Το απόγευμα του Σαββάτου στο στούντιο ανέβηκε το έργο “Babae” της Joy Alpuerto Ritter,  ένας φόρος τιμής στη γυναίκα και τη χειραφέτησή της.  Η χορογραφία ήταν εμπνευσμένη από τον μυστικιστικό κόσμο των μαγγισσών, της τελετουργίας, της φύσης και των πλασμάτων της. Ενδιαφέρουσες οι μουσικές επιλογές, λιτή η σκηνογραφία της, αφού είχε επιλέξει μόνο πέντε πήλινα δοχεία και τον φωτισμό για να “συνοδεύσει” τις κινήσεις της.

Ο χορός της, άλλοτε πιο δυναμικός, άλλοτε πιο αισθαντικός, την τοποθετούσε πάντα στο επίκεντρο του κόσμου και των εξελίξεων, αναδεικνύοντας όλες τις πλευρές του σύνθετου χαρακτήρα της “Babae” (γυναίκα στη γλώσσα των Φιλιππίνων). 

Η παράσταση η οποία επιλέχτηκε για την πρεμιέρα, ήταν μια από τις πιο πολυαναμενόμενες φέτος, καθότι στηριζόταν στα στοιχεία του χιπ χοπ και του μπρέικντανς. Οι εναλλαγές στο μουσικό ύφος - το οποίο είχε υπέροχες στιγμές με πινελιές από κλασικές συνθέσεις - έδωσαν στο κοινό τη δυνατότητα να δει ένα ολοκληρωμένο χορευτικό θέαμα, άρτιας τεχνικής και συγχρονισμού.

Οι χορευτές επέδειξαν μεγάλο πάθος, συνθέτοντας και αποσυνθέτοντας ένα αποδομημένο “σαλόνι”, το οποίο ο Kader Attou χρησιμοποίησε ως σκηνικό του για το “The roots”. Καθότι το έργο αφορούσε τις ρίζες, τη δική του σημειολογία είχε και ο χρόνος μέσα στην παράσταση, με κάποιες κορυφαίες στιγμές ερμηνείας και σκηνοθετικής παρέμβασης. 

Γ.Σαρ.