Ο εκπαιδευτικός και μέλος της οργανωτικής επιτροπής της διοργάνωσης Νίκος Φουσιάνης ανέφερε χαρακτηριστικά: “Η παράσταση αυτή ήταν μια σύνθεση αρχών της κινεζικής φιλοσοφίας και αισθητικών κανόνων της αρχαίας δραματουργίας. Και όλα αυτά ιδωμένα μέσα από την οπτική της ελληνικής αρχής «Μέτρον άριστον εστί», τόσο στην έκφραση όσο και στην αισθητική της παράστασης. Χωρίς κραυγές αλλά χαμηλόφωνα, με εσωτερική έκρηξη των συναισθημάτων αλλά και της διαλεκτικής οι Κινέζοι σπουδαστές – ηθοποιοί συγκλόνισαν με τον τρόπο μίμησης της τραγικής τύχης του Οιδίποδα. Η λιτή και επιμελημένη χορογραφία, η υποβλητική μουσική και οι σκηνικοί συμβολισμοί απογείωσαν το αισθητικό αποτέλεσμα. Κορυφαίες στιγμές ήταν η κυκλική κίνηση του χορού που σαν ένα ρολόι σήμανε τη μοιραία ώρα – τύχη του Οιδίποδα. Και στην Έξοδο του έργου, ο Οιδίποδας, παιδί της Ανάγκης πλέον και όχι της Τύχης, να βγαίνει μέσα από τα «αίματα», τυφλωμένος".