είναι το θέμα της εκδήλωσης που διοργανώνουμε
για τις 3 του Οκτώβρη στο Πνευματικό κέντρο Καλαμάτας
Την εποχή της οικονομικής συμφοράς, της πολιτικοπολιτιστικής κατρακύλας, και του κοινωνικού πανικού, κάτι που μπορεί να καταλαγιάσει τον φόβο , να δώσει σπίθα αισιοδοξίας και να μας κρατήσει σχετικά όρθιους, είναι πιστεύουμε μια ματιά στα χρόνια πίσω, τότε που οι άνθρωποι σκεπτόντουσαν και προσπαθούσαν να βρουν τρόπους να επιβιώσουν. Τότε που στη ζωή υπήρχε το εμείς, η αλληλεγγύη, η άμιλλα, τότε που οι νέοι βάζανε στόχους και κάνανε όνειρα, τότε που το αύριο το έβλεπες με προοπτική, με σιγουριά. Τότε που οι γονείς δεν τρόμαζαν για το μέλλον των παιδιών τους… Και αυτή η εποχή ΔΕΝ είναι πολύ πίσω….
Τα δύο τελευταία χρόνια έγραψα, ένα βιβλίο με συνταγές της Μάνης, και ένα οδοιπορικό στον τόπο και τον χρόνο της Μάνης… Οφείλω να ομολογήσω, πόσο λίγο ήξερα τον τόπο μου…..
Μέχρι και την δεκαετία του 60-70 η ζωή εδώ ήταν σκληρή… Η οικονομική ανέχεια έβρισκε χώρο στα περισσότερα νοικοκυριά… Ο οδικός αποκλεισμός της περιοχής κράταγε μακριά την “ανάπτυξη και τον πολιτισμό…” από την Μάνη.
Ο τόπος δεν κράτησε τα παιδιά του γιατί δεν είχε πλούτο.. Σκορπιστήκανε στα πέρατα του κόσμου, αλλά πήρανε την θύμηση του τόπου τους, μαζί τους…
Όσοι μείνανε ζυμωθήκανε με τον ήλιο, τον αέρα και την πέτρα, και τα καταφέρανε…
Τα καταφέρανε, φυσικά με στερήσεις , με μεγάλο κόπο και με πολλές θυσίες… Με σκληρή και αδιάκοπη δουλειά… Με θεσμούς και κανόνες στην μανιάτικη κοινωνία.
Μας αφήσανε αρχιτεκτονική παρακαταθήκη: πετρόχτιστους πύργους, εκκλησιές, γεφύρια , όπου η τέχνη και η ομορφιά τους, δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα από τους σημερινούς μαστόρους…
Και νικήσανε, γράφοντας ιστορία, αφήνοντας πολιτισμό…
Ερχόμαστε στο σήμερα, λίγες δεκαετίες μετά, και βλέπουμε την παραλιακή περιοχή της Μάνης, να έχει δεχτεί τεράστιες και γρήγορες αλλαγές…
Η Μάνη από κοινωνία κλειστή και απομονωμένη, με τους δικούς της κανόνες και θεσμούς όπως είπαμε, γίνεται κοσμοπολίτικη, πολυεθνική….
Επισκέπτες από άλλες χώρες, μαγεύονται από την ομορφιά του τόπου, αγοράζουν και φτιάχνουν σπίτια και κάνουν τον τόπο μας και τόπο τους… Περνάνε τον περισσότερο χρόνο τους εδώ. Πολλοί από αυτούς μένουν όλο τον καιρό … Και εδώ χωράει μία πικρή παρατήρηση-επισήμανση… Δυστυχώς αυτοί γνωρίζουν, χαίρονται και απολαμβάνουν αυτή την ομορφιά, περισσότερο από εμάς τους ντόπιους….
Η ανάπτυξη λοιπόν στην περιοχή γρήγορη, μεγάλη, όμως και μονόπλευρη….
Μόνο οικονομική, αντίθετα από το θεώρημα που μαθαίναμε στο σχολείο, “μία περιοχή είναι καλό να αναπτύσσεται οικονομικά, όμως και κοινωνικοπολιτιστικά”…
Γιατί είναι γεγονός πια ότι όλοι αισθανόμαστε τον αέρα της απομόνωσης, της μη επικοινωνίας, την έλλειψη της ανθρώπινης επαφής, την αλληλοϋποστήριξη που υπήρχε κάποτε, τις παρέες που στήναμε από το τίποτα, στις ρούγες και στα καφενεία που τείνουν να εξαφανιστούν και αυτά…
Αντίθετα αρχίζουμε να βλέπουμε το φαινόμενο της κατάθλιψης, ασθένεια που υπάρχει από ότι λένε οι ειδικοί μόνο σε ανεπτυγμένες χώρες…. Βλέπουμε το κλείσιμο του καθενός μας στο καβούκι του, στο στενό προσωπικό του κύκλο, διακρίνουμε την “αμάθεια”… που υπάρχει στην περιοχή, γιατί ποιος προλαβαίνει να ασχοληθεί με την μόρφωση αφού επικρατεί η άποψη, “τι ανάγκη έχουμε… η οικονομική ανάπτυξη είναι δεδομένη πια”….
Και δεν θωρακίζουμε τον τόπο μας, δεν κρατάμε την συνοχή της κοινωνίας… Πέφτουμε στις παγίδες της πλαστικής ευημερίας και δημιουργούμε περιστρεφόμενοι μόνο γύρω από το ΕΓΩ μας… Ξεχνάμε τις ρίζες μας και αλλάζουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς…. Βάζουμε κύριο στόχο στη ζωής μας να βγάλουμε χρήματα…
Να ανέβουμε νομίζουμε κοινωνικά, ανεβάζοντας τις καταθέσεις μας, η πιάνοντας μια καρέκλα εξουσίας…. Ζούμε σαν να ορίζουμε εμείς το μέλλον αυτού του πλανήτη…. και κρυφοελπίζουμε να μείνουμε άφθαρτοι από το χρόνο…
Συναντηθήκαμε λοιπόν κάποιοι άνθρωποι, που μη μπορώντας να ακολουθήσουν αυτόν τον τρόπο ζωής, και έχοντας κοινό στοιχείο την αγάπη μας για τη Μάνη, σκεφτήκαμε να δώσουμε ένα μικρό μήνυμα….
«Δεν μπορούμε να ζούμε και να δημιουργούμε στο Σήμερα, χωρίς να κοιτάμε το Χθες…
Δεν μπορούμε να κόψουμε τις ρίζες μας, γιατί ο τρομαχτικός άνεμος που έρχεται, θα μας ρίξει κάτω… Οφείλουμε για μας και τα παιδιά μας, να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, παίρνοντας αρχές και αξίες από το παρελθόν… Και δόξα το θεό, σαν λαός έχουμε αποδείξει ότι στα δύσκολα, ξέρουμε και μπορούμε να σταθούμε όρθιοι…..
Βούλα Κυριακέα
Η εκδήλωσή μας, θα έχει μια εκθεσιακή μορφή, στο χώρο όπου είναι το σιντριβάνι του Πνευματικού Κέντρου. Θα υπάρχουν αφίσες με γραφικό και φωτογραφικό υλικό, αντικείμενα που φέρνουν νοσταλγία, καθώς και έργα και υλικό από τους μεταξοσκώληκες, που θα μας φέρει ο κ. Σαλής από την Αθήνα… ( Ένα κεφάλαιο, του μεταξοσκώληκα, που πρέπει να κλείσει με την εξεύρεση ενός χώρου φιλοξενίας της ζωής και το έργο του, στην πόλη που μέχρι πρόσφατα, υπήρξε η πόλις του μεταξιού…)
Γύρω στις οκτώ η ώρα, θα γίνουν κάποιοι μικροί χαιρετισμοί από καλεσμένους που θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους. Οι επισκέπτες μας πριν και μετά, μέχρι το τέλος της εκδήλωσης, θα μπορούν να ενημερώνονται και να παίρνουν παραπάνω πληροφορίες, από φίλους που θα πλαισιώσουν και θα στηρίξουν αυτή μας την προσπάθεια…
Η παρουσίαση θα είναι επισκέψιμη και για τα σχολεία, την Τρίτη 4 Οκτωβρίου από τις 10:00-13:00 το μεσημέρι.
