Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2023 21:42

“Ο Πολύβιος και η Αριστερά” - Ιστορίες σκόρπιες από τον Γιώργο Θ. Ηλιόπουλο

Γράφτηκε από την
“Ο Πολύβιος και η Αριστερά” - Ιστορίες σκόρπιες από τον Γιώργο Θ. Ηλιόπουλο

Από τα πιο απολαυστικά βιβλία που μπορεί κάποιος να διαβάσει “Ο Πολύβιος και η Αριστερά” με συντελεστές δύο συμπατριώτες μας, τον Νησιώτη νομικό Γιώργο Θ. Ηλιόπουλο που το έγραψε και τον Καλαματιανό εκδότη του “Επίκεντρο” Πέτρο Παπασαραντόπουλο.

Αν ο αναγνώστης δεν γνωρίζει πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις και εποχές, απλώς απολαμβάνει το βιβλίο. Αν όμως γνωρίζει, με τις πρώτες σελίδες αντιλαμβάνεται ότι Πολύβιος είναι ο ίδιος ο συγγραφέας ο Γιώργος Θ. Ηλιόπουλος που μοιράζει εξ ίσου τόσο την προσπάθειά του να το δείξει, όσο και την προσπάθειά του να το κρύψει. Τελικά τα καταφέρνει και τα δύο. Δεν γλυτώνει όμως από όσους τον ξέρουν καλά. Αυτοί το ευχαριστιούνται πιο πολύ και… γελάνε από την αρχή μέχρι το τέλος.
Μέσα από τους… πολλούς βίους του Πολύβιου περνάει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Ιστορίας της χώρας μας υπό το πρίσμα μιας σκληρής αλλά απολύτως ρεαλιστικής κριτικής των πολιτικών δυνάμεων διαχρονικά και ιδιαίτερα της Αριστεράς την οποία ο Πολύβιος έχει υπηρετήσει αλλά και υποστεί.
Ο συγγραφέας λοιπόν, ή Πολύβιο τον πεις ή Γιώργο Ηλιόπουλο, σε μπάζει αμέσως στο νόημα από την πρώτη σελίδα του βιβλίου. Γράφει:
«…Αφού πέρασαν χρόνια με τις διάφορες ιστορίες στο μυαλό μου, αποφάσισα να μαζέψω κάμποσες απ’ αυτές και να τις γράψω, να τις βάλω να κατοικούν σε ένα βιβλίο. Ωραία!
Από την αρχή διαπίστωσα πως έκανα πολύ καλά, αφού αμέσως άρχισα να αποκομίζω κέρδη και βελτιώσεις, με κυρίαρχο όφελος την απαλλαγή μου από την κατηγορία που μου απηύθυναν οι φίλοι μου όλα τα προηγούμενα χρόνια όποτε πήγαινα να διηγηθώ οποιαδήποτε από αυτές, ασχέτως εάν εμένα δεν μου καιγότανε καρφάκι για τα σχόλια και τους χαρακτηρισμούς που άκουγα. Μου λέγανε: “Εχθές, μας την είχες πει αλλιώς αυτή την ιστορία”, γελούσαν κιόλας που με έπιασαν να λέω ψεύτικη ιστορία, αλλά δεν με ένοιαζε ποσώς: Εγώ, να πω την ιστορία ήθελα, να περάσω ωραία, και έτσι, πιο πολύ απ’ όλους γελούσα εγώ…»

Στενός του φίλος και συναγωνιστής ο τ. υπουργός
Ανδρέας Λοβέρδος παρουσιάζει τον συγγραφέα γράφοντας στο οπισθόφυλλο:
«Ο Γιώργος Θ. Ηλιόπουλος, ή “Ιάκωβος” την εποχή του αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών, επιτέλους εκδίδει βιβλίο. Γράφω “επιτέλους” γιατί πολλές φορές το είχε σκεφθεί, αλλά δεν το έκανε. Δεν ήθελε. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Ηλιόπουλου ήταν να ερμηνεύει σχεδόν τα πάντα με χιούμορ, και να προσεγγίζει με διάθεση διακωμώδησης καθετί που ήταν ή έμοιαζε με επίσημο. Είχε και έχει μια μόνιμη διάθεση ανατροπής. Γι’ αυτό κι όταν συζητά ακόμη και τα πιο σοβαρά θέματα φέρνει συνεχώς μπροστά την κωμική τους εκδοχή κι έτσι όσοι τον γνωρίζουμε καλά καταλαβαίνουμε την ειρωνεία του για πολλά. Το βιβλίο του αυτό είναι η φωτογράφηση, με λέξεις, προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων, άλλοτε αληθινών, άλλοτε φανταστικών και άλλοτε αληθινών μεν αλλά δοσμένων με ισχυρή δόση υπερβολής. Υπερβολή που, όμως, είναι σχεδόν πάντα προϊόν ερμηνείας από την οπτική της διακωμώδησης και της ανατροπής. Τον διευκολύνουν, βέβαια, δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι οι βεβαιότητες με τις οποίες μετείχαν οι φοιτητές στον αντιδικτατορικό αγώνα και κατά τη Μεταπολίτευση, δηλαδή πολύ νέα παιδιά που η ζωή υποχρέωνε να βουτήξουν στην απόλυτη σοβαρότητα, ενώ ήταν μόνο 18 έως 25 ετών. Κι ο δεύτερος, η υποκρισία της Αριστεράς, την οποία ο Ηλιόπουλος κατανόησε και αποκρυπτογράφησε εγκαίρως, όταν οι περισσότεροι από εμάς τρέφαμε αυταπάτες. Καλή απόλαυση!»

Ο Γιώργος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1952 και από το 1955 μεγάλωσε στη Μεσσήνη (Νησί), απ’ όπου μόλις τελείωσε το Λύκειο, το 1970, έφυγε. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εζησε μέχρι το 1986 στη Θεσσαλονίκη και έκτοτε ζει στην Αθήνα. Κατά την περίοδο της δικτατορίας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση μέσω του Συλλόγου Πελοποννησίων Φοιτητών Θεσσαλονίκης και της Αντι-ΕΦΕΕ. Εχει δύο γιούς, τον Θοδωρή, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Hasselt στο Βέλγιο και τον Φώτη, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Harvard στη Βοστώνη, για τους οποίους είναι πολύ υπερήφανος.


NEWSLETTER