Οι Ελενα Φρανσίν και Ορι Φλόμιν επιδόθηκαν σε ένα μυστηριακό "κυνήγι" του κλειδιού των μυστικών των σχέσεων, χορεύοντας οι δύο τους, χωρίς σκηνικά, δίνοντας σαφή έμφαση στην κίνησή τους. Με βλέμματα διαπεραστικά και εκφραστικά, έδωσαν στο κοινό να δει την αντιπαλότητα, τον ανταγωνισμό, την ανάγκη της επιβολής, αλλά και τη συμφιλίωση, την εμπιστοσύνη, την εξερεύνηση. Η μουσική, αλλά κυρίως ο φωτισμός ανέδειξε τη δουλειά τους σε πολύ καίρια σημεία. Η εσωτερικότητα, ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της παράστασης, καθώς και η μίμηση, η ανάγκη για γαλήνη, που όμως δεν έρχεται εύκολα. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά μπορούμε να συνυπάρξουμε, ο ένας δίπλα στον άλλο, παράλληλα. Τρυφερό και βαθύ, το έργο έδειξε ξεκάθαρα την ανάγκη για αλληλοσυμπλήρωση, μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα χορογραφία.

"Μπορείς να με στηρίξεις; Δεν θέλω να παλεύω άλλο, κουράστηκα"... 

Γ.Σαρ.