«Κι όταν κάτσαμε τελικά και τα είπαμε οι δυο μας, είχε πολλά να μου πει κι αυτός. Παρόμοια με τα δικά μου. Ένα μεγάλο παράπονο κι ένα μεγάλο γαμώτο ο υπέρτιτλος. Γιατί μου το έκανες αυτό όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί με μίσησες τόσο φθονερά; Γιατί δεν κάτσαμε ποτέ να μιλήσουμε; Και γιατί ποτέ δεν με αποδέχτηκες; Κι εδώ μόνο μία επιλογή. Άνευ όρων αποδοχή. Ακριβώς όπως ήμουν. Στο τώρα. Όχι στα "όταν" που ποτέ δεν ήρθαν».(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).