Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις η παράταξή μας γνώρισε την ήττα. Το Σεπτέμβρη, παρά την κάποια βελτίωση, συνέχισε να πληρώνει δυσανάλογα ακριβά το πολιτικό κόστος για τη διαχείριση μίας οικονομικής κρίσης την οποία δεν προκαλέσαμε εμείς – μας ήρθε απέξω, και που γρήγορα εξελίχθηκε σε κοινωνική και πολιτική κρίση, εξαιτίας της αδιανόητης, για να μην πω ανόητης, διακυβέρνησης της ΝΔ την περίοδο 2007-2009.
Ο κόσμος της παράταξής μας προτίμησε να ακούσει και να δεχτεί το παραμύθι και το εσκεμμένο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και κυρίως να μην ακούσει όσους του έλεγαν ότι ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ το σκάφος «Ελλάς» θα βυθιστεί σε ένα πέλαγος αναξιοπιστίας, ύφεσης και φτώχειας. Εμείς λέγαμε την αλήθεια αφτιασίδωτη, ο κόσμος ωστόσο ήθελε ελπίδα και όνειρο. Δυστυχώς η ελπίδα ήταν αυταπάτη και το όνειρο ήταν ονείρωξη.
Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν χρειάστηκαν παρά μερικοί μήνες, δύο εκλογές, ένα δημοψήφισμα και δύο νέα μνημόνια για να διαψευσθούν όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις, να ξεφτίσει όλο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, να καταρρεύσουν όλες οι κόκκινες γραμμές, όλες οι μεγαλοστομίες του είδους «θα καταργήσω το μνημόνιο με ένα νόμο» και «θα βαράμε το νταούλι να χορεύουν». Η κυβέρνηση Τσίπρα και Καμμένου αντικατέστησε την πολιτική επιχειρηματολογία με ατάκες αντάξιες θεατρικού μπουλουκιού σε καλοκαιρινή θεατρική επιθεώρηση.
Αυτή η κυβέρνηση έχει πια δώσει απτά δείγματα γραφής και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Γι' αυτό συνεχίζουν τα ασύστολα ψέματα. Ακόμα και τη χθεσινή αποτυχία στο Γιούρογκρουπ την παρουσίασαν σαν θετική εξέλιξη. Θα αναρωτηθεί κανείς, καλά είναι τόσο ανίκανοι; Είναι τόσο αστοιχείωτοι και το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι κωλοτούμπες για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους;
Οχι φίλοι μου! Οι συνεχείς μεταστροφές τους είναι απλά ένα μέσο για να παραμείνουν στην εξουσία. Κύριο όπλο τους η πελατειακή σχέση, που μέχρι χθες κατηγορούσαν, και σωστά, ότι βρίσκεται στη βάση της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος. Δημιουργούν ένα κομματικό στρατό με διορισμούς στο Δημόσιο, και μάλιστα από την πίσω πόρτα. Δεν την ενδιαφέρουν οι πολίτες, αλλά οι πελάτες.
Είναι ικανότατοι και πολύ αποτελεσματικοί στην ισοπέδωση των πάντων. Κυνικά και βάσει σχεδίου δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο. Η δημιουργία, η πρωτοβουλία, η προσπάθεια, η πρόοδος είναι ο ταξικός τους εχθρός. Αυτό είναι το σχέδιό τους: ονομάζοντας τους πολιτικούς αντιπάλους, ταξικούς εχθρούς επιδιώκουν τη μετάλλαξη της χώρας. Το σχέδιό τους είναι να κάνουν την Ελλάδα ένα είδος λαϊκής δημοκρατίας. Το πρότυπό τους είναι ο Μαδούρο. Χρησιμοποιούν μικρές ομοιοπαθητικές δόσεις για να συνηθίσουμε σιγά σιγά στην κοινοτοπία του κακού.
Και εμείς τι κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να κοιτάμε μοιρολατρικά τη χώρα να κατρακυλά καθημερινά στου κακού τη σκάλα; Να τους βλέπουμε να καταλύουν κάθε έννοια του κράτους δικαίου; Να βάζουν φίμωτρο στην ελευθερία του Τύπου; Να συκοφαντούν και να τρομοκρατούν την αντίθετη άποψη, μέσω του χειραγωγημένου συνδικαλισμού και των καθοδηγούμενων μπαχαλάκηδων.
Στη Συνδιάσκεψη θα πούμε ένα στεντόρειο "Οχι" στην σημερινή κυβέρνηση των μαθητευόμενων μάγων. Το "Όχι" των δημοκρατικών πολιτών, αυτών που ανήκουν στη μεγάλη πολιτική οικογένεια που έρχεται από μακριά. Που οι ρίζες της κρατάνε από τον Χαρ. Τρικούπη, τον Ελ. Βενιζέλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η ίδια που έδωσε στην Ευρώπη έναν Ζαν Ζωρές και έναν Μιτεράν, έναν Βίλυ Μπραντ και έναν Ολαφ Πάλμε. Η μεγάλη σοσιαλδημοκρατική οικογένεια του Ζακ Ντελόρ και του Μάρτιν Σούλτς.
Σήμερα στην Ελλάδα το πολιτικό βάρος της παράταξής μας είναι αναντίστοιχο της ιστορίας μας. Δεν είναι αυτό που μας αναλογεί. Από τη μία πλευρά του πολιτικού σκηνικού, η Δεξιά με την νέα ηγεσία δείχνει να βρίσκει το βηματισμό της. Αντίθετα, στο δικό μας χώρο υπάρχει πολυδιάσπαση. Και μαζί προσωπικές στρατηγικές πολιτικών στελεχών, καθώς και των επίδοξων αρχηγών που εμφανίζονται σχεδόν καθημερινά πια. Ετσι, ο Τσίπρας κάθε φορά που βγαίνει στην Ευρώπη, κάνει πρόβα τη σοσιαλδημοκρατική προβιά. Αλλά είναι γελασμένος αν νομίζει ότι επειδή τον καλούνε στις συναντήσεις κάποια μέρα θα πάρει τη θέση μας.
Ο ψηφοφόρος τα βλέπει αυτά και παραμένει επιφυλακτικός, αν όχι αρνητικός. Υπάρχουν πρωτοβουλίες, όπως αυτή της Επιτροπής Διαλόγου που απευθύνεται σε όμορες δυνάμεις. Εχει ήδη κάνει τα πρώτα βήματα και ελπίζουμε να δώσει θετικά αποτελέσματα. Οσο, όμως, δεν καταγράφεται μία δυναμική προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ενιαίου μεγάλου κόμματος, τέτοιες πρωτοβουλίες θα καρκινοβατούν.
Ο κόσμος θα έρθει κοντά μας, όταν εμείς τον πείσουμε ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συνενωθούμε. Οχι σε ένα κόμμα πάτσγουόρκ, σε μία χαλαρή ομοσπονδία, αλλά σε ένα νέο ισχυρό κομματικό φορέα. Οσο δεν το κάνουμε αυτό, θα παίζουμε το παιχνίδι… του Μητσοτάκη! Ο κόσμος μας κουρασμένος και απογοητευμένος θα οδηγηθεί θέλοντας και μη προς τα εκεί, ως άμεση λύση αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να γίνουμε πόλος έλξης, το αντίπαλο δέος της Δεξιάς και να ξαναστείλουμε τον Σύριζα στο 4% από όπου ξεκίνησε.
Η Συνδιάσκεψη του ερχόμενου Σαββατοκύριακου θα έχει επιτυχία αν δεν την δούμε μόνο σαν ενδιάμεσο σταθμό μιας αγωνιώδους προσπάθειας πολιτικής μας επιβίωσης, αλλά σαν αφετηρία για τη δημιουργία ενός μεγάλου σύγχρονου κόμματος, του νέου κόμματος ευρωπαϊκού προσανατολισμού και σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης. Με σημερινό και όχι παρωχημένο λόγο. Που θα βρίσκεται σε διαρκή διάλογο με την κοινωνία. Γιατί, καμία πολιτική δεν έχει μέλλον αν δεν έχει τη στήριξη της κοινωνίας.
Η πορεία έχει αρχίσει. Τα κείμενα που έχουν μπει σε διαβούλευση, καλύπτουν όλη τη γκάμα των θεμάτων: Σύγχρονο κράτος, αξιόπιστο και διαφανές πολιτικό σύστημα, Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, που θα μας βγάλει από τα μνημόνια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος το 2018, Κοινωνικές υπηρεσίες, Παιδεία και Πολιτισμός, η Ελλάδα στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Μερικά από τα ερωτήματα στα οποία θα κληθούμε να δώσουμε απαντήσεις είναι:
- Ενα σύγχρονο κράτος οργανωμένο πάνω σε νέες αρχές, για να έχουμε επιτέλους ένα επιτελικό κράτος, ένα έξυπνο κράτος που θα χαράζει στρατηγική και δεν θα παίζει τον επιχειρηματία, τον ξενοδόχο και τον παραγωγό. Του κράτους που θα έρχεται αρωγός στους ασθενέστερους.
Την αποκατάσταση της λειτουργίας του κράτους δικαίου, του σεβασμού στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και των Ανεξάρτητων Αρχών.
Να ανοίξει ο δρόμος της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με πολιτικές που να στοχεύουν στην ανάπτυξη, την εξωστρέφεια, θα φέρουν επενδύσεις και έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Και που θα δίνουν ευκαιρίες στους νέους μας, προσφέροντάς τους τα εφόδια μέσα από την εκπαίδευση και την κατάρτιση, για να έχουν μία καλύτερη θέση στην ζωή που ανοίγεται μπροστά τους.
Να πρωτοστατήσουμε στο να ανακτήσει η χώρα τη θέση που κατείχε στην ΕΕ πριν μερικά μόλις χρόνια, να βελτιώσουμε τη διαπραγματευτική μας θέση και να συνομιλήσουμε με τους εταίρους μας σε κλίμα εμπιστοσύνης. Θέλουμε μία καλύτερη Ελλάδα σε μία καλύτερη Ευρώπη, καλύτερη και περισσότερη. Ομως, η 9η Μαΐου, ήταν η μέρα της Ευρώπης. Κανένας δεν τη γιόρτασε, ούτε καν στις Βρυξέλλες. Δεν είμαστε υπερήφανοι για αυτή την Ευρώπη. Κάπου έχασε τον προσανατολισμό της, χάλασε η ισορροπία ανάμεσα στο πολιτικό, το οικονομικό και το κοινωνικό. Η οικονομία πήρε το προβάδισμα σε βάρος των πολιτών.
Τα κείμενα αυτά δεν είναι του ΠΑΣΟΚ, ή μόνο της ΔΗΜΑΡ ή των Κινήσεων, αλλά αποτελούν προϊόν όσμωσης, είναι κείμενα σύνθεσης. Και το κυριότερο, δεν δίνουν τελεσίδικη απάντηση, αυτή θα τη δώσετε εσείς. Είναι δηλαδή κείμενα ανοιχτά στη συζήτηση που θα γίνει στις αντίστοιχες ομάδες εργασίας και που θα λειτουργήσουν στη διάρκεια της Συνδιάσκεψης και στις οποίες σας καλώ να πάρετε μέρος.
Οι Κινήσεις Πολιτών πήραμε ενεργό μέρος στην πρωτοβουλία των 58, συμμετείχαμε στις ευρωεκλογές μαζί με το ΠΑΣΟΚ στο σχήμα της Ελιάς, και στη Δημοκρατική Παράταξη στις εκλογές του Γενάρη. Ετσι και τώρα συμμετέχουμε στη Δημοκρατική Συμπαράταξη καθώς και στην Επιτροπή Διαλόγου. Σήμερα έχει καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών ως αναγκαιότητα η Δημοκρατική Συμπαράταξη με τη διατήρηση της αυτονομίας των επιμέρους κομμάτων και κινήσεων. Στις Κινήσεις θέλουμε να λειτουργήσουμε σαν καταλύτης για να ωριμάσουν οι συνθήκες για τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα της Σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας, τη δημιουργία του νέου μεγάλου και ισχυρού κομματικού οργανισμού της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.
