Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά του S. Lumet έμελλε να αποτελέσει τον καμβά πάνω στον οποίο θα φτιάχνεται κάθε μεταγενέστερη ταινία δωματίου. Βασισμένο πάνω στο αριστουργηματικό θεατρικό σενάριο του R. Rose, το δικαστικό αυτό δράμα, εσωκλείει μία παραβολή για τα όρια της ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, δίχως να πατά στιγμή στις ευκολίες του διδακτισμού.

Οι 12 ένορκοι του τίτλου καλούνται να βγάλουν την ετυμηγορία τους σχετικά με την υπόθεση δολοφονίας ενός πατέρα από τον 18χρονο γιο του. Μόνο ο ένας από αυτούς πιστεύει στην αθωότητα του κατηγορούμενου κι έτσι ξεκινά μία διελκυστίνδα ευφυέστατων διαλογικών μερών. Με πραγματικά ταχυδακτυλουργικό τρόπο, ο σκηνοθέτης παίζει με την κάμερα και την εστιακή απόσταση, δημιουργώντας ένα αναπόδραστο και κλειστοφοβικό πλαίσιο. Το φιλμ αποτελεί μία νίκη της μεστής γραφής εναντίον κάθε «οπτικού» και λεκτικού βερμπαλισμού.

Η ταινία ήταν υποψήφια για 3 βραβεία Οσκαρ και κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1957.