Αυτή είναι μια πρώτη επισήμανση του Τομέα Παιδείας του ΜέΡΑ 25 για το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου, και ξεκαθαρίζει πως “αποτελεί κεντρική θέση του ΜέΡΑ25 ότι οι σχετικοί με την παιδεία νόμοι απαιτούν ευρείες συναινέσεις και θα πρέπει να διαμορφώνονται αντιπροσωπευτικά και αμεσοδημοκρατικά. Αυτό θα οδηγήσει στη λήξη του φαινομένου των αλλεπάλληλων ευκαιριακών και βραχύβιων αλλαγών, ενώ οι όποιες τροποποιήσεις θα γίνονται μόνο μετά από ικανό διάστημα εφαρμογής των παρεμβάσεων και μόνο στα σημεία όπου έχουν εντοπιστεί δυσλειτουργίες”.
Μεταξύ άλλων, ακόμα, παρατηρεί:
“Η λύση για το ΜέΡΑ25 είναι ο ανασχεδιασμός του χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και η συγκέντρωση των Τμημάτων σε οργανωμένους διαθεματικούς χώρους με τις κατάλληλες υποδομές (campuses). Αν ανασχεδιαστεί ο ακαδημαϊκός χάρτης, που είναι το μείζον και επείγει, περιττεύει η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Αποτελεί κεντρική μας θέση ότι θα πρέπει να πάψει άμεσα η μία και μόνη εξέταση για την πρόσβαση στα πανεπιστήμια, προκειμένου να απαλλαγεί επιτέλους η νεολαία μας και οι οικογένειες από τις ψυχοφθόρες επιπτώσεις της. Προτείνουμε τρόπο εισαγωγής με εξετάσεις πανελλαδικής κλίμακας οι οποίες θα δίνονται 3-4 φορές τον χρόνο, στα δύο έτη του λυκείου, σε συγκεκριμένα αντικείμενα.
Σε κάθε περίπτωση η όποια μείωση του αριθμού των εισακτέων στα πανεπιστήμια θα πρέπει να συνδυαστεί με την ενίσχυση της δημόσιας δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης, ώστε να εξασφαλίζεται η απόκτηση δεξιοτήτων που καλύπτουν τις ανάγκες τεχνικών επαγγελμάτων - και με απολυτήρια που πιστοποιούν την επάρκεια για συγκεκριμένη επαγγελματική απασχόληση.
Σοβαρό πρόβλημα για τα πανεπιστήμια αποτελεί η υποχρηματοδότηση και η πλημμελής και με αδιαφανείς διαδικασίες στελέχωση. Προτείνουμε αύξηση επί της ουσίας του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων, γενναία αύξηση της χρηματοδότησης και αναπλήρωση της απομείωσης του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού που επιβάλλει στα ιδρύματα η μνημονιακή λιτότητα.
Η διαρκής αύξηση της επιτήρησης και του ελέγχου δεν μπορεί να εξαφανίσει τα φαινόμενα βίας, αλλά αντίθετα, αυξάνοντας την ένταση και τη δυσαρέσκεια μπορεί κάλλιστα να τα αυξήσει, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο χωρίς τέλος. Δεν είναι δύσκολο άλλωστε να φανταστούμε ότι μια προκλητική αστυνόμευση, όπως αυτή που υλοποιεί ο κ. Χρυσοχοΐδης στην κοινωνία, μάλλον θα αυξήσει τη βία στα πανεπιστήμια αντί να την μειώσει. Κάθε κυβερνητική προσπάθεια νομοθετικής επιβολής πειθαρχικού δικαίου καταλύει το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου που προστατεύεται από το Σύνταγμα”.