Δεν είναι απολύτως σαφές τι είναι αυτό που κάνει ένα κομματικό συνέδριο επιτυχημένο. Αυτό εξαρτάται συνήθως από τη συγκυρία και από τους στόχους που θέτει το ίδιο το κόμμα και η ηγεσία του.  Μερικές φορές αρκεί να ολοκληρωθεί… αναίμακτα. Αλλοτε αν αποφευχθούν σοβαρές αμφισβητήσεις της ηγεσίας ή τυφλές συγκρούσεις επιδιώξεων ηγετικών στελεχών και μηχανισμών που πάντοτε υπάρχουν στα μεγάλα ιδίως κόμματα. Αλλοτε, πιο πολιτικό κριτήριο, αν επιβεβαιωθεί στην κομματική συνείδηση η στρατηγική του κόμματος είτε η υπάρχουσα είτε, πολύ περισσότερο η νέα. «Ολα αυτά υπήρξαν γι' αυτό θεωρούμε το συνέδριο επιτυχημένο και παραγωγικό» έλεγε στο κλείσιμο των εργασιών υψηλόβαθμο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος. 

Από τη σκοπιά του ουδέτερου παρατηρητή βεβαίως το 9ο συνέδριο της Ν.Δ που ολοκληρώθηκε χτες με τη δευτερολογία του πρωθυπουργού και την ψηφοφορία για την ανάδειξη της νέας Πολιτικής Επιτροπής, δεν προσέφερε και ιδιαίτερες συγκινήσεις καθώς ούτε εκπλήξεις υπήρξαν ούτε κάτι καινούργιο που να μην το γνωρίζαμε ήδη προέκυψε. Από αυτή την άποψη το συνέδριο έγινε απλά διότι… έπρεπε να γίνει σύμφωνα με το καταστατικό

Αυτή βέβαια είναι η μια όψη του νομίσματος. Υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη άποψη που επιμένει ότι όλα αυτά τα «συγκρουσιακά» στοιχεία υπήρξαν ανεξάρτητα αν δεν ήταν εντελώς ορατά σε πρώτη ανάγνωση. Κατ’ αρχήν λένε όσοι ασπάζονται την άποψη αυτή, συγκρούσεις μηχανισμών υπήρξαν και παρα-υπήρξαν! Η «λιστομαχία» για την ανάδειξη των 200 αιρετών μελών της νέας Πολιτικής Επιτροπής έδωσε και πήρε και μάλιστα το σχετικό ενδιαφέρον ήταν αντιστρόφως ανάλογο σε σχέση με τα συμβαίνοντα εντός της αιθούσης του συνεδρίου. «Δεν είναι απαραίτητο να τίθεται θέμα αμφισβήτησης ή επιβεβαίωσης της ηγεσίας για να συμβεί αυτό. Υπάρχουν και άλλα επιμέρους διακυβεύματα» εξηγούσε στο περιθώριο του συνεδρίου έμπειρο κομματικό στέλεχος. Επίσης μπορεί να μην αμφισβητήθηκε από του βήματος και από τα κορυφαία στελέχη (πλην θορυβωδών εξαιρέσεων τύπου Ν. Κακλαμάνη) η πολιτική επιλογή της  συγκυβέρνησης  με το ΠΑΣΟΚ όμως ήταν έντονη και καθολική η αίσθηση ότι αυτό δεν ήταν κάτι που πολυενθουσίαζε το ακροατήριο και τον μέσο σύνεδρο. Αυτό το κλίμα «το έπιασαν» όπως ήταν φυσικό κάποια κορυφαία στελέχη που στηρίζοντας μεν την βασικά αυτή πολιτική του πρωθυπουργού, τη διάνθιζαν απαραιτήτως με σαφείς αποστάσεις, κάποιοι και με βαρείς χαρακτηρισμούς σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η «συγκατοίκηση» είναι περίπου «αναγκαίο κακό». Δεν υπήρξε ούτε μια τοποθέτηση που να απέδιδε στρατηγικά χαρακτηριστικά στην πολιτική αυτή με την έννοια της υπέρβασης των διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος στην οποία τόσο πολύ επέμεινε ο Α. Σαμαράς. 

Γιατί δεν έμεινε καμιά αμφιβολία σε όποιον παρακολούθησε αυτό το συνέδριο ότι αυτή είναι η πολιτική στρατηγική του πρωθυπουργού όπως την παρουσίασε τόσο στην εναρκτήρια ομιλία της Παρασκευής όσο, κυρίως, στην ομιλία με την οποία έκλεισε τις εργασίες του συνεδρίου και η οποία αναμένεται να ξεδιπλωθεί το αμέσως προσεχές διάστημα. «Η νέα Ελλάδα που οικοδομούμε είναι πάνω από κόμματα. Θα την πετύχουμε όλοι μαζί. Θέλω να το πω καθαρά, αυτή η παράταξη ανοίγει τα φτερά της για να ενώσει την Ελλάδα. Μέσα στις γραμμές και γύρω της θα ενώσει όλους τους Ελληνες. Οσους για διάφορους λόγους έφυγαν παλιότερα αλλά και εκείνους που δεν στάθηκαν ποτέ δίπλα μας. Προσκλητήριο κάνουμε σε όλους». 

Πόσο πιο καθαρά από όσο το είπε να κάνει σαφές ο πρωθυπουργός ότι στρατηγικός του στόχος είναι η συγκρότηση μιας παράταξης που θα υπερβαίνει τη σημερινή Ν.Δ και θα εκφράζει τη νέα εθνική ενότητα, αυτή στην οποία μάλιστα έδωσε το κωδικό όνομα «Νέα Ελλάδα»;

Και για να μην μείνει σε κανέναν καμιά αμφιβολία για το «πού το πάει», ο Α. Σαμαράς φρόντισε να γίνει ακόμη σαφέστερος στην δευτερολογία του την οποία αφιέρωσε εξ ολοκλήρου σχεδόν «στο προσκλητήριο προς όλους για τη Νέα Ελλάδα», την οποία έσπευσε να χαρακτηρίσει μάλιστα «εθνική αναγκαιότητα». Σπεύδοντας δε να προλάβει τυχόν γκρίνιες ή αντιρρήσεις φρόντισε να δώσει υψηλούς έως και δραματικούς τόνους, ζητώντας από όσους «η υπέρβαση αυτή φαίνεται δύσκολη να κοιτάξουν τη σημαία που συμβολίζει όχι μόνο το έθνος αλλά και την εθνική ενότητα».

Υπάρχουν και κάποιοι που μένουν έξω από αυτή τη «Νέα Ελλάδα»; Ασφαλώς υπάρχουν και είναι κατά τον αρχηγό της Ν.Δ. «οι κολλημένοι στα ιδεολογήματα του χτες, όσοι προστατεύουν αυτά  που θέλουμε να αλλάξουμε, οι λαϊκιστές και οι ακραίοι». Δηλαδή από το προσκλητήριο εξαιρείται σαφώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή τους οποίους για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός εξομοίωσε ως προς την κοινή αντιευρωπαϊκή τους στάση. Παρ' όλα αυτά δεν θα έλεγε κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι σαφώς οριοθετήθηκε ως ο βασικός αντίπαλος, είχε την «τιμητική» του σ' αυτό το συνέδριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρωθυπουργός μόνο μια φορά  ονομαστικά στον κ. Τσίπρα  παρότι βεβαίως έκανε λόγο για «εκπροσώπους ακραίων ιδεολογιών που θέλουν την Ελλάδα κολλημένη στο χτες, που θέλουν να προστατέψουν τα φέουδα των βολεμένων». 

Εντύπωση προκάλεσε και το ιδιαιτέρως σύντομο της δευτερολογίας του Πρωθυπουργού. Αλλοι το απέδωσαν σε πρόνοια για να μην έχουμε τα απρόοπτα της έναρξης, άλλοι στο ότι ήθελε να δώσει έμφαση στο προσκλητήριο που έκανε. Ηταν και οι σύνεδροι της επαρχίας που βιάζονταν να ψηφίσουν, ήταν και η ζέστη… και κάπως έτσι ένα ακόμη συνέδριο πέρασε στην Ιστορία.

Τρυφών Δάρας