Στην αρχή της τοποθέτησής της έθεσε το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο, όπως έχει διαμορφωθεί την τελευταία δεκαετία, σημειώνοντας: «Ζούμε μια νεοοθωμανική έκρηξη, με έναν αυταρχικό ηγέτη που έχει οδηγήσει σε διαρκή ένταση. Τα γεγονότα του Έβρου, όσα συνέβησαν το καλοκαίρι πέρυσι στο Αιγαίο, αλλά και η προκλητική ρητορική μάς έφτασαν συχνά κοντά σε θερμό ή και πολεμικό επεισόδιο. Άρα αναφερόμαστε σε μια ένταση που δεν είναι περιστασιακή ή στιγμιαία, αλλά εντάσσεται σε μια σταθερή στρατηγική. Η Τουρκία ήθελε και θέλει να διαδραματίσει ρόλο αναγνωρίσιμης περιφερειακής δύναμης και γι’ αυτό έχει διαμορφώσει αναθεωρητική στρατηγική σ’ όλα τα σύνορά της, από την Αφρική ως τα Βαλκάνια, και από το Αζερμπαϊτζάν ως και τη Μέση Ανατολή, που να ακυρώνουν όλα τα τετελεσμένα που επιδιώκει να δημιουργήσει».

Η κ. Γιαννακοπούλου έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο νέο διεθνές σκηνικό που αντιμετωπίζει η Τουρκία, έπειτα από την εκλογή του κ. Μπάιντεν στην Αμερική, την επικείμενη αποχώρηση της κ. Μέρκελ και την αλματώδη άνοδο των Πρασίνων, αλλά και την επιφύλαξη του αραβικού κόσμου και τα προβλήματα που δημιουργεί ο μεγαλοϊδεατισμός της Τουρκίας στη σχέση της με τη Ρωσία. Όλα τα γεγονότα αυτά οδηγούν την Τουρκία σε διεθνή απομόνωση και της προκαλούν φόβο για την επόμενη μέρα, τη στιγμή που κλυδωνίζεται επιπλέον από μία βαθιά οικονομική κρίση.

Στη συνέχεια, η βουλευτής τόνισε: «Δική μας επιδίωξη είναι η μετατροπή της ελληνοτουρκικής σχέσης από αντιπαραθετική σε συνεργατική. Εμείς είμαστε προσηλωμένοι στην ειρηνική επίλυση των διαφορών στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Η εξομάλυνση και βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, πέραν της σημασίας της στο διμερές επίπεδο, αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα για την σταθερότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου. Γι’ αυτό οφείλουμε, και αυτό κάνουμε, να ασκούμε μια πολιτική αποτροπής και όχι κατευνασμού ή υποχωρητικότητας, όπως κάνουν ορισμένες χώρες. Η αποτροπή συνίσταται σε άμεσες και συνεχείς διπλωματικές κινήσεις με αντικείμενο την έμπρακτη εκ μέρους των διεθνών οργανισμών καταδίκη της στάσης της Τουρκίας και την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της. Στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων σε πολλά κράτη του απανταχού ελληνισμού. Συνίσταται στην επιχειρησιακή ετοιμότητα και αποφασιστικότητα, όπως και σε υψηλό εθνικό φρόνημα με κοινωνική και πολιτική συνοχή. Η εθνική ισχύς, δηλαδή η οικονομική, διπλωματική, πολιτιστική, ψυχολογική ισχύς είναι αυτές που λειτουργούν κατά κύριο λόγο αποτρεπτικά. Και δεν πρέπει να διαφεύγει από τον πολιτικό κόσμο ότι είναι αναγκαίες και επιτακτικές συνολικών πολιτικών που αντιμετωπίζουν το δημογραφικό, που τείνει να αναχθεί σε μείζον θέμα για τη χώρα, το μέλλον της, άρα και τους συσχετισμούς δυνάμεων με την Τουρκία. Τέλος, η συνύπαρξη σημαίνει ένα νέο πνεύμα Ελσίνκι, μια πολιτική ανάδειξης της σύμπτωσης αμοιβαίων συμφερόντων μεταξύ των χωρών, πάντα όμως στο πλαίσιο των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου».

Κλείνοντας, η κ. Γιαννακοπούλου τόνισε: «Η δημιουργία μιας ισχυρής πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά Ελλάδας με φωνή και κύρος στα διεθνή φόρουμ, μιας Ελλάδας σταθερά δύναμης ειρήνης και με συμμαχίες με τη σωστή πλευρά, με συνεχείς διπλωματικές πρωτοβουλίες, με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και με οικονομική και αναπτυξιακή ισχύ, είναι η καλύτερη εγγύηση για το μέλλον».

]