Ασκήσεις ισορροπίας για τους δημάρχους αυτές τις ημέρες καθώς θα πρέπει να αναδιατάξουν τα στελέχη τους σε διάφορες θέσεις και ειδικά στις αμειβόμενες, οι οποίες έχουν μειωθεί πλέον όπως και οι αντιμισθίες. Πέραν αυτού του στοιχείου το οποίο διαφοροποιεί ουσιωδώς ανάλογα φαινόμενα των τελευταίων ετών, σημαντικό είναι και το γεγονός ότι η επικείμενη αλλαγή φρουράς γίνεται μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και εντεινόμενης πολιτικής ρευστότητας. Στοιχεία τα οποία βαραίνουν ιδιαιτέρως στη στρατηγική των δημοτικών παραγόντων, καθώς η χρονιά που έρχεται θα έχει έντονο προεκλογικό χρώμα όσο περνάει ο καιρός και θα ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στον Ιούνιο του 2014. Η "πρόβλεψη" αυτή με μια επιφύλαξη, καθώς οι δημοτικοί άρχοντες ζητούν πανελλαδικώς παράταση θητείας η οποία φαίνεται ότι προς το παρόν δεν συζητείται αλλά δεν μπορεί να είναι κάποιος και απολύτως βέβαιος ότι δεν θα δοθεί. Ενδεχομένως και ως "αντίδωρο" για τη σκληρή πολιτική λιτότητας και θεσμικών περιορισμών που ήδη εφαρμόζεται στην αυτοδιοίκηση.

Αυτό το πλαίσιο διαγράφεται υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρχει σοβαρή πολιτική εξέλιξη η οποία θα μπορούσε να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα, όπως είναι η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Η διαφορά του πολιτικού τοπίου από αυτό των προηγούμενων δημοτικών εκλογών είναι τεράστια. Σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής διαμορφώνεται πλέον ένα δίπολο ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ, με ισχυρή παρουσία της Ακροδεξιάς μέσα από τη Χρυσή Αυγή και με το ΠΑΣΟΚ που ουσιαστικά κυριαρχούσε στην αυτοδιοίκηση εδώ και 30 χρόνια σε κατάσταση διάλυσης. Από την άλλη πλευρά, σε κυβερνητικό επίπεδο υπάρχει συμμαχική κυβέρνηση ανάμεσα σε δυνάμεις που αυτά τα χρόνια βρέθηκαν στα χαρακώματα σε κάθε δημοτική αναμέτρηση και η συμπεριφορά των εταίρων δεν μπορεί να προβλεφθεί από τώρα καθώς μάλιστα οι δημοτικές θα διεξαχθούν μαζί με τις ευρωεκλογές.

Ως εκ τούτου έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα εξισώσεων με πολλούς αγνώστους, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να λυθεί σε απόσταση από την έναρξη των ζυμώσεων για τις δημοτικές εκλογές. Υπάρχουν όμως ορισμένες σταθερές οι οποίες ασφαλώς θα παίξουν το δικό τους ρόλο στην πορεία που αργά ή γρήγορα θα δρομολογηθεί:

1. Η Νέα Δημοκρατία έχει σημαντικές απώλειες αλλά παραμένει μια συμπαγής δύναμη με πλεονέκτημα ότι έχει την εξουσία σε κεντρικό επίπεδο και σε τοπικό όλους τους δημάρχους. Πράγμα που σημαίνει ότι έχει όλους τους μηχανισμούς επιρροής ειδικά σε συνθήκες κρίσης, όπου η εξουσία εκμεταλλεύεται την ανέχεια ακόμη και με εργασιακά ψίχουλα.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα άνοδο της επιρροής του αλλά εμφανώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα αντιστοίχισης αυτής της επιρροής στο κοινωνικό πεδίο. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να "ανοίξει" σε πρόσωπα που θα αντανακλούν αυτό το ρεύμα, αλλά εδώ αρχίζουν και οι πολιτικές δυσκολίες τις οποίες θα κληθούν να διαχειριστούν τοπικά τα στελέχη του.

3. Στον "ενδιάμεσο" χώρο το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει καθίζηση αλλά ασφαλώς κρατάει δυνάμεις στην αυτοδιοίκηση, ενώ η ΔΗΜΑΡ φιλοδοξεί να παίξει ηγετικό ρόλο, πλην όμως είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει πολιτική συμμαχιών με όλες τις δυνάμεις του τόξου που άλλοι προσδιορίζουν ως Κεντροαριστερά και η ίδια ως χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

4. Σε τοπικό επίπεδο οι πολιτικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει ιστορικούς δεσμούς κατά περίπτωση, οι οποίες μπορεί να παίξουν το δικό τους ρόλο στις τελικές επιλογές και στη δημιουργία σχημάτων πέρα από την κομματική διάταξη σε κεντρικό επίπεδο.

Κάτω από αυτό το πρίσμα θα πρέπει να γίνει μια κατ’ αρχήν ανίχνευση της κατάστασης η οποία διαμορφώνεται. Ασφαλώς τον τόνο δίνει ο Δήμος Καλαμάτας τον οποίο φαίνεται ότι τελικά θα προτιμήσει ο σημερινός δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας, παρά το γεγονός ότι αρχικά δεν έκρυβε το ενδιαφέρον του για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται από την στάση των αυτοδιοικητικών παραγόντων ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να τον "ροκανίζουν" και δήμαρχοι από το δικό του πολιτικό χώρο. Ως εκ τούτου έχει κάθε λόγο να επιδιώξει την εκλογή για τρίτη θητεία, παίρνοντας το ρίσκο, σε μια φάση κατά την οποία η Νέα Δημοκρατία έχει χάσει σημαντικές δυνάμεις αλλά εκτιμώντας ότι αν χρειαστεί στην τελική φάση μπορεί να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του τόξου στα δεξιά του πολιτικού συστήματος.

Μέσα στην πολιτικά χαοτική κατάσταση στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, κάποιοι από καιρό "παίζουν" την Ντίνα Νικολάκου ως… μελλοντική υποψήφια για το Δήμο Καλαμάτας. Κάτι που θα μπορούσε να συμβεί αν έβρισκε πολιτικό χώρο για να την στηρίξει εφόσον ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης… αναχωρούσε για την κεντρική πολιτική σκηνή. Σε κάποιους φαντάζει… πολιτικό ανέκδοτο, αλλά και αυτά πλέον είναι στο παιχνίδι στη φάση της αποσύνθεσης του μεταπολιτευτικού σκηνικού.

Από εκεί και ύστερα όλα είναι ρευστά και φυσικά δεν έχουν αρχίσει ουσιώδεις συζητήσεις για τα ενδεχόμενα καθώς υπάρχει μεγάλη απόσταση από τις εκλογές αλλά και μια αμηχανία στη διαχείριση της νέας κατάστασης που δημιουργείται.

Από τους υπόλοιπους δήμους σε αυτή τη φάση πολιτική κινητικότητα υπάρχει σε δύο:

- Στο Δήμο Τριφυλίας τα προβλήματα είναι έντονα στο παρασκήνιο, εκφράζονται με διάφορους τρόπους σε κάθε περίπτωση και είναι εμφανές ότι ουσιαστικά δεν λειτουργεί ως ενιαίος δήμος. Πολύ δύσκολα θα συνεχίσει το σημερινό σχήμα και ασφαλώς η παραλυτική κατάσταση που δημιουργείται μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στη λειτουργία του.

- Στο Δήμο Οιχαλίας η παράταξη της πλειοψηφίας βρίσκεται σε αποσύνθεση και μετά βίας σε κρίσιμες περιπτώσεις εξασφαλίζει την απαιτούμενη πλειοψηφία για τη λήψη αποφάσεων. Τα προβλήματα εντείνονται στο πέρασμα του χρόνου και ο χρόνος που απομένει θα περάσει πολύ δύσκολα.

Στους άλλους 3 δήμους η κατάσταση είναι διαφορετική, φαίνεται ότι οι δήμαρχοι έχουν τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης και η πλειοψηφία κατά το μάλλον ή ήττον εμφανίζεται συμπαγής. Πολιτικά υπάρχει σημαντική υποχώρηση της επιρροής των δυνάμεων επί των οποίων στηρίχθηκε η εκλογή των σημερινών δημάρχων, αλλά στο χώρο της δημοτικής αντιπολίτευσης εντός και εκτός συμβουλίων οι παράγοντες βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής αδυνατώντας να ανταγωνιστούν την επικοινωνιακή πολιτική των δημάρχων.

Ο δρόμος μέχρι τις δημοτικές εκλογές φαίνεται μακρύς αλλά είναι πολύ κοντά. Κερδισμένοι θα βγουν όποιοι εγκαίρως αντιληφθούν τις αλλαγές που συντελούνται και μπορέσουν να εκφράσουν το κοινωνικό σώμα και την πολιτική κινητικότητα που εμφανίζονται. Για κάποιους τα πράγματα είναι απλά, άλλοι θα πρέπει να υπερβούν εαυτούς για να κερδίσουν έδαφος.

Ομως υπάρχει ένα ενδεχόμενο που μπορεί να αλλάξει όλα τα δεδομένα: Η καθιέρωση της απλής αναλογικής στην αυτοδιοίκηση, ζήτημα που γίνεται ακόμη πιο ώριμο καθώς ανακινείται και στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Πολλά σε αυτό το πεδίο εξαρτώνται από τις δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση, καθώς η μεν ΔΗΜΑΡ επαγγέλλεται την απλή αναλογική, το δε ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να εξαφανιστεί και από την αυτοδιοίκηση με το σημερινό εκλογικό σύστημα.