Ο Δ. Παπαδημούλης, με κατηγορηματικό τρόπο ξεκαθαρίζει ότι “η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή δεν υπήρξε ουδέποτε θέση του ΣΥΡΙΖΑ”, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα: “Θέλουμε να σώσουμε τη χώρα ''μέσα στο ευρώ'' κι όχι ''πάση θυσία το ευρώ''. Παραμένουμε σταθεροί στην δέσμευσή μας για ακύρωση του μνημονίου και αντικατάστασή του από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης”.
Δηλώνει παράλληλα την αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στο “ξεπούλημα όσο-όσο και όπως-όπως” της δημόσιας περιουσίας -“αντιπροτείνουμε αναπτυξιακές κοινοπραξίες, στις οποίες θα συμμετέχουν επιχειρήσεις του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα” σημειώνει. Αναφορικά δε με την πρόσφατη περιπέτεια της Κύπρου, ο Δ. Παπαδημούλης παρατηρεί ότι “είναι αστείο και μόνο το επιχείρημα ότι, δήθεν, στην Κύπρο δοκιμάστηκε και απέτυχε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Το ''όχι'' του λαού της το διαχειρίστηκε μία κυβέρνηση του ''ναι'' -κι όποιες εξελίξεις ακολούθησαν έχουν τόση σχέση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο”.
Καταλήγοντας, απαντά στις αιτιάσεις περί ενός ΣΥΡΙΖΑ “νέου ΠΑΣΟΚ”, σημειώνοντας ότι “οι πρώτοι που μας ζητούν να μην γίνουμε το ''νέο'' ΠΑΣΟΚ είναι ο λαϊκός κόσμος που το εγκατέλειψε μαζικά γιατί ένιωσε εξαπατημένος και προδομένος”.
Καλεί δε σε “ισχυρή αντιφασιστική κινητοποίηση” καταγγέλλοντας ταυτόχρονα ότι “ο κ. Σαμαράς και οι περί αυτόν, αποσιωπούν ότι η δική τους ανοχή και η ιδεολογική συγγένεια των διαφόρων συνιστωσών της Ν.Δ. με την Ακροδεξιά, επέτρεψε στη Χρυσή Αυγή να έχει ανοιχτές παρτίδες με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και να χαίρει κραυγαλέας ασυλίας”.
- Θα περίμενε κανείς ότι σε εποχές που πλήττονται σοβαρά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, η Αριστερά θα επιχειρούσε να δείξει ενιαίο μέτωπο, ωστόσο στην Ελλάδα παραμένει διαμελισμένη. Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας οι λόγοι;
«H συνάντηση των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς και της Οικολογίας αποτελεί αυτονόητο καθήκον και ιστορική ευθύνη απέναντι σε μια κοινωνία που υποφέρει. Αλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτέλεσε ένα ενωτικό εγχείρημα στον χώρο της Αριστεράς. Εναν συνασπισμό οργανώσεων, κομμάτων και προσώπων με διαφορετικές καταβολές αλλά κοινό στόχο τη συγκρότηση της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Είναι ξεκάθαρο ότι η μόνη εγγύηση για να μπει φραγμός στην καταστροφή και τον εκφασισμό της κοινωνίας, είναι η συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με πυρήνα τις δυνάμεις τις Αριστεράς, γύρω από ένα συγκεκριμένο και σαφές πολιτικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει μια σειρά μεταρρυθμίσεων που θα ανακουφίσουν την κοινωνία από τη σημερινή λαίλαπα και θα ανοίξουν το δρόμο για ριζικότερες ανατροπές. Οσες αριστερές δυνάμεις αρνούνται τη συσπείρωση και τη συνεργασία ρίχνουν νερό στο μύλο του συστήματος και επιτρέπουν τη συνέχιση της βάρβαρης και καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων».
- Γιατί εκτιμάτε ότι οι συχνές προτάσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς δεν έχουν βρει ανταπόκριση στα υπόλοιπα κόμματα του χώρου αυτού;
«Η πολυδιάσπαση αποτελεί μια διαχρονική μάστιγα της Αριστεράς. Οι ηγεσίες συχνά αυτοεγκλωβίζονται στο όνομα της "ιδεολογικής καθαρότητας" αποκλείοντας και δαιμονοποιώντας οποιονδήποτε δεν αναγνωρίζει την δική τους απόλυτη αλήθεια. Αυτή η κλειστοφοβική στάση της Αριστεράς είναι η χαρά του κατεστημένου.
Εμείς, παρά τις σημαντικές διαφορές, επιμένουμε στη στρατηγική της ευρύτατης συσπείρωσης της Αριστεράς στη βάση ενός ρεαλιστικού πολιτικού προγράμματος ανόρθωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, που θα αντιπαρατεθεί με όρους εξουσίας απέναντι στις δυνάμεις του συντηρητισμού και της κοινωνικής καταστροφής. Αυτό ήταν άλλωστε και το μήνυμα που μας έδωσαν οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες που ενίσχυσαν το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις τελευταίες εκλογές.
Θα έλεγα λοιπόν στις αριστερές ηγεσίες που κωφεύουν τη φράση του Πρίμο Λέβι, που αναγράφεται στις αφίσες μας: "Εάν όχι τώρα, πότε; Εάν όχι εμείς, ποιοι;"».
- Δεν μοιάζει αντιφατικό, ωστόσο, να υπάρχουν ορισμένες -ας τις αποκαλέσουμε- «ταυτίσεις» μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων;
«Δεν βλέπω κάποια ταύτιση ανάμεσα στα προγράμματα των δύο κομμάτων. Εκτός αν αναφέρεστε στην αντιμνημονιακή στάση που από μόνη της βέβαια δεν αποτελεί στοιχείο ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας ή την κοινοβουλευτική συνεργασία σε πολύ συγκεκριμένα θέματα. Αλλο αυτό και άλλο μια γενικευμένη πολιτική συνεργασία ή πολύ περισσότερο "ταύτιση", που φυσικά δεν υπάρχει, παρά μόνο στην προπαγάνδα των αντιπάλων μας».
- Η πρόσφατη αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ εκτιμάτε ότι μπορεί να δώσει ευκαιρία για συνεργασία των αριστερών δυνάμεων στην πατρίδα μας;
«Την αλλαγή που έγινε στην ηγεσία του ΚΚΕ μετά από 22 χρόνια ας αφήσουμε να την κρίνει ο χρόνος και η πράξη. Μέχρι τώρα, με όσα έχει πει ο Δημ. Κουτσούμπας, εμφανίζεται ως πιστός συνεχιστής της γραμμής Παπαρήγα. Χωρίς καμία διάθεση παρέμβασης στα εσωκομματικά του ΚΚΕ, αυτό που έχω να πω είναι ότι ο κόσμος της Αριστεράς, ό,τι κόμμα κι αν ψηφίζει, διψάει για ενότητα ή τουλάχιστον κοινή δράση. Ο κόσμος που αυτή τη στιγμή υποφέρει από την ανέχεια και την ανεργία περιμένει από τους αριστερούς να είναι ενωμένοι και συσπειρωμένοι στην προσπάθεια να σταματήσει ο κοινωνικός κατήφορος που βιώνει. Θεωρώ ότι είναι ιστορικό λάθος του ΚΚΕ να επιλέγει να αντιτάσσεται σε ένα ευρύ, αριστερό, ριζοσπαστικό, προοδευτικό μέτωπο για την έξοδο της χώρας από την κρίση».
- Πιστεύετε ότι η μάχη για την ανάκαμψη της πατρίδας μας πρέπει να δοθεί «εντός των τειχών» της Ε.Ε.; Και, εν τέλει, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η «συμμορία της δραχμής»;
«Οχι φυσικά, κι ας το λέει κάθε μέρα η μαύρη προπαγάνδα της Ν.Δ. Η δική μας άποψη για την Ευρώπη βρίσκεται σταθερά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που ακολουθείται σήμερα και που συμπιέζει ασφυκτικά τον κόσμο της εργασίας. Επιθυμούμε την επαναθεμελίωση μιας δημοκρατικής Ευρώπης, της αναδιανομής του πλούτου και των εισοδημάτων, της εξάλειψης της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και της κοινωνίας. Επιθυμούμε μια Ευρώπη με όρους και σχέσεις εργασίας που θα εξασφαλίζουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή δεν υπήρξε ουδέποτε θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε να σώσουμε τη χώρα "μέσα στο ευρώ" κι όχι "πάση θυσία το ευρώ". Εμείς παραμένουμε σταθεροί στην δέσμευσή μας για ακύρωση του μνημονίου και αντικατάστασή του από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Και ασφαλώς, εάν γίνουμε κυβέρνηση, θα επαναδιαπραγματευτούμε σκληρά τη δανειακή σύμβαση, για να απαλλάξουμε τη χώρα και την κοινωνία από την καταστροφική τροχιά στην οποία οδηγείται από το μνημόνιο, το "ναι σε όλα" και τη φανατική πρόσδεση στο άρμα Μέρκελ».
- Επικριτές του κόμματός σας υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού... σούπερ μάρκετ, υιοθετώντας εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, προκειμένου να ανεβάζει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και -τελικά- να υπερισχύσει σε ψήφους. Τι απαντάτε;
«Οι επικριτές του κόμματός μας θα πρέπει να διαβάζουν πιο προσεκτικά τις θέσεις μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντοτε επικριτής των νεοφιλελεύθερων επιλογών και υποστηρικτής της επαναθεμελίωσης της Ευρώπης μέσα από μια μεγάλη πλειοψηφική συμμαχία, με πυρήνα τον ευρωπαϊκό Νότο και στόχο την απομάκρυνση από το καταστροφικό "δόγμα Μέρκελ". Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την ανάγκη συγκρότησης μιας ισχυρής κυβέρνησης λαϊκής πλειοψηφίας, με κορμό την Αριστερά και χαρακτηριστικά εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, με μεταβατικό πρόγραμμα, ανταποκρινόμενο στις σημερινές συνθήκες, που θα βάλει τέλος στη λιτότητα και θα ανοίξει έναν καινούργιο δρόμο προοδευτικής διεξόδου από την κρίση. Η αλήθεια είναι ότι η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ φοβίζει το κατεστημένο και δεχόμαστε ισχυρό πόλεμο, γιατί στην μικρή Ελλάδα παίζονται τεράστια συμφέροντα».
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ νέο ΠΑΣΟΚ;
- Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το «νέο» ΠΑΣΟΚ, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, επιμένοντας ότι το «συστημικό» ΠΑΣΟΚ έχει «μετακομίσει» στο κόμμα σας;
«Καθόλου. Οι πρώτοι που μας ζητούν να μην γίνουμε το "νέο" ΠΑΣΟΚ είναι ο λαϊκός κόσμος που το εγκατέλειψε μαζικά γιατί ένιωσε εξαπατημένος και προδομένος. Είναι αυτονόητο ότι πρόσωπα που έχουν σημαντικές ευθύνες για την Ελλάδα της μνημονιακής πολιτικής, δεν μπορεί να είναι τα στελέχη με τα οποία θα διεκδικήσουμε πλειοψηφία, αξιοπιστία και την διακυβέρνηση του τόπου. Αυτό που προέχει για εμάς είναι να χτίσουμε με αξιόπιστα υλικά το καινούργιο, το έντιμο, το αποτελεσματικό και το άφθαρτο, που ένα διευρυνόμενο τμήμα της κοινωνίας απαιτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να σαρωθεί το φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο και συμφέρον να μετατραπεί σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Αλλωστε οι πολίτες που στρέφονται σε μας είναι οι πρώτοι που μας ζητούν να μη γίνουμε σαν τους άλλους».
- Ο Γιάννης Δραγασάκης έχει δηλώσει, στην Καλαμάτα, ότι «άλλο επενδύσεις και άλλο ξεπούλημα». Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τις επενδύσεις στη χώρα μας;
«Αυτό που έχει δηλώσει ο υπεύθυνος του κυβερνητικού μας προγράμματος ισχύει 100%. Λέμε "ναι" στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όχι στο ξεπούλημά της. Η εναπομείνασα δημόσια περιουσία στην Ελλάδα είναι από τις χαμηλότερες στην ευρωζώνη, μαζί με της Πορτογαλίας, και οι αποτιμήσεις βρίσκονται στα Τάρταρα. Είμαστε αντίθετοι να ξεπουληθεί όσο-όσο και όπως-όπως. Αντιπροτείνουμε αναπτυξιακές κοινοπραξίες που θα μπορούν να αποδώσουν ανάπτυξη για τη χώρα, θέσεις εργασίας και μακροχρόνια έσοδα για το Δημόσιο, στις οποίες θα συμμετέχουν επιχειρήσεις του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Το Δημόσιο, με βάση τη συμμετοχή του, θα παίρνει το μερίδιο από την επένδυση. Κι επειδή υπάρχουν ιδεοληπτικοί που νομίζουν ότι ανάπτυξη μπορεί να κάνει μόνο ο ιδιώτης, να θυμίσω ότι η Deutsche Telecom, που έχει αγοράσει τον ΟΤΕ, έχει ως βασικό της μέτοχο το γερμανικό Δημόσιο».
«Τραγική η κατάσταση στην κοινωνία»
- Η αυξημένη ανεργία και η υποβάθμιση του επιπέδου ζωής στη χώρα μας, με περικοπές σε καίριους τομείς, όπως η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση, έχει δημιουργήσει συνθήκες που λίγο απέχουν από την ανθρωπιστική κρίση. Τι μπορεί να γίνει για να αναστραφεί η κατάσταση αυτή;
«Η κατάσταση στην κοινωνία είναι τραγική. Οι ταξικές ανισότητες έχουν διευρυνθεί καθώς φτωχοποιείται η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ο,τι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος διαλύεται, ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται. Η χώρα μας πρέπει να μπει επειγόντως σε μια νέα πορεία. Η οργή και η αγανάκτηση πρέπει να μετατραπούν με λόγο και πράξη, σε σχέδιο πολιτικής αντιμετώπισης, παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας και κοινωνικής ανόρθωσης, σε προοπτική. Κι αυτό μόνο η Αριστερά μπορεί να το κάνει με όρους αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και δημοκρατίας. Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας μπορεί να είναι μόνο μια αριστερή κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με ένα πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης και κοινωνικής αναγέννησης, που θα βάλει τέρμα στον κατήφορο και θα κινητοποιήσει τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας».
«ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τρέφουν την Χρυσή Αυγή»
- Η άνοδος των ακροδεξιών σχημάτων είναι ζήτημα συγκυριών ή μια αναμενόμενη εξέλιξη, με δεδομένες τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας;
«Την άκρα Δεξιά και ιδιαίτερα τη ναζιστική Χρυσή Αυγή την τρέφουν η οικονομική και κοινωνική κρίση που έχει γιγαντωθεί με τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για χρόνια. Την τρέφουν η απόγνωση, η καλπάζουσα ανεργία, η φτώχεια και η άγρια ύφεση μαζί με τα σκάνδαλα, την ατιμωρησία και τα κουκουλώματα ενός φθαρμένου και διαφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Την άνοδο της Χρυσής Αυγής ενισχύουν επίσης, η χυδαία επίκληση της θεωρίας των δύο άκρων ως έσχατη κινδυνολογία, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί της άκρας Δεξιάς που αναπαράγουν το ρατσισμό και επιδεικνύουν ανοχή στη δράση φασιστικών θυλάκων στους μηχανισμούς καταστολής. Οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να πρωτοστατήσουν στη συγκρότηση ενός ισχυρού, ευρύτατου, αντιφασιστικού μετώπου».
- Ως αντιπρόεδρος της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Αριστεράς, πώς θα περιγράφατε την κατάσταση της Αριστεράς στην Ευρώπη, γιατί -παρά τις ακραίες πολιτικές λιτότητας- οι λαοί παραμένουν «κουμπωμένοι»;
«Οι επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας, κυρίως στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, δεν φαίνεται, τουλάχιστον μέχρι τώρα, να ευνοούν τις δυνάμεις της Αριστεράς. Συμβαίνει στην Ισπανία και εν μέρει στην Πορτογαλία, όχι όμως στην Ιταλία. Ισως γιατί αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν καταφέρει να πείσουν τους πολίτες ότι οι λύσεις που προτείνουν εκτός από κοινωνικά δίκαιες είναι και πολιτικά εφαρμόσιμες και οικονομικά αποτελεσματικές. Ομως όλο και περισσότεροι πολίτες στην Ευρώπη αναζητούν εναλλακτικές πολιτικές λύσεις σε εγχειρήματα, όπου συναντώνται διαφορετικά ρεύματα και παραδόσεις. Από την αριστερή Σοσιαλδημοκρατία έως την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, με βασικό κορμό των δυνάμεων να προέρχεται συχνά από τον μετασχηματισμό και τη συνένωση παλαιών παραδοσιακών σχημάτων (πορτογαλικό Μπλόκο, ισπανική Ενωμένη Αριστερά, δανέζικη Κοκκινοπράσινη Συμμαχία, γαλλικό Αριστερό Μέτωπο, γερμανικό Die Linke, ολλανδική Αριστερά, κ.λπ). Για να το πω διαφορετικά, στόχος μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς στο ύψος των περιστάσεων είναι ένα σύγχρονο, μεταβατικό, προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα ικανό να αντιπαρατεθεί πειστικά και να ανατρέψει τα εφιαλτικά σχέδια των μερκελιστών της ηπείρου. Με αυτήν την έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει πλέον συνώνυμο της ελπίδας και πυροδοτεί προβληματισμούς και διαδικασίες στο εσωτερικό των σχηματισμών που εκφράζουν τον χώρο της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και οι διεργασίες που εκτυλίσσονται στο εσωτερικό του στέλνουν εικόνες από το μέλλον».
- Πόσο εφικτό είναι ένα «μέτωπο» των λαών του Νότου, στο οποίο αναφέρεται συχνά ο πρόεδρος του κόμματος, με δεδομένη και την κατάληξη που είχε η περιπέτεια της Κύπρου;
«Καταρχάς, είναι αστείο και μόνο το επιχείρημα ότι, δήθεν, στην Κύπρο δοκιμάστηκε και απέτυχε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αυτό που έγινε στην περίπτωση της Κύπρου είναι ότι το "όχι" του λαού της το διαχειρίστηκε μία κυβέρνηση του "ναι" κι όποιες εξελίξεις ακολούθησαν έχουν τόση σχέση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Tο παράδειγμα ωστόσο της Κύπρου μας δίνει διδάγματα: εκτός από τα αδιέξοδα του "ναι σε όλα" που ο Ελληνας πολίτης ζει τρία χρόνια τώρα, υπάρχει και η πολιτική βούληση που πρέπει κανείς να διαθέτει προκειμένου να πει "όχι" και να διεκδικήσει διαπραγμάτευση. Επίσης, γίνεται φανερό ότι θα πρέπει κανείς να εργάζεται από τώρα για συμμαχίες, όχι μόνο στη χώρα του αλλά και μέσα στην Ευρώπη. Ποτέ κανείς μόνος του δεν θα μπορέσει να νικήσει τους οπαδούς και εφαρμοστές του "δόγματος Μέρκελ". Για το λόγο αυτό, το βασικό μήνυμα που στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την περίοδο είναι ότι ακόμη κι αν αποκτήσουμε αυτοδυναμία στις επόμενες κάλπες, θα επιδιώξουμε πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, για να διαμορφωθεί το ευρύτερο δυνατό αντι-μερκελικό μέτωπο, με κορμό τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού Νότου. Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Θα χρειαστεί πολιτική προσπάθεια, χρόνος, σκληρή δουλειά, ανοιχτά μυαλά και διάθεση για ρήξεις με την ρουτίνα του αδιεξόδου. Είναι όμως τώρα πιο απαραίτητο από ποτέ».
- Πού νομίζετε ότι αποσκοπεί η συστηματική καλλιέργεια από ευρύ φάσμα του πολιτικού κόσμου της «θεωρίας των άκρων», η οποία ουσιαστικά εξομοιώνει τη φασιστική και ρατσιστική βία με τους λαϊκούς αγώνες;
«Η θεωρία των "δύο άκρων" δεν είναι κάτι καινούργιο. Ερχεται στην επιφάνεια κάθε φορά που τα επικοινωνιακά επιτελεία των μνημονιακών συνεταίρων δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν με διαφορετικό τρόπο την κοινωνική δυναμική και την ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση της Αριστεράς. Πρόσφατα, την ανέσυρε ο πρωθυπουργός σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ, προκειμένου να "προλάβει" την αντίδραση των πολιτών μπροστά στα νέα μέτρα εξόντωσης και την "αντισυστημική" στροφή τους προς τα αριστερά. Μια μέρα πριν βέβαια, ο γραμματέας του κόμματός του καταψήφιζε την πρόταση περί άρσης της ασυλίας του Η. Κασιδιάρη.
Το να ταυτίζει κανείς τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής, τις δολοφονίες των μεταναστών, τη φυλετική ανωτερότητα, την καθαρότητα του αίματος και την πάταξη κάθε μορφής ελεύθερης έκφρασης με τις διεκδικήσεις των κινηματικών οργανώσεων και των συνδικάτων που αντιδρούν στην μνημονιακή πολιτική, είναι ανιστόρητο, προκλητικό και επικίνδυνο. Ο κ. Σαμαράς και οι περί αυτόν, αποσιωπούν ότι η δική τους ανοχή και η ιδεολογική συγγένεια των διαφόρων συνιστωσών της ΝΔ με την ακροδεξιά, επέτρεψε στη Χρυσή Αυγή να έχει ανοιχτές παρτίδες με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και να χαίρει κραυγαλέας ασυλίας. Για τη δική μας Αριστερά, η αντιμετώπιση της νεοναζιστικής απειλής αποτελεί δημοκρατικό καθήκον ανώτερο από το πολιτικό πρόταγμα της παράταξής μας. Και γι’ αυτό, όσο ισχυρή πρέπει να είναι η αντιμνημονιακή μας αγωνιστική προσπάθεια, άλλο τόσο ισχυρή πρέπει να είναι και η αντιφασιστική μας κινητοποίηση».
