Προς άγρα…“χρυσών” ψήφων έχει επιδοθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πολιτευτές του ανά νομό, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αντλήσει όσο γίνεται περισσότερους ψήφους από την δεξαμενή των ψηφοφόρων του κεντρώου χώρου.
Η τέχνη όμως της παραπλάνησης, δε μπορεί και δε πρέπει να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Τελικά υπάρχει ‘μεσαίος χώρος’ με εμφανή σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά που ψηφίζει την αξιωματική αντιπολίτευση συνειδητά ή αποτελεί ένα ακόμα από τα προσφιλή ιδεολογήματα της τέχνης της παραπλάνησης στους πολίτες; Και αν υπάρχει, αποτελεί μια ‘διαφορετική’ πολιτική τοποθέτηση σε σχέση με το πολιτικό κέντρο ήτοι τον σοσιαλισμό;
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη τέχνη της παραπλάνησης δλδ τη στροφή της ηγεσίας στο κέντρο, μένουν πιστοί στην αριστερή καταγωγή τους, ενώ το αυξημένο ποσοστό σε όσους αυτοπροσδιορίζονται κεντροαριστεροί οφείλεται στον αυξημένο αριθμό πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθούν να στηρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του πώς «αυτοπροσδιορίζονται» τα στελέχη του, δεν εκπροσωπεί το προοδευτικό κέντρο.
Ένα κόμμα, που αποδέχεται πλήρως την οικονομία νεοφιλελευθερισμού και που δεν επιθυμεί καμία ρήξη με τα «μεγάλα συμφέροντα» στον τόπο, όπως φάνηκε κατά της διακυβερνησή του δε μπορεί και δε θέλει να εκπροσωπεί το κέντρο.Ένα κόμμα που θέλει να έχει απήχηση στα εργατικά και λαϊκά στρώματα και τη μεσαία τάξη, αλλά δεν μεθόδευσε κάποια μεγάλη ρήξη.
Ένας ψηφοφόρος του κέντρου θα επιθυμούσε η παράταξη που το εκπροσωπεί εφόσον κυβερνά τον τόπο να κάνει πολιτικές πέραν των μικρών διαφορών κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς. Που δεν θα ήταν απλώς ένα ακόμη «κόμμα εξουσίας», έστω και με διαφορετική ατζέντα. Που θα σκεφτόταν όντως με όρους ρήξης με το σύστημα.
Μόνο που αυτό δεν ήταν σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορώ να συζητήσω την άποψη που λέει ότι σήμερα δεν είναι εποχή μεγάλων ανατροπών και πρέπει να προκρίνουμε τις απτές και συγκεκριμένες μικρές αλλαγές σε προοδευτική κατεύθυνση. Όμως, αυτό δεν είναι «σοσιαλδημοκρατία». Είναι “προοδευτική” διακυβέρνηση εντός ορίων και εντός συμβιβασμών. Και σε κάθε περίπτωση είναι πρόβλημα ένα κόμμα που εκπροσωπεί μια μερίδα ψηφοφόρων της σοσιαλδημοκρατίας να διεκδικεί σήμερα να λέει ότι είναι κόμμα που πρεσβεύει τέτοια χαρακτηριστικά.
Γιατί η χώρα χρειάζεται μια κεντρώα παράταξη που να μπορεί να σκέφτεται ανατρεπτικά. Πέραν από το υπάρχον σύστημα κοινωνικών σχέσεων. Με φιλοδοξία όντως τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Γιατί μια τέτοια παράταξη, όντως κεντρώα, «μπολιάζει» το πολιτικό σύστημα και την πολιτική συζήτηση με ιδέες, συμβάλλει στο να υπάρχει ριζοσπαστισμός στην κοινωνία, δείχνει στα λαϊκά στρώματα την αξία του αγώνα, σπρώχνει τελικά τα πράγματα σε πιο προοδευτικές λύσεις και διαμορφώνει άλλο ύφος και ήθος πολιτικής.
Εκτιμάται πως μέσα στο 2023, 50.000 οικογένειες απειλούνται με πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας και απέναντι σε αυτό το δεδομένο δεν μπορούμε να μείνουμε θεατές. Στο θέμα των κόκκινων δανείων, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκαν διαχρονικά αναξιόπιστοι. Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άνοιξε την πόρτα στα funds και απομείωση την προστασία της πρώτης κατοικίας. Κατόπιν, η ΝΔ επισφράγισε την πλήρη κατάργησή της».
Ψήφος στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ισοδυναμεί με ψήφο υπέρ της ιδεολογίας του πολιτικού κέντρου που εστί υπέρ της προστασίας των αδύναμων, της μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων και της σύγκρουσης με τα συμφέροντα.
