Όπως αναφέρει ο συγγραφέας εισαγωγικά: «Η λαϊκή σοφία έχει αφήσει παρακαταθήκη το «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης». Το 1931 αυτό επιβεβαιώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο, σκορπίζοντας απελπισία και πείνα στους χιλιάδες σταφιδοκαλλιεργητές της Πελοποννήσου.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε αρχίσει πλέον να γίνεται έντονα αισθητή και η φυσική καταστροφή ήρθε να πολλαπλασιάσει τις επιπτώσεις της. Τρομακτικός πάγος στο τέλος του μήνα όταν πλέον είχαν ανοίξει τα μάτια καθώς είχε προηγηθεί σχετικά ζεστός χειμώνας, κατέστρεψε ολοκληρωτικά τη σταφίδα σε ολόκληρες περιοχές. Αμέσως οι αγρότες κατέβηκαν σε συλλαλητήρια απελπισίας ζητώντας την βοήθεια του κράτους που δεν ήρθε.
Για 8 ολόκληρους μήνες φώναζαν, πίεζαν, κατέβαιναν σε συλλαλητήρια. Αποσπάσανε υποσχέσεις οι οποίες κουτσουρεύτηκαν στην πορεία, για να καταφέρουν να πάρουν κάποιες αποζημιώσεις στο τέλος του χρόνου. Η κυβερνητική αναλγησία εκδηλώθηκε σε όλο της το μέγεθος, οι κινητοποιήσεις των σταφιδοπαραγωγών αντιμετωπίστηκαν με πρωτοφανή μέτρα καταστολής που πήραν χωροφυλακή και στρατός με κυβερνητικές εντολές».
