• Η ζήτηση μειώνεται 

• Δεν υπάρχει ανάπτυξη 

• Οι επενδύσεις είναι μηδενικές

• Η ρευστότητα είναι ανύπαρκτη

• Η ανεργία είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη

Το ασφαλιστικό σύστημα παραπαίει και η διάχυτη απαισιοδοξία που επικρατεί στον ευρωπαϊκό χώρο θα επηρεάσει αρνητικά και τον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αποτελεί σανίδα σωτηρίας για την οικονομία της χώρας. 

Είναι αναγκαίο να ασχοληθούμε σοβαρά με την ανάπτυξη της χώρας και να μην εμπλακούμε σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας οι οποίες μόνο ζημιά προκαλούν, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζεται η φυγή επιχειρήσεων και ανθρώπινου δυναμικού από την Ελλάδα, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της παραγωγικής μηχανής. 

Γνωρίζεται ότι η κατανάλωση κάποτε αντιπροσώπευε το 85% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) και η χώρα είχε αυτοπαγιδευτεί στην εσωτερική ζήτηση, η οποία με δεδομένη την αδύναμη παραγωγή ενίσχυε τελικά τις εισαγωγές:

Η Ελλάδα κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, περίπου 160% του ΑΕΠ.

Ο παραγωγικός ιστός της χώρας μπορεί να ενισχύει την εξωστρέφεια του, όμως οι εξαγωγικές του επιδόσεις δεν είναι αρκετές, ούτε για την τόνωση της απασχόλησης, ούτε για την πραγματοποίηση νέων επενδύσεων. 

Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και υπογραμμίζει ότι έως το 2020 η χώρα χρειάζεται 105 δισεκατομμύρια ευρώ νέες επενδύσεις, όχι για να μπει σε παραγωγική βάση αλλά για να διατηρήσει το σημερινό επίπεδο. 

Οπως εκτιμάται από διεθνείς οικονομικούς και επιχειρηματικούς παράγοντες, απαιτούνται σε ετήσια βάση επενδύσεις άνω των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ τουλάχιστον για μια πενταετία. 

Ποιος όμως θα επενδύσει τέτοια ποσά στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας, της διαπλοκής και της αντιεπιχειρηματικής  νοοτροπίας; 

Ποιοι επενδυτές θα επενδύσουν σε μια χώρα με υψηλή δημόσια και ιδιωτική υπερχρέωση και με τεράστια δημοσιονομικά και ασφαλιστικά προβλήματα;

Η χώρα είναι ουραγός σε δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη, με απαράδεκτο εκπαιδευτικό σύστημα:

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι στην δημοκρατία μπορεί να μην υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά στην οικονομία υπάρχουν, και το θέμα δεν είναι ποιος θα είναι κυβέρνηση στην κατάρρευση της χώρας, αλλά με ποιο τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε την κατάρρευση 

Για να μην οδεύσουμε προς την κατάρρευση πρέπει η χώρα να ανανεωθεί και να απελευθερώσει άμεσα τις πνευματικές και παραγωγικές της δυνάμεις. 

Δημήτρης Μανιάτης 

Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας