"Ούτε που θυμάμαι πού γνωριστήκαμε. Θα κάπνιζε πούρο. Θα ήταν στο πλευρό της ο Θάνος. Θα δοκίμαζε απ' όλα τα πιάτα. Θα έπινε μικρές γουλιές κόκκινου κρασιού. Θα ρωτούσε να μάθει. Θα σημείωνε, ίσως. Δεν ξέρω γιατί αλλά την Μαρία δεν μπορώ να την σκεφτώ πουθενά αλλού παρά μόνο σε ένα τραπέζι. Με άσπρο κολλαριστό τραπεζομάντιλο. Ή και τάβλες σκέτες. Αρκεί να ήταν πάνω σε αστραφτερό πάτωμα. Και να υπάρχουν λουλούδια κοντά. Πρωινά, όχι μαραμένα. Ηταν μεγάλη αρχόντισσα η Μαρία. Η μόνη γυναίκα στην Αθήνα, στον κόσμο όλο νομίζω, που ήξερε τόσα πολλά μυστικά. ''Για σεντόνια, Σταύρο μου, θα πας εκεί''. Τα συρτάρια μου είναι γεμάτα με τις συμβουλές της. Εκοβα τη σελίδα της στο ΒΗΜΑgazino και τη φύλαγα. Συμβουλές για το ξύρισμα, για το πότισμα, για το γυάλισμα των ασημικών. Θα γυάλιζα ποτέ ασημικά; Ποτέ. Αλλά όποιο θέμα και να έγραφε η Μαρία το αγαπούσες. Η γραφή της, σου μαλάκωνε την ψυχή. Διάβαζες τις συνταγές της και χόρταινες. Σου σέρβιρε νερό στην αυλή της και νόμιζες ότι το έπινες από ποτάμι…". Σταύρος Θεοδωράκης, Protagon, 20 Oκτωβρίου 2012.