Ο περιφερειάρχης αναφέρθηκε εκτενώς στις μεγάλες διαφορές που χαρακτηρίζουν τις Περιφέρειες, από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής μέχρι τις ανάγκες ύδρευσης, άρδευσης και αγροτικής παραγωγής, επισημαίνοντας ότι ένας ενιαίος κεντρικός σχεδιασμός δεν μπορεί να αγνοεί αυτές τις ιδιαιτερότητες. Για τον λόγο αυτό πρότεινε θεσμοθετημένη συμμετοχή των Περιφερειών στον σχεδιασμό πολιτικών και σαφή κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κράτους και Αυτοδιοίκησης.

Σχετικά με το ζήτημα της χρηματοδότησης, σημείωσε ότι η ουσιαστική Αυτοδιοίκηση προϋποθέτει πόρους. Όπως τόνισε, οι ελληνικές Περιφέρειες εξακολουθούν να λαμβάνουν πολύ περιορισμένο ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές, ζητώντας την καθιέρωση Περιφερειακού Αναπτυξιακού Πόρου και μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση εσόδων, με διαφάνεια και αναλογικότητα.

Ο κ. Πτωχός επεσήμανε, επίσης, ότι η ενίσχυση της αξιοπιστίας της Αυτοδιοίκησης αποτελεί κλειδί για την αντιμετώπιση της κρίσης εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς. Αναφέρθηκε στην ανάγκη για επένδυση στις δεξιότητες και στο ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και για αξιολόγηση του έργου των Περιφερειών με βάση απτά αποτελέσματα. Οπως είπε, η συζήτηση γύρω από τις αρμοδιότητες δεν πρέπει να οδηγεί σε μόνιμη αναφορά σε ελλείψεις και περιορισμούς.
Κεντρικό σημείο της παρέμβασής του ήταν η αναφορά του στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνοχής, την οποία χαρακτήρισε κρίσιμη για την περιφερειακή ανάπτυξη και τη μείωση ανισοτήτων. Κάλεσε τις Περιφέρειες να διαμορφώσουν κοινή στάση στα ευρωπαϊκά και εθνικά όργανα για την υπεράσπιση και ενίσχυσή της.

Στο μέρος της ομιλίας του που αφορούσε τον νέο Κώδικα Αυτοδιοίκησης, ο περιφερειάρχης στάθηκε στη δουλειά του υπουργού Θοδωρή Λιβάνιου, σημειώνοντας ότι πρόκειται για οργανωμένη προσπάθεια που μπορεί να αποτελέσει βάση για μια πιο καθαρή και λειτουργική πολυεπίπεδη διακυβέρνηση. Υπογράμμισε ότι η περίοδος είναι κατάλληλη για μια ανοικτή και ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον της Αυτοδιοίκησης.

Τέλος, αναφέρθηκε στο πώς αποτυπώνεται δημόσια το έργο των Περιφερειών, επισημαίνοντας ότι η προσοχή στρέφεται συνήθως μόνο στα σημεία επαφής με την κεντρική πολιτική. Όπως είπε, η πρακτική αυτή υποβαθμίζει το εύρος των καθημερινών παρεμβάσεων και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι Περιφέρειες και δεν αποδίδει σωστή εικόνα του έργου τους.