Μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953 στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων "φύσηξε" ένας αέρας ελευθερίας, με ιδιαίτερη επίδραση στον κινηματογράφο. Στην Τσεχοσλοβακία άνθισε ένα από τα πιο ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά κινηματογραφικά κινήματα παγκοσμίως το λεγόμενο “Τσέχικο Νέο Κύμα”, που αντλούσε δυναμική και έμπνευση κυρίως από τα πολιτικά καθεστώτα, ενώ ο Λίπτσκι θεωρείται ένας από τους βασικούς εκπροσώπους του, ειδικεύτηκε με μεγάλη επιτυχία στην κωμωδία, ενώ διατέλεσε και καλλιτεχνικός διευθυντής του Σατιρικού Θεάτρου της Πράγας.

Ενα ευφυέστατο δείγμα αυτής της κινηματογραφικής αφύπνισης είναι η εκκεντρική παρωδία γουέστερν “Τζο ο Λεμονάδας”, που βάλλεται ανελέητα κατά των χολιγουντιανών γουέστερν και κατά του αμερικανικού καπιταλισμού και δύσκολα πιστεύει κανείς ότι γυρίστηκε στην Τσεχία μόλις το 1964.

Σε μια τυπική πόλη του Φαρ Ουέστ, που μαστίζεται από τον αλκοολισμό και την εγκληματικότητα, φτάνει ο "φτωχός και μόνος καουμπόι" ο Τζο ο Λεμονάδας, που συμμαχεί με τους ελάχιστους "καλούς" του αντιαλκοολικού αγώνα και λανσάρει την Λόκα Κόλα, ένα μη αλκοολούχο αναψυκτικό.

Γυρισμένο όλο σε μονοχρωμίες, με αποχρώσεις κάθε φορά διαφορετικού χρώματος, με την αφήγησή του να βασίζεται κυρίως στην εικόνα,, και στα τραγούδια που συμπληρώνουν την πλοκή και το στιλ κινηματογράφησης, δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του από τα κλισέ των γουέστερν: καυγάδες, σαλούν, πιστολέρος, μονομαχίες, τα πάντα σατιρίζονται και κατακεραυνώνονται με έναν πρωτότυπο και απολαυστικό τρόπο.