και η τιμή είναι ικανοποιητική. Πιάνει 2 ευρώ στον παραγωγό από τον έμπορο και λιανικώς το δίνουμε και παραπάνω, 2,5 ευρώ, ενώ στη λαϊκή έχει 3 ευρώ. Του χρόνου την ίδια ποσότητα θα βάλουμε, για να είμαστε σίγουροι για την κατανάλωση. Να μην είναι πολύ περισσότερο από αυτό που μπορούμε να καταναλώσουμε εδώ, γιατί δεν έχουμε καμία ζήτηση από άλλους νομούς”. Δήλωσε πως “θα προσπαθήσουμε να το διαφημίσουμε και την επόμενη, αν δούμε ότι μας ζητάνε, θα την αυξήσουμε την καλλιέργεια” και πληροφόρησε πως “εδώ γινόταν μεγάλη κατανάλωση στο πράσινο φασόλι, στο ψιλοφάσουλο που λέγαμε παλιά κι επιστημονικά ροβίτσα. Εδώ παλιά μπορεί να καλλιεργούνταν πάνω από 500 στρέμματα”. Ξεκαθάρισε ότι “το ψιλοφάσουλο είναι πιο εύκολη και πιο οικονομική καλλιέργεια στο κοστολόγιο, σε σχέση με το ρύζι” και κατέληξε, αναφερόμενος στο ζήτημα της διάθεσης: “Συμφέρει, το πρόβλημα θα είναι στην πορεία αν και κάποιοι άλλοι θέλουν να καλλιεργήσουν, το πού θα το διαθέσουμε. Το μεγάλο πρόβλημα για μας τους αγρότες, για ό,τι καλλιεργούμε, είναι η διάθεση”.
Ο έμπορος Νίκος Παπαθεοδώρου που αγόρασε και προωθεί τα ψιλοφάσουλα, σημείωσε πως “οτιδήποτε γίνει για να γίνουμε παραγωγικοί, εμάς θα μας βρίσκει πάντα σύμφωνους και πάντα δίπλα στους αγρότες. Είναι ένα εγχείρημα που έκαναν, αφού έχουν χωράφια και μπορούν να καλλιεργήσουν και καλά έκαναν. Εμείς θα είμαστε δίπλα τους”. Παρατήρησε ότι “ο κόσμος πρέπει να το μάθει, εμείς εδώ το γνωρίζουμε το προϊόν. Καλό είναι να το μάθουν και στην υπόλοιπη Ελλάδα, είναι ένα όσπριο ελαφρύ, νόστιμο και καλαματιανό”. Ξεκαθάρισε ότι “οποιαδήποτε προσπάθεια αξίζει, πρέπει να αμείβεται, πρέπει να είμαστε δίπλα τους, να ανταμείβεται, ώστε να δίνουμε κίνητρα και για άλλους αγρότες να μπορέσουν να κάνουν αυτό το εγχείρημα”.
Ο κ. Παπαθεοδώρου είπε “ένα μεγάλο μπράβο και στον κ. Περρωτή και στον κ. Ξυνό που παρά τις δυσκολίες αυτής της εποχής και τις συγκυρίες, τολμήσανε, κάνανε. Εγώ θα είμαι δίπλα τους, ήδη πήραμε μερικές ποσότητες, ήδη τις διαθέτουμε στην τοπική αγορά, αλλά και παραπέρα”.
Τέλος, επιβεβαίωσε ότι “δεν είναι τόσο ευρέως γνωστό, όσο είναι εδώ στην Καλαμάτα” και διευκρίνισε πως “οι ποσότητες που έχουν βγάλει, είναι πολύ λίγες, επαρκούν μόνο για την περιοχή της Καλαμάτας. Για να μπορέσουμε να το δείξουμε, να το δοκιμάσει ο κόσμος, επειδή και του χρόνου θα υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή, προσπαθούμε να το προωθήσουμε”.
