Μίλησε επίσης για την Ελλάδα της επόμενης δεκαετίας αλλά και τις αναπτυξιακές προοπτικές της Πελοποννήσου. Απηύθυνε κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στις ευρωεκλογές, κάνοντας ειδική αναφορά στους νέους που -όπως χαρακτηριστικά ανέφερε- πρέπει να εμπιστευτούν ξανά την Ευρώπη.

- Τι οδήγησε έναν νεαρό επιχειρηματία, όπως εσείς, να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική σε υψηλό επίπεδο, την ώρα που οι συνέπειες της κρίσης εξακολουθούν να δυσκολεύουν τις ελληνικές επιχειρήσεις;

Η γενιά μου, που σύμφωνα με όλους τους δείκτες έχει λάβει κατά μέσο όρο την περισσότερη εκπαίδευση από κάθε άλλη γενιά στο παρελθόν, δεν έχει πρόσβαση σε θεμελιώδη δικαιώματα, όπως αυτό της αξιοπρεπούς εργασίας ή αυτό της δυνατότητας συντήρησης της κάθε οικογένειας. Χρέος όλων μας είναι να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και, υπό αυτή την έννοια, αξίζει ένας νέος να ασχολείται σήμερα με την πολιτική.

Το θέμα είναι το πώς θα επιτευχθεί η γενιά μου να μην θεωρεί την αποχή από την πολιτική ως την απάντηση στην αδικία και τον αποκλεισμό που βιώνει. Η λύση δεν είναι η αποχή, η λύση είναι η συμμετοχή.

Αυτή η ενασχόληση με την πολιτική είναι που με προκαλεί και μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Πολιτική για την ουσία. Πολιτική για λύσεις.

Η πολιτική για την πολιτική ως αυτοσκοπός δεν με εκφράζει, ούτε αποτελεί για εμένα η πολιτική υποκατάστατο της εργασίας ή άλλη μορφή επαγγελματικής αποκατάστασής μου.

- Ποιές είναι οι προκλήσεις που θεωρείτε πως θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια;

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ήδη μεγάλες προκλήσεις. Θέματα σχετικά με την εργασία, την ανάπτυξη, την διαχείριση των συνόρων, θα βρεθούν πιο έντονα στο επίκεντρο το επόμενο διάστημα.

Ισχυρό πονοκέφαλο δημιουργεί στους Ευρωπαίους η ραγδαία άνοδος του ευρωσκεπτικισμού, ενώ δυο μήνες πριν τις ευρωεκλογές και τα ανοιχτά μέτωπα της Ευρώπης, όπως η κρίση του Βrexit, δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί.

Η άνοδος των λαϊκιστών και των ακροδεξιών σε πολλές χώρες της ΕΕ είναι απογοητευτική. Παράλληλα, ανοιχτή πληγή συνεχίζει να αποτελεί για την Ευρώπη το προσφυγικό, ενώ η σκιά του ιταλικού χρέους συνεχίζει να την τρομάζει.

Από το ξεκίνημά της, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν αποτέλεσε ποτέ ένα έργο αμιγώς οικονομικό. Ηταν έργο βαθιά πολιτικό, βασισμένο στην πεποίθηση ότι μόνο μια ενωμένη Ευρώπη, που θα στηρίζεται σε ένα κοινό σύνολο αξιών, μπορεί να βάλει τέλος στον φαύλο κύκλο των συγκρούσεων και του μίσους.

Οι αξίες αυτές -η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ειρήνη, η δημοκρατία και η ανεκτικότητα- παραμένουν μέχρι σήμερα η ραχοκοκαλιά της ΕΕ και θα έπρεπε να αποτελέσουν και τις αρχές βάσει των οποίων η ίδια θα αντιμετωπίσει μια από τις πιο επείγουσες προκλήσεις της: το ολοένα και πιο ρευστό περιβάλλον, σε επίπεδο τοπικό αλλά και παγκόσμιο. Για αρκετούς λόγους, και σήμερα περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε μία ΕΕ που θα έχει την ικανότητα να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διεθνή αρένα.

- Πώς μπορεί η Ευρωπαϊκή Ενωση να απαντήσει σε αυτό το κύμα ευρωσκεπτικισμού, που διαρκώς αναπτύσσεται σε πολλές χώρες;

Είναι αλήθεια πως ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται σε ορισμένες χώρες της Ε.Ε. Μέρος αυτού του φαινομένου μπορεί να αποδοθεί στους συνήθεις πολιτικούς κύκλους. Ενα άλλο μέρος μπορεί να ερμηνευθεί ως αντίδραση στην αύξηση των ανισοτήτων και στην απώλεια της οικονομικής αισιοδοξίας των πολιτών, γεγονός που τροφοδοτεί και την εχθρότητα προς τις ελίτ, καθώς αυτές θεωρούνται ότι αδιαφορούν για τα προβλήματα αυτά.

Φυσικά και με φοβίζει η άνοδος του λαϊκισμού, του φασισμού και του ευρωσκεπτικισμού, γι' αυτό στις επερχόμενες εκλογές αυτό το κύμα του λαϊκισμού θα πρέπει να σαρωθεί πολιτικά και εκλογικά. Με φοβίζει η άνοδος των άκρων, από όπου κι αν προέρχονται.

Ο ευρωσκεπτικισμός σήμερα δεν απειλεί τη συνοχή της Ευρώπης μόνο. Απειλεί, κυρίως, την ίδια τη δημοκρατία.

Η ΕΕ έχει μεγάλες ευθύνες σε όλο αυτό. Κυρίως γιατί έχει δώσει το βάρος της σε πολιτικές που αφορούν την οικονομία. Η κοινωνική Ευρώπη δεν είναι εκεί. Η ΕΕ μιλάει συνέχεια γι' αυτήν, αλλά δεν κάνει τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη οφείλει να αντιδράσει. Μαζί της πρέπει να αντιδράσουμε και όλοι εμείς οι υγιώς σκεπτόμενοι.

- Πώς βλέπετε την Ελλάδα της επόμενης δεκαετίας;

Η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της. Οι πολίτες, καλούνται να αποφασίσουν ποιό δρόμο θα ακολουθήσει η Ελλάδα την επόμενη δεκαετία. Ο ένας δρόμος είναι των εύκολων και ανέξοδων υποσχέσεων, του λαϊκισμού και του κρατισμού, αυτός δηλαδή τον οποίο ακολούθησε ο κ. Τσίπρας. Ο δρόμος που χρεοκόπησε και τελικά οδήγησε σε επώδυνα μέτρα για όλους. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα και οι μεγαλύτεροι είδαν τους κόπους μιας ζωής να χάνονται. Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων βρέθηκε ξαφνικά να αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες, ακόμη και με τρέχουσες υποχρεώσεις της καθημερινότητας.

Ο άλλος δρόμος είναι αυτός της αλήθειας, της ευθύνης και του ρεαλισμού. Ο δρόμος που θα απελευθερώσει την Ελλάδα από τα δεσμά του κρατισμού και του λαϊκισμού. Που θα αντιστρέψει τις πολιτικές που την κατέστησαν ουραγό των αναπτυγμένων κρατών στην Ευρώπη και τον ΟΟΣΑ.

Είναι ο δρόμος ο οποίος, απέναντι σε ιδεοληψίες που έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει παντού, προτάσσει τις αρχές της ανάπτυξης, της αξιοκρατίας, της αξιοπρέπειας, της αξιοπιστίας. Που δεν ικανοποιείται με μία Ελλάδα χαμηλών προσδοκιών και κλειστών οριζόντων. Αλλά θέλει μια Ελλάδα ισχυρή στην Ευρώπη και στον κόσμο. Μια Ελλάδα παράδειγμα για όλους τους λαούς της γειτονιάς μας.

Οι πολίτες δε ζητούν εύκολες υποσχέσεις και ευχολόγια. Ζητούν λύσεις εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές για τα προβλήματά τους. Θέλουν να βγει οριστικά η Ελλάδα από την κρίση και να προχωρήσει, επιτέλους, μπροστά. Μέσα από την απελευθέρωση όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, την αποτελεσματική προστασία όσων έχουν ανάγκη, τη βελτίωση της ζωής όλων μας. Με τους θεσμούς εγγυητές και το κράτος αρωγό. Μόνον έτσι θα πάει ο καθένας μας ξεχωριστά και η κοινωνία συλλογικά στην επόμενη μέρα που όλοι ονειρευόμαστε.

Είναι ο δρόμος και η ιδεολογία που εκφράζει η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρός της.

- Είστε από την Ηλεία, όπου γεννηθήκατε, ζείτε και δραστηριοποιείστε επαγγελματικά. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι προτεραιότητες για να δοθεί ώθηση στις αναπτυξιακές προοπτικές της Πελοποννήσου;

Η Πελοπόννησος όπως και όλη η χώρα χρειάζεται ένα αναπτυξιακό σοκ. Σε όλους τους τομείς υπάρχουν αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα χαμένα χρόνια. Η Πελοπόννησος έχει πολύ μεγάλο αναξιοποίητο αναπτυξιακό δυναμικό. Πιστεύω ότι κατεξοχήν θα είναι ωφελημένη από μία πολιτική η οποία απελευθερώνει την επιχειρηματικότητα, μειώνει τη φορολογία, μειώνει τη γραφειοκρατία,

- έτσι ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να προσελκύσουμε επενδύσεις

- έτσι ώστε να αξιοποιούνται τα τοπικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής, της κάθε Περιφερειακής Ενότητας, της κάθε πόλης.

Οι πολιτικές δεν είναι μόνο ζήτημα μεγάλων έργων, αλλά ζήτημα συνδυασμένων πολιτικών προτεραιοτήτων που θα αναδείξουν συγκριτικά πλεονεκτήματα, θα μοχλεύσουν πόρους και θα μπορέσουν να προσελκύσουν επενδύσεις.

Ως πρόεδρος της αναπτυξιακής εταιρείας του Επιμελητηρίου Ηλείας, μίλησα για καθυστερήσεις. Είναι τραγικό το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα σημαντικά ημιτελή έργα, όπως η σύνδεση του Πύργου με την Πάτρα. Αλλά δεν πρέπει να σταματήσουμε εκεί. Τι θα γίνει με το λιμάνι της Πάτρας ή της Καλαμάτας ή του Κατακόλου; Πολύ σημαντική αναπτυξιακή προοπτική, η οποία παραμένει όμως αυτή τη στιγμή εξαιρετικά ομιχλώδης.

Από την άλλη, δεν μπορεί να μην μας απασχολούν τα μεγάλα περιβαλλοντικά έργα, όπως για παράδειγμα η διαχείριση του νερού που αποτελεί χρόνιο πρόβλημα αλλά και μία μεγάλη πρόκληση για την επόμενη μέρα, καθώς θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την κλιματική αλλαγή με ακραία καιρικά φαινόμενα, με πλημμύρες.

Στα ζητήματα της διαχείρισης των απορριμμάτων, είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη στις πολιτικές μας. Το θέμα της παιδείας είναι επίσης σημαντικό. Με τις σωστές κινήσεις η Πελοπόννησος μπορεί να καταστεί πόλος γνώσης, έρευνας και καινοτομίας.

Και διευκρινίζω: το ζήτημα δεν είναι πώς θα φτιάξουμε ακόμα μία σχολή για να κλείσουμε το μάτι, ενδεχομένως, σε κάποιους οι οποίοι προσδοκούν να σπουδάσουν ένα αντικείμενο στον τόπο τους.

Το ζήτημα είναι πώς θα απελευθερώσουμε το δυναμικό των Πανεπιστημίων. Πώς θα έρθουν σε επικοινωνία με την επιχειρηματική κοινότητα της περιοχής. Πώς θα ενθαρρύνουμε στοχευμένη έρευνα και καινοτομία, πώς θα προσελκύσουμε κεφάλαια. Πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα οικοσύστημα από νέες επιχειρήσεις μέσα από έρευνα η οποία θα βγαίνει μέσα από τα πανεπιστήμια.

Δεν είναι πρακτικό, όπως αντιλαμβάνεστε, να αναφερθώ αναλυτικά στις αναπτυξιακές προοπτικές της Πελοποννήσου, μιας μεγάλης περιοχής με ποιοτικό αγροτικό τομέα και με πολύ σημαντικό αναξιοποίητο ακόμα τουριστικό δυναμικό.

Αυτό κι αν είναι ζήτημα! Το πώς θα δημιουργήσουμε ένα νέο αναπτυξιακό ρεύμα ειδικά στον τουρισμό, το οποίο όμως πρέπει να γίνει με σεβασμό στο περιβάλλον. Οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε και να αξιοποιήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Η Ολυμπία είναι από τα ισχυρότερα ονόματα, από τα ισχυρότερα brands στον κόσμο, δεν θεωρώ ότι την έχουμε αξιοποιήσει ακόμα τουριστικά και οικονομικά στο βαθμό που θα έπρεπε.

- Ως νέος, ποιο μήνυμα στέλνετε στους ανθρώπους της γενιάς σας για να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, αλλά και για να εμπιστευτούν την Ευρώπη;

Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, πρόεκυψαν βασικά ζητήματα σχετικά με τη νεολαία και την απαξίωση της πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρόκειται για την χαμηλόμισθη εργασία (workingpoor) και την ανεργία των νέων. Η κρίση «γέννησε» τους NEETs. Ανθρώπους νέους που είναι απογοητευμένοι από τα πολιτικά κόμματα, δεν έχουν εμπιστοσύνη στα θεσμικά όργανα και δείχνουν έλλειψη ενδιαφέροντος για την πολιτική. Είναι ίσως η πλέον κοινωνικά ευάλωτη ομάδα στην Ευρώπη.

Οι NEETs αισθάνονται κοινωνικά αποκλεισμένοι, έχοντας ένα ζοφερό μέλλον, καθώς δεν συμμετέχουν στην απασχόληση, την εκπαίδευση ή την κατάρτιση. Σε αυτό το πλαίσιο οι περισσότεροι από αυτούς δεν επιθυμούν να ψηφίσουν, ενώ έχουν λιγότερη εμπιστοσύνη στα θεσμικά όργανα της ΕΕ.

Οι περιορισμένες προοπτικές για τους νέους μπορεί όχι μόνο να οδηγήσουν σε πολιτική απάθεια, αλλά και να αποτελέσουν εργαλείο στα χέρια διαφόρων λαϊκιστικών κινημάτων στην Ευρώπη. Η Ε.Ε οφείλει και πρέπει να επενδύσει περισσότερο σε μια ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, δημιουργώντας αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, προκειμένου να εντάξει περισσότερο τη νεολαία στην κοινωνία και να εξαλείψει την άνοδο του λαϊκισμού. Κι αυτό μόνο μέσα από την συμμετοχή μπορούμε να το διεκδικήσουμε και να το επιτύχουμε.

Ταυτόχρονα έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τις ευρωεκλογές ως μια αναμέτρηση «δεύτερης κατηγορίας», με μειωμένο ενδιαφέρον και χαμηλή συμμετοχή. Αυτή είναι μια μεγάλη πλάνη, για την οποία ευθύνονται τόσο το ίδιο το πολιτικό σύστημα που τις υποβαθμίζει, όσο και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, που συχνά μιλούν για «χαλαρή ψήφο» και «ψήφο διαμαρτυρίας», με το βλέμμα των πολιτών στραμμένο στην εσωτερική πολιτική σκηνή, και όχι στην Ευρώπη και στις ευρωπαϊκές πολιτικές που επηρεάζουν τη χώρα μας, όπως κανονικά θα έπρεπε.

Το 2019 είναι ένα καθοριστικό έτος για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Χρονιά ευρωεκλογών, των πιο κρίσιμων των τελευταίων δεκαετιών, όπου για πρώτη φορά φαίνονται καθαρά δύο διακριτές, εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές προτάσεις για το μέλλον της Ευρώπης.

Σε μια εποχή που το φάντασμα του σκοταδισμού και ο ευρωσκεπτικισμός σκεπάζουν ξανά τη γηραιά ήπειρο, με τους εκπροσώπους τους να κερδίζουν ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος, η ψήφος στις Ευρωεκλογές είναι πιο σημαντική από ποτέ. Αυτή τη φορά οφείλουμε να συμμετέχουμε γιατί ψηφίζουμε για το μέλλον μας. Οι ευρωεκλογές αποκτούν ένα ακόμη χαρακτηριστικό πέρα από την εκλογή των εκπροσώπων μας για την ευρωβουλή: Γίνονται δημοψήφισμα εθνικής κάλπης για να στείλουν στην κυβέρνηση ένα μήνυμα: Τέλος στους πειραματισμούς και στα αδιέξοδα.

Γι' αυτό και επιμένουμε στον πολιτικό χαρακτήρα της αναμέτρησης.

- Επειδή αποτελείτε την 4η γενιά σε μια μεγάλη επιχείρηση Τύπου στην ελληνική περιφέρεια, πώς σχολιάζετε την κατάσταση των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα και ιδιαίτερα των περιφερειακών;

Δεν θα βαφτίσω το κρέας ψάρι. Η τεχνολογία ανέτρεψε διά παντός τα δεδομένα και την πεπατημένη της δημοσιογραφίας. Σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική βάζουν λουκέτα κολοσσοί, και το 80% των δημοσιογράφων που απασχολούντο πριν μια δεκαετία είναι πλέον άνεργοι.

Η έρευνα και η αρθρογραφία είναι τα μόνα αντίδοτα στη φθίνουσα πορεία των ΜΜΕ, και ιδιαίτερα των έντυπων εκδόσεων.

Οι τοπικές εφημερίδες είναι οι μόνες που έχουν την δυνατότητα επιβίωσης, για συγκεκριμένους λόγους που έχουν ως εφαπτομένη τα όρια της γεωγραφικής περιφερειακής ενότητας όπου κυκλοφορούν.

Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά και η τηλεόραση θα υποστεί τεράστιο σοκ μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια λόγω της επικράτησης του live streaming.

Ας γνωριστούμε…

Σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων και έκανα μεταπτυχιακά στο Metropolitan University of London - Mass Media στην ΑΣΟΕΕ - Master in Business Administration.

Από 26 χρονών μπήκα στο στίβο της πραγματικής οικονομίας, επιλέγοντας να δραστηριοποιηθώ επαγγελματικά στην πόλη μου, τον Πύργο Ηλείας.

Προέρχομαι από μια οικογένεια που έχει αφήσει (και συνεχίζει να το πράττει) το θετικό της στίγμα στην Πελοπόννησο. Ανήκω στην τέταρτη γενιά του περιφερειακού Δημοσιογραφικού Οργανισμού Βαρουξή (ΔΟΒ).

Είμαι φύσει πολιτικό άτομο (υπήρξα στο παρελθόν πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ηλείων φοιτητών).

Από 1/1/2018 εκλέχθηκα σύμβουλος στο ΔΣ του Επιμελητηρίου Ηλείας, διατελώ Πρόεδρος στην Αναπτυξιακή Εταιρεία του Επιμελητηρίου και είμαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διαχειριστικής Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, θέσεις από τις επεξεργάζομαι και προωθώ καινοτόμες προτάσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας.