Σεβασμιώτατε,
Φίλες αθλήτριες και φίλοι αθλητές,
Σπαρτιάτισσες και Σπαρτιάτες
Νιώθω την ανάγκη να καλωσορίσω, ως δήμαρχος αυτής της πόλης, με το πιο θερμό χειροκρότημα, όλες τις αθλήτριες και τους αθλητές που έσπευσαν απ’ όλα τα μέρη της γης για να υπηρετήσουν το όραμα  και να τιμήσουν την πόλη μας και την ιστορία της.

Σεβασμιώτατε,
Σπαρτιάτισσες και Σπαρτιάτες,
Φίλες και φίλοι
Είμαστε σήμερα εδώ και τιμούμε τις αθλήτριες και τους αθλητές από την Ελλάδα και τον κόσμο όλο. Αυτούς που ήλθαν για να περπατήσουν στα χνάρια του Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη και να συνεχίσουν αυτό που το 1982 εμπνεύσθηκε ο Τζον Φόντεν από την Αγγλία.

Ήταν τότε που ο Φόντεν, επικεφαλής μιας ομάδας πέντε δρομέων μεγάλων αποστάσεων, αξιωματικών της αγγλικής πολεμικής αεροπορίας, αποφάσισε να εξακριβώσει  την πηγή του Ηροδότου: σε μιάμιση μέρα μπορεί να διανυθεί η απόσταση Μαραθώνα-Σπάρτης. 

Ξεκίνησαν πράγματι όλοι μαζί το πρωί της 8ης Οκτωβρίου από τον Μαραθώνα και σε μιάμιση μέρα έφθασαν στη Σπάρτη. Το κατόρθωσαν! Αυτό οδήγησε το 1983 στην καθιέρωσή του ως διεθνούς πλέον θεσμού και στη διοργάνωση του Α’ διεθνούς Σπάρταθλου. Ακολούθως, το 1984, συγκροτήθηκε το Σπάρταθλον, ένας διεθνής Σύνδεσμος, ο οποίος, από τότε μέχρι και σήμερα, αναλαμβάνει και πραγματοποιεί τον ετήσιο διεθνή αγώνα υπερμαραθωνίου δρόμου. Μιας διαδρομής περίπου 245 χιλιομέτρων από το παναθηναϊκό στάδιο της Αθήνας μέχρι το άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη.

Τιμούμε σήμερα τους αθλητές του Σπάρταθλου. Εσάς που νιώσατε την ανάγκη να συγκινήσετε το είναι σας με μια υπέρβαση. Εσάς που νιώσατε την ανάγκη να γεμίσετε την ψυχή σας. Εσάς τους παλαιστές του ανέφικτου. Εσάς που δεν βολεύεσθε με «λιγότερο ουρανό», κατά τη φωνή του Λάκωνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Τιμάτε σήμερα τη Σπάρτη. Την πόλη που, σύμφωνα με τη μακραίωνη παράδοσή της, θα σας ανταμείψει με ένα στεφάνι ελιάς για τη συμμετοχή σας στο Σπάρταθλο. Η Σπάρτη αντάμειβε ανέκαθεν τα παιδιά της με ένα στεφάνι απέριττο, από ελιά ή από δάφνη. Η Σπάρτη δεν διαφεντευόταν από την ύλη. Την αποστρεφόταν. Μόνος της διαφέντης ήταν ο Νόμος. Αυτός ήταν ο πραγματικός βασιλιάς κι αυτόν υπάκουε.

Στο ερώτημα του Ξέρξη στον εξόριστο Σπαρτιάτη βασιλιά Δημάρατο «Ποιοί είναι τέλος πάντων αυτοί οι Σπαρτιάτες που λες ότι θα σηκώσουν ανάστημα απέναντί μου;» εκείνος απάντησε: «Ελεύθεροι γάρ εόντες ου κατά πάντα ελεύθεροι εισί, έπεστι γαρ αυτοίς δεσπότης νόμος.», ( που σημαίνει: αν και οι Σπαρτιάτες είναι ελεύθεροι, δεν είναι στα πάντα ελεύθεροι, διότι πάνω από αυτούς δεσπότης είναι ο νόμος) (Ηρόδοτος, 7, 104,4). Αυτοί είναι οι Σπαρτιάτες. Δεν έχουν κανένα δεσπότη στο κεφάλι τους, παρά μόνο τον νόμο. Τον  «νου άνευ ορέξεως», κατά Αριστοτέλη.

Η πόλη αυτή στηρίχθηκε στους ανθρώπους της, στους ίσους, στους όμοιους. Κι έπλασε έτσι ένα ήθος γενναίο, ηρωικό, το ήθος το Σπαρτιατικό. Μ’ αυτό οπλισμένοι οι Σπαρτιάτες υπερέβαιναν τις δυνάμεις τους για να υπηρετήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.  Αυτό ήταν ικανό να πληρώσει την ψυχή τους με δύναμη τέτοια, ώστε η σπαρτιατική τους ταυτότητα να τους δίνει έναν λόγο να ζουν και η απώλειά της έναν λόγο να πεθαίνουν. Κι ίσως καμιά πόλη της Ελλάδας να μην μπόρεσε ποτέ να ζεστάνει τόσο πολύ τις ψυχές των ανθρώπων της. Να μην μπόρεσε να διεγείρει στο ύψιστο τις δυνάμεις των ανθρώπων της,  όχι μέσα από την πειθώ του λόγου που στο πνεύμα μιλάει, αλλά από την πνοή που την καρδιά και την ψυχή ανασταίνει.

Αυτό το ήθος, το σπαρτιατικό, ήταν που ενέπνευσε τον Γαλλικό Διαφωτισμό του 18ου αιώνα. Οι Ρουσσώ και Μοντεσκιέ μίλησαν στην Ευρώπη για τις αρετές της νομιμότητας, της πειθαρχίας και της αφοσίωσης στο δημόσιο αγαθό. Για την αλληλεπίδραση πόλης-πολίτη, για τη βαθιά μεταξύ τους σχέση και σύνδεση. Οι Σπαρτιάτες, αυτή τη σχέση έχτισαν. Μέ την πάταξη της αλαζονείας και υπεροψίας, με τη λιτότητα στη διατροφή και στον έρωτα, με την άμιλλα. Με την άσκηση του σώματος και της ψυχής για έναν βίο έντιμο κι ένα θάνατο ένδοξο. Οι Σπαρτιάτες δεν ιδιώτευσαν. Το παράδειγμα της Σπάρτης ώθησε τον γαλλικό Διαφωτισμό  να διερευνήσει τις συνθήκες της δικής του εποχής για να αποφύγουν οι δυτικές κοινωνίες τον τύραννο.

Έχουμε την ελπίδα και τη χαρά ότι για τα ίδια ιδανικά αγωνιζόμαστε σήμερα όλοι εμείς εδώ. Σήμερα, όσο ποτέ. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα λατρείας της ύλης, μέσα σ’ ένα κλίμα αριθμών και μετρήσεων εσείς, κυρίως εσείς αθλητές, επιλέξατε την υπέρβαση. Εκείνη που συντροφεύει την ανάγκη της ψυχής  για ένα στόχο ανώτερο. Εκείνη που ανυψώνεται πάνω από τα καθημερινά και τα αναγκαία. Εκείνη που βολεύεται μόνο σ’ έναν άλλο ουρανό. Μαζί σας σήμερα αυτόν τον ουρανό μοιραζόμαστε.
Και γι’ αυτό σας ευχαριστούμε.

Φίλοι μας,
Είναι τιμή για την πόλη μας η παρουσία σας εδώ. Κι η παρουσία αυτή, θα μου επιτρέψετε να πω,  καλλιεργεί μέσα μας μια προσδοκία που θέλω να εκφράσω: να γίνετε όλοι εσείς πρεσβευτές του Σπάρταθλου, πρεσβευτές του αθλητικού του πνεύματος και των ιδεωδών που κουβαλάει.  Πρεσβευτές της Σπάρτης, και, θέλω να πιστεύω,  της οικουμενικότητάς της.

Ας γίνει ο δικός σας αγώνας αφορμή για να γίνουν περισσότεροι οι φίλοι μας. Ας γίνει η προσπάθειά σας παράδειγμα και για άλλους αθλητές.

Φίλοι μας,
Η προετοιμασία του Σπάρταθλου κρατάει ένα χρόνο. Αφανείς ήρωές του είναι οι εθελοντές, οι φίλοι και τα μέλη του θεσμού αυτού. Χαιρετίζω και τιμώ τους ανθρώπους αυτούς. Τους είμαστε όλοι ευγνώμονες.

Φίλοι μας,
Κλείνοντας, θέλω να εκφράσω για μια ακόμη φορά ένα μεγάλο και βαθύ ευχαριστώ σε όλους όσοι συμμετέχουν σε τούτη την εκδήλωση. Και αξίζει ένα πηγαίο χειροκρότημα στους εθελοντές, τους φίλους, τα μέλη του συλλόγου Σπάρταθλον και τους αθλητές του. Τους ανθρώπους δηλαδή που υπηρετούν την πιο πιστή αναπαράσταση της διαδρομής του Φειδιππίδη και τη δυσκολότερη διαδρομή στον κόσμο.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς!
Σας ευχαριστώ όλους για τη συγκίνηση που μας χαρίζετε ! 
Σας περιμένουμε όλους πάλι εδώ σε ένα χρόνο!

Ο δήμαρχος Σπάρτης
Σταύρος Αργειτάκος