“Μπορούμε να νικήσουμε - Η δυστοπία δεν θα γίνει η νέα κανονικότητα, όπως θέλει να μας πείσει η Ν.Δ”, τονίζει η υποψήφια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Εφη Αχτσιόγλου, σε συνέντευξή της στην “Ε”.
Η κ. Αχτσιόγλου που σήμερα θα βρεθεί στην Καλαμάτα και στις 7.30 το απόγευμα, θα συμμετάσχει σε ανοιχτή συζήτηση με μέλη και φίλους του κόμματος, στο Leyenda Cafe (κτήριο Σιδηροδρομικού Σταθμού), σημειώνει την ανάγκη “επανασύνδεσης του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ με την ελληνική κοινωνία, την ανανέωση του προγραμματικού του λόγου και την προώθηση ριζοσπαστικών και ρεαλιστικών προτάσεων σε κάθε επιμέρους ζήτημα”. Κι επισημαίνει πως “η δική μας δουλειά είναι να πείσουμε ότι υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες να μετατρέψουμε τις προκλήσεις σε μια θετική πολιτική κατεύθυνση. Όχι για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ξανά κυβέρνηση. Αλλά για να γίνει καλύτερη η ζωή των πολιτών με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην κυβέρνηση”.
Τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία για να φέρει τον κόσμο κοντά του και να γίνει ξανά κόμμα εξουσίας;
“Να συνδεθεί, εκ νέου και με νέους όρους, με τις αγωνίες και τις προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας. Ο πολιτικός χρόνος είναι συμπυκνωμένος. Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από την επικράτηση της Ν.Δ. και ήδη βλέπουμε ότι η ψήφος ανοχής που είχε λάβει ο κ. Μητσοτάκης, μετασχηματίζεται σε ηχηρή και σιωπηλή αποδοκιμασία για την πολιτική του.
Η κατάρρευση του «επιτελικού κράτους» στο φόντο των διαδοχικών καταστροφών, οι ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις και πάνω από όλα η γενική αίσθηση ότι η κυβέρνηση αυτή ούτε μπορεί και ούτε θέλει να συγκρουστεί με τα πραγματικά προβλήματα, τονίζουν την ανάγκη για
ισχυρή αντιπολίτευση. Κατά συνέπεια, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Πρέπει από την επόμενη μέρα της προεδρικής εκλογής να συγκροτήσουμε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα κυβερνητικής προοπτικής το οποίο θα καταδεικνύει ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς. Ότι η δυστοπία δεν θα
γίνει η νέα ελληνική κανονικότητα- όπως θέλει να μας πείσει η Ν.Δ. Και αυτό απαιτεί, την επανασύνδεσή μας -όχι στα λόγια- με την ελληνική κοινωνία, την ανανέωση του προγραμματικού μας λόγου και την προώθηση ριζοσπαστικών και ρεαλιστικών προτάσεων σε κάθε επιμέρους ζήτημα. Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων- όπως μας αποδεικνύει η καθημερινότητα. Η δική μας δουλειά είναι να πείσουμε ότι υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες να μετατρέψουμε τις προκλήσεις σε μια θετική πολιτική κατεύθυνση. Όχι για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ξανά κυβέρνηση. Αλλά για να γίνει καλύτερη η ζωή των πολιτών με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην κυβέρνηση”.
Είναι και θέμα προσώπου πέρα από τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, για να αντιμετωπιστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να ηττηθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση; Μπορεί αυτή η αναμέτρηση να είναι οι ευρωεκλογές του 2024;
“Συμφωνώ ότι οι ευρωεκλογές του 2024 είναι ένα κρίσιμο ορόσημο. Και για έναν επιπλέον λόγο. Εκεί, θα μετρήσουμε τα βήματα για την συγκρότηση ενός μετώπου της πληθυντικής αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη απέναντι στην αναγεννημένη άκρα δεξιά και τις συντηρητικές πολιτικές που θέλουν την επιστροφή στις εποχές της λιτότητας και του πολιτικού αυταρχισμού. Κατά συνέπεια, η εκλογική μάχη θα έχει και εθνική διάσταση -καθώς εκεί θα αποτυπωθεί η φθορά της κυβέρνησης- και ταυτόχρονα θα είναι κρίκος για τη συνολική αλλαγή της εικόνας σε μια εποχή που οι ευρωπαϊκές πολιτικές αποκτούν νέα σημασία. Από εκεί και πέρα, το ζήτημα των προσώπων στην ιστορία είναι ένα σύνθετο θέμα που δεν έχει απλουστευτικές απαντήσεις. Κανένα πρόσωπο από μόνο του δεν μπορεί να αλλάξει το ρου των πραγμάτων. Τα πρόσωπα που αναδεικνύονται σε ηγετικές θέσεις, εκφράζουν κοινωνικές δυναμικές και συμπυκνώνουν τα αιτήματα των καιρών τους. Και την ίδια στιγμή, διαμορφώνουν πολιτικές και εμπνέουν τους πολίτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά τη γενναία απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να κάνει ένα βήμα πίσω, αναζητά αυτό το πρόσωπο. Και προφανώς η δική μου υποψηφιότητα έχει αυτόν τον στόχο: να μπορέσω να οργανώσω τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να ανανεώσω τον προγραμματικό του λόγο, να συγκροτήσω μια μαχητική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση που θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί, ιδεολογικά και πολιτικά, με το καθεστώς του κ. Μητσοτάκη”.
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ενωμένος και δυνατός ή η εκλογή νέου προέδρου μπορεί να οδηγήσει σε αποχωρήσεις στελεχών ή και σε διάσπαση;
“Η ενότητα και η δύναμη δεν προκύπτουν από διακηρύξεις. Χτίζονται στην πράξη. Όπως είπα και στην ομιλία στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, «μπορούμε να νικήσουμε». Όλες και όλοι μαζί.
Δεν με απασχολούν τα σενάρια για διάσπαση και θεωρώ ότι όσοι τα διακινούν θέλουν να μετατοπίσουν τη συζήτηση από την κύρια πολιτική συζήτηση στο γνώριμο τοπίο της μικροπολιτικής. Η δική μου θέση είναι ξεκάθαρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να είναι ένα κόμμα με συγκεκριμένο στίγμα, αποσαφηνισμένες θέσεις και ξεκάθαρο μήνυμα. Και αυτό δεν στρέφεται κατά του ελεύθερου διαλόγου στις γραμμές μας, της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, του αυτονόητου ότι ένα μεγάλο κόμμα θα έχει στις τάξεις του διαφορετικές απόψεις. Το αντίθετο.
Εγγυάται την παραγωγική τους σύνθεση και καθαρές αποφάσεις για το τι πρεσβεύουμε σε κάθε ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία. Εκεί, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα είναι και ενωμένος και δυνατός. Γιατί θα είναι ένα αξιόπιστο κόμμα, ένα κόμμα ειλικρινές, ένα κόμμα με κανόνες που θα ισχύουν για όλους μας. Χωρίς εξαιρέσεις και προνόμια”.
Η Ελλάδα κάηκε, η Θεσσαλία πνίγηκε. Οι ευθύνες της κυβέρνησης δεν αμφισβητούνται, όμως, η κλιματική κρίση δείχνει τα δόντια της. Υπάρχουν δεσμεύσεις εφικτές -που δεν θα μείνουν υποσχέσεις- από τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ οι οποίες θα αντιμετωπίσουν ή θα μετριάσουν τις επιπτώσεις της;
“Συμφωνώ ότι οι κυβερνητικές ευθύνες είναι πασιφανείς. Και είναι σε δύο επίπεδα: τόσο στην ελλιπή οχύρωση της χώρας για τις προκλήσεις της κλιματικής κρίσης, όσο και στην ίδια τη διαχείριση των καταστροφικών φαινομένων. Η δική μας πρόταση κινείται και στα δύο αυτά επίπεδα. Το πρώτο αφορά την ανάγκη ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα βάζει στο στόχαστρό του την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Δίχως φιλόδοξα έργα δημόσιων υποδομών και αλλαγή του τρόπου οργάνωσης της οικονομικής παραγωγής και της κοινωνικής δραστηριότητας, απλά θα είμαστε συλλογικά καταδικασμένοι σε έναν φαύλο κύκλο της καταστροφής. Έχουμε τη δυνατότητα να βγούμε από αυτόν. Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα αν η σημερινή κυβέρνηση δεν αδιαφορούσε για την απορρόφηση πόρων για την πολιτική προστασία- θυμίζω ότι το ποσοστό εδώ είναι 0,5%. Το δεύτερο επίπεδο αφορά την οργάνωση του κράτους. Και οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες μας θυμίζουν αυτό που είδαμε και στην πανδημία: στα δύσκολα, μόνο η κρατική μηχανή μπορεί να δώσει άμεσες απαντήσεις. Κατά συνέπεια, το να επενδύσουμε στη στελέχωση των μηχανισμών, στην οργάνωση της κρατικής μηχανής, στον κεντρικό σχεδιασμό της αντιμετώπισης των κρίσεων δεν είναι μια περιττή πολυτέλεια. Είναι η μόνη προϋπόθεση για να είμαστε ασφαλείς”.
