Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι το πρόβλημα που βρίσκεται πίσω από τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ε.Ε. των 28.
Από το 2015, οπότε χάθηκε ο έλεγχος των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών με ευθύνη Ερντογάν που έστειλε 1 εκατ. πρόσφυγες-μετανάστες και Τσίπρα που τους άφηνε να «λιάζονται» ανενόχλητοι και στη συνέχεια τους προωθούσε σε Γερμανία, Αυστρία, Σουηδία, έχουν αλλάξει πολλά στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Ε.Ε.
Πολλοί από τους μη προνομιούχους θεώρησαν ότι οι κυβερνήσεις τους δίνουν υπερβολική σημασία στην ενσωμάτωση προσφύγων και μεταναστών, χωρίς να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα δικά τους προβλήματα.
Η σκληρή και η άκρα Δεξιά θριαμβεύουν πολιτικά και εκλογικά σε μια σειρά χώρες και η δυναμική αυτή αναμένεται να καταγραφεί στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019.
Αρνητικός πρωταγωνιστής
Σε όλη αυτή τη διαδικασία η Ελλάδα υπήρξε αρνητικός πρωταγωνιστής, με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα.
Πρώτον, η κυβέρνηση Τσίπρα άφησε 1 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα και στη συνέχεια να κατευθυνθούν στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. μέσω του βαλκανικού διαδρόμου. Δημιουργήθηκαν έτσι οι συνθήκες για κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
Δεύτερον, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δέχτηκε το 2016 να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών. Επιπλέον, δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί την αλλαγή των κανονισμών Δουβλίνο-2, οι οποίοι είναι σε βάρος των χωρών πρώτης εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ε.Ε., ενώ δέχτηκε, υπό προϋποθέσεις, την επιστροφή προσφύγων και μεταναστών που έκαναν αίτηση πολιτικού ασύλου στην Ελλάδα και προωθήθηκαν σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Τρίτον, η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε να δίνεται η ανθρωπιστική βοήθεια για πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα μέσω ΜΚΟ και διεθνών οργανισμών, όπως συμβαίνει σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες που βρίσκονται σε φάση οικονομικής κατάρρευσης ή έχει σταματήσει να υπάρχει οργανωμένο κράτος λόγω φυσικών καταστροφών, πολέμου, εμφυλίου ή άλλων εξαιρετικά σημαντικών γεγονότων.
Το αποτέλεσμα της μεταχείρισης της Ελλάδας από την Ε.Ε. με όρους λιγότερο ανεπτυγμένης χώρας είναι να πηγαίνουν τα λεφτά στις ΜΚΟ και ο οικονομικός και κοινωνικός λογαριασμός στους Ελληνες πολίτες. Επιπλέον, παρατηρείται συστηματική λεηλασία των ευρωπαϊκών κονδυλίων, με ευθύνη και της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ οι συνθήκες «φιλοξενίας» των προσφύγων και των μεταναστών στη Μόρια και αλλού εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.
Μία από τα ίδια
Υποτίθεται ότι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν αντιληφθεί το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε εξαιτίας των λαθών και των παραλείψεών τους και θα πάρουν πρωτοβουλία για να βρεθεί ευρωπαϊκή λύση στο ζήτημα.
Δεν υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για κοινή αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού από την Ε.Ε. των 28 και όλα δείχνουν ότι τον σχετικό λογαριασμό θα πληρώσει κυρίως η Ελλάδα, η οποία εξακολουθεί να μην έχει εθνική στρατηγική στο μεγάλης σημασίας θέμα.
Οι ανατολικές χώρες της Ε.Ε. -χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας- δεν δέχονται πρόσφυγες και μετανάστες στα εδάφη τους και στην καλύτερη περίπτωση θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος με περισσότερα χρήματα και προσωπικό για τη Frontex.
Η δυναμική παρέμβαση της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία αρνείται την είσοδο προσφύγων και μεταναστών εάν δεν προηγηθεί συμφωνία για την κατανομή τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, απομονώνει την Ελλάδα στον ρόλο της μόνης χώρας πρώτης εισόδου προσφύγων και μεταναστών που δέχεται να είναι χώρα εγκλωβισμού και χώρα επιστροφής προσφύγων και μεταναστών.
Οι χώρες που δηλώνουν πρόθυμες να ακολουθήσουν μία προωθημένη πολιτική στο προσφυγικό-μεταναστευτικό με βάση την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, σέρνουν και αυτές τα πόδια τους γιατί η σκληρή και η άκρα Δεξιά κερδίζουν συνεχώς έδαφος στο πολιτικό τους σύστημα. Ειδικεύονται στα καλά λόγια για κοινή ευρωπαϊκή πολιτική στο ζήτημα, κάνουν όμως ό,τι μπορούν για να μην πάρουν περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες και δεχτούν πολιτικές πιέσεις στο εσωτερικό.
Ανάλογη είναι η τακτική των ευρωπαϊκών θεσμών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παίρνει εντυπωσιακές αποφάσεις υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών που δεν έχουν καμία πρακτική σημασία εξαιτίας των αντιρρήσεων που εκφράζουν οι κυβερνήσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παίρνει πρωτοβουλίες στη σωστή κατεύθυνση -χαρακτηριστικό το παράδειγμα της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων από τη Frontex- που και αυτές δεν έχουν ουσιαστική συνέχεια.
Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να πληρώνει ακριβά το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα που γιγαντώθηκε το 2015 και το πρώτο τρίμηνο του 2016 με πρωτοβουλία Ερντογάν και ευθύνη Τσίπρα.
