Σε αναστολή λειτουργίας παραμένουν οι εσωτερικοί παιδότοποι της Καλαμάτας, παρότι από το περασμένο Σάββατο δόθηκε το «πράσινο φως» σε όσους διαθέτουν υπαίθριο χώρο. Μολονότι τα σχολεία είναι ανοιχτά και σε αυτά προσέρχονται τα παιδιά έχοντας κάνει self test, υπήρχε αισιοδοξία πως και οι εσωτερικοί χώροι θα μπορέσουν να υποδεχτούν τους λιλιπούτειους πελάτες τους μετά το Πάσχα, όντας κλειστοί από τον Μάρτιο του 2020, όμως η κυβέρνηση δεν τους συμπεριέλαβε στη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων.

Οπως είπαν επαγγελματίες του κλάδου στην «Ε», η πανδημία και τα lockdown έχουν αφήσει «βαρύ» το αποτύπωμά τους πάνω στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, οι οποίες ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που δεν έχουν ανοίξει καθόλου όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Παράλληλα, επισήμαναν πως και να δοθεί πλέον το ελεύθερο να ανοίξουν, δεν θα αποτελέσει μια ουσιαστική λύση, καθώς το καλοκαίρι αποτελεί «νεκρή περίοδο» για τους κλειστούς παιδότοπους, αναμένοντας πλέον την ομαλή επιστροφή τους στην κανονικότητα από το Σεπτέμβριο.

Σταυρούλα Κοσμά (Πυγολαμπίδα)

«Θεωρητικά λένε πως το άνοιγμά μας ενδέχεται να γίνει από την 1η Ιουλίου, όμως πρακτικά οι καλοί μας μήνες έχουν περάσει. Ενα πάρτι για παράδειγμα είναι λογικό να γίνει σε κλειστό χώρο όταν βρέχει το χειμώνα, παρά εν μέσω καύσωνα, όπου οι δρόμοι οδηγούν στις παραλίες. Ολο αυτό το διάστημα υπήρχε κάποια οικονομική βοήθεια από το κράτος, ωστόσο αυτή ήταν μηδαμινή. Βέβαια μας σταμάτησαν τα ενοίκια, παίρνοντας από αυτή την απόφαση μια ανάσα, αλλά τα έξοδα δεν σταμάτησαν να τρέχουν. Οσοι συνάδελφοι έχουν καταφέρει να μην βάλουν λουκέτο το έχουν καταφέρει με νύχια και με δόντια. Κρίνοντας και από άλλα επαγγέλματα που έχουν επανεκκινήσει, θα έπρεπε και εμείς να έχουμε ανοίξει νωρίτερα, ειδικά σε πόλεις όπως η Καλαμάτα με σταθερά λίγα κρούσματα. Από τη στιγμή ιδίως που υπάρχουν τα self tests και οι εμβολιασμοί προχωρούν, θα μπορούσε να μας δοθεί το «πράσινο φως» την ίδια περίοδο που δόθηκε και στην εστίαση. Δεδομένου πως στα σχολεία τα παιδιά πλέον παίζουν φυσιολογικά στα διαλείμματα, για ποιο λόγο στους παιδότοπους να μην γίνεται το ίδιο; Αν δεν προκύψει κάποιο νέο κύμα του κορονοϊού θέλω να πιστεύω πως θα επιστρέψουμε στους ρυθμούς μας από τις αρχές του ερχόμενου φθινοπώρου. Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό θα είναι να μας επιτραπούν εκ νέου τα φουσκωτά και τα μπαλάκια στις πισίνες, καθώς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των παιδότοπων». 

Μιχάλης Κουλούρης (Zougla)

«Οι εσωτερικοί παιδότοποι θα είναι ανούσιο αν ανοίξουν εν μέσω καλοκαιριού, καθώς είναι δεδομένο ότι η επισκεψιμότητα θα είναι μηδενική. Οντας κλειστοί από το Μάρτιο του 2020, πέρυσι πληρώσαμε το 60% του ενοικίου μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, ενώ φέτος απαλλαχτήκαμε από τα ενοίκια έχοντας όλο αυτό το διάστημα τους υπαλλήλους σε αναστολή. Επιπλέον, ακούγεται πως θα δοθούν κάποια χρήματα στους παιδότοπους με τη διαφορά πως πρέπει οι εργαζόμενοι να απασχολούνται 8 ώρες, πράγμα πολύ δύσκολο για τις εν λόγω επιχειρήσεις, μιας και ανοίγουν το απόγευμα και κλείνουν το βράδυ. Το πλήγμα στο επάγγελμά μας είναι μεγάλο. Σε έναν κλάδο που αριθμεί πάνω από 800 παιδότοπους πανελλαδικά και απασχολεί περισσότερους από 6.000 εργαζομένους έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν μείνει 500. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις απαγορεύσεις στους παιδότοπους γενικότερα, φέτος επιτρέπονται τα φουσκωτά, αλλά όχι οι μπαλοπισίνες για το λόγο πως είναι δύσκολο να καθαριστούν ένα - ένα τα μπαλάκια. Βέβαια, η απόφαση αυτή μόνο λογική δεν έχει, καθώς ένα παιδί που κατεβαίνει από την τσουλήθρα προσγειώνεται σε αυτά ώστε να «πέσει στα μαλακά». Ουσιαστικά οι εσωτερικοί παιδότοποι κινούνται από το άνοιγμα των σχολείων μέχρι το κλείσιμό τους, οπότε το βλέμμα μας είναι λογικό να στρέφεται στο Σεπτέμβρη. Αυτό που ζητάμε είναι να βοηθηθούμε οικονομικά όλο το καλοκαίρι, ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε το προσωπικό μας. Από τη στιγμή που οι παιδικοί σταθμοί είναι ανοιχτοί, τα σχολεία σε λειτουργία και οι παιδικές χαρές διαθέσιμες, στις οποίες μάλιστα δεν τηρούνται μέτρα και αποστάσεις, είναι άδικο για τον κλάδο μας να παραμένει κλειστός. Οι γονείς από την πλευρά τους, τους περασμένους μήνες έπαιρναν συνεχώς τηλέφωνα για να μάθουν πότε θα ανοίξουμε, δείγμα πόσο τους έχει λείψει ο χώρος μας, έχοντας την ανάγκη να φέρουν τα παιδιά τους σε ένα υπεύθυνο μέρος για να παίξουν, γνωρίζοντας πως δεν θα διαθέσουν πολλά χρήματα. Καταλήγοντας, θεωρώ πως ο κλάδος του παιδότοπου έχει παρέλθει. Λίγο τα ΚΔΑΠ, λίγο η οικονομική κρίση, η οποία έχει εξαλείψει τα μεγάλα πάρτι που έκαναν οι γονείς, έχουν δημιουργήσει το αίσθημα πως ο χρονικός ορίζοντας των χώρων αυτών λιγοστεύει».