Ο Λούλης Τσικλητήρας εκλέγεται βουλευτής συγκεντρώνοντας 3.010 ψήφους, ενώ ο δεύτερος στο ψηφοδέλτιο Λ. Οικονομόπουλος με τον οποίο και υπήρχε σφοδρή προεκλογική αντιπαλότητα πήρε μόλις 648 ψήφους. Στο Ενιαίο Μέτωπο ο Τάσης Κουλαμπάς συγκεντρώνει 403 ψήφους και ο Πολύδωρος Δανιηλίδης 74 ψήφους.

Ενας μεγάλος αριθμός ψήφων του Αγροτικού Κόμματος προέρχεται από την Πυλία όπου υπάρχει σοβαρή οργάνωση σε επίπεδο χωριών και στον αγροτικό χώρο κυριαρχεί η προσωπικότητα του Λούλη Τσικλητήρα. Ενώ οι ψήφοι του ΚΚΕ είναι σκόρπιοι σε όλη τη Μεσσηνία, εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των 52 ψήφων που παίρνει στη Μικρομάνη καθώς φαίνεται ότι είχε ισχυρή βάση σε αυτή και επιρροή στην ευρύτερη περιοχή.

Ενδεικτικά για την επιρροή του Αγροτικού Κόμματος σε σύγκριση με αυτή του ΚΚΕ, είναι τα αποτελέσματα που διασώζονται για τα αποτελέσματα σε τμήματα της Πυλίας (750):

Τμήμα Μέτωπο Αγροτικοί

Αχλαδοχωρίου 0 71

Κορώνη 1 5

Χανδρινού 0 93

Χαρακοποιό 14 29

Κορυφάσιο 5 134

Καλλιθέα 6 202

Νέα Κορώνη 8 44

Α' Πύλου 12 347

Β' Πύλου 0 140

Υάμεια 0 4

Ανάλογα αποτελέσματα εμφανίζονται και στην Τριφυλία, αλλά δεν υπάρχει πλήρης εικόνα για ασφαλέστερα συμπεράσματα.

Τελικά σχηματίζεται κυβέρνηση αντιβενιζελικού συνασπισμού υπό τον Παναγή Τσαλδάρη στις 3 Νοεμβρίου που ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο Λούλης Τσικλητήρας δηλώνει αποστασιοποιημένος από τις αντιμαχόμενες πτέρυγες του Αγροτικού Κόμματος και αρνείται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής:

«Επειδή δι' ενδοκομματικούς λόγους του Αγροτικού Κόμματος, είμαι υποχρεωμένος να τηρώ μίαν ανεξάρτητη γραμμή και από τις δύο ομάδας, μέχρι της ιδεολογικής εκκαθαρίσεως αυτού, δηλώ ότι συνεπής προς τας θεμελιώδεις και βασικάς αρχάς του ταξικού αγροτικού κόμματος, διά το οποίον επί δεκαετίαν αγωνισθήκαμε σκληρά και υπό την σημαίαν του οποίου εξελέγην και του οποίου ο λόγος της υπάρξεως ευρίσκεται εις την πάλην κατά της κεφαλαιοκρατίας, η οποία εκπροσωπείται από όλα τα αστικά προσωπικά κόμματα, υπό οιανδήποτε ονομασίαν και αν παρουσιάζωνται, προς εξαπάτησιν των λαϊκών μαζών, δηλώ, λέγω ότι ούτε ψήφον εμπιστοσύνης, ούτε ψήφον ανοχής, που το αποτέλεσμα είνε το ίδιο, το αστικόν κοινοβουλευτικόν λεξιλόγιον είναι πλούσιον διά να τηρούνται τα προσχήματα, δύναμαι να δώσω, διότι δι' ημάς αι αστικαί κυβερνήσεις είτε ομοιογενείς, είτε στενότεροι και πλατύτερου συνασπισμού, είτε εις Οικουμενικήν ενώμεναι, το προτελευταίον καταφύγιον των, αποτελούν διαφόρους μορφάς και ονομασίας του αυτού κεφαλαιοκρατικού κόσμου, ο οποίος πριν εκριζωθεί από την αγανάκτησιν των μαζών, δεν θα παραλείψη να καταφύγη εις το τελευταίον του στήριγμα, την φασιστικοστρατιωτικήν δικτατορίαν» (751).

Στο μεταξύ το Αγροτικό Κόμμα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μέσα από την αρθρογραφία των τοπικών εφημερίδων, καθώς διαφαίνεται η πιθανότητα να παίξει ρόλο στα πολιτικά πράγματα παρά το γεγονός ότι δοκιμάζεται και πάλι η ενότητα στις γραμμές του. Η “Σημαία” επιτίθεται στο Αγροτικό Κόμμα από... αριστερά, δημοσιεύοντας σε συνέχειες ένα ενδιαφέρον μακροσκελές άρθρο του δημοσιογράφου Βάσου Γεωργίου ο οποίος ήδη συνεργαζόταν με το “Ριζοσπάστη” και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση. Μια παράγραφος είναι ενδεικτική:

«Το Αγροτικό Κόμμα δημοκοπώντας με επαναστατική φρασεολογία του κάμπου δεν είνε -ξανατονίζουμε- κόμμα των εκμεταλλευομένων. Είνε κόμμα των εκμεταλλευτών. Εχει στελέχη τους πλούσιους χωρικούς και γαιοχτήμονες, στηρίζεται σ αυτούς και μονάχα για την εξυπηρέτησή τους υπάρχει και δρα, ενώ παράλληλα εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς τους τσιφλικάδες, γιατί τόσα χρόνια εκμεταλλεύτηκαν το φτωχό χωρικό» (752).

Η δημοσίευση του άρθρου στη “Σημαία” ασφαλώς δεν είναι τυχαία, η εφημερίδα ως γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων του Λαϊκού Κόμματος, στοχεύει στην αντιβενιζελική ψήφο μέρος της οποίας είχε κατευθυνθεί στο Αγροτικό Κόμμα και μετά το αποτέλεσμα στον ορίζοντα διαφαινόταν και πάλι η προοπτική των εκλογών.

Την ίδια ημέρα δημοσιεύεται στην εφημερίδα “Μεσσηνία” άρθρο με το οποίο υποδεικνύεται στους βουλευτές του Αγροτικού Κόμματος να πάρουν μέρος στις συζητήσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης και η απάντηση έρχεται με άρθρο που υπογράφει ο “Αγροτικός” στο “Θάρρος” στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής:

«Ως προς την ουσία του ως ταξικού κόμματος δεν δύναται να υπάρξει καμία αμφιβολία, αφ' ού και ρητός όρος του καταστατικού είναι τούτο. Πάντως μεταξύ αυτού και των άλλων, των αστικών δηλαδή κομμάτων, υπάρχει μια διαφορά πολύ μεγάλη, ένα χάος ολόκληρον το οποίον με κανένα τρόπον δεν ήτο δυνατόν να γεφυρωθεί. Εκείνα επιδιώκουν την αναστήλωσιν των κλονιζομένων βάσεων του κεφαλαιοκρατικού κράτους, εν ώ αυτό επιδιώκει μια ριζικήν μεταβολήν εις το όλον σύστημα, μίαν μεταβολήν η οποία, κατά τας αντιλήψεις του, θα καταστήση τον κόσμον ηθικώτερον, την κατανομήν των κοινωνικών αγαθών δικαιοτέραν, την κοινωνίαν πλέον ανθρώπινη [...] Το Αγροτικόν Κόμμα δεν νομίζει ότι με τυχόν πτώσιν των Φιλελευθέρων και την άνοδον εις την εξουσίαν οιουδήποτε των άλλων αστικών κομμάτων, είτε του κ. Καφαντάρη, είτε του κ. Τσαλδάρη, είτε του κ. Παπαναστασίου ακόμη, είνε δυνατόν να καλλιτερεύσουν τα πράγματα δια τους αγρότας και τους εργάτας. Ολα την ιδίαν πολιτικήν θα τηρήσουν απέναντι των δυστυχουσών δύο αυτών τάξεων» (753).

Ούτε η παρέμβαση του φιλοβενιζελικού “Θάρρους” ήταν τυχαία, στην πραγματικότητα αποτυπώνει την προσπάθεια του κυβερνητικού στρατοπέδου να αποφύγει τη δημιουργία αντιβενιζελικού μετώπου μπαίνοντας “σφήνα” με απόψεις τις οποίες εκφράζει και ο Λούλης Τσικλητήρας και έχουν απήχηση στη Μεσσηνία.

Μετά και την εκλογική επιτυχία πάντως το Αγροτικό Κόμμα επεκτείνει την οργάνωσή του στη Μεσσηνία:

«Εις το Πεταλίδιον συνεστήθη παρά των οπαδών του Αγροτικού Κόμματος της Ελλάδος παράρτημα. Γενομένων δε των αρχαιρεσιών τούτου προς ανάδειξιν διοικητικού συμβουλίου εξελέγησαν γενικος γραμματεύς ο κ. Κυρ. Χριστόπουλος και οι κ. κ. Δ. Μωράκος, Φ. Χαραλαμπάκης, Κ. Σόφτης και Π. Πανταζόπουλος ως μέλη αυτού. Τα λαβόντα μέρος εις τας αρχαιρεσίας μέλη ανήρχοντο εις 44, συνεχίζονται δε αι εγγραφαί» (754).

(750) “Σημαία” 27/9/1932

(751) Πρακτικά Συνεδριάσεων της Βουλής – Περίοδος Γ' – Σύνοδος Α' 24/10/1932 – 24/1/1933

(752) “Σημαία” 6/10/1932 – Ο Βάσος Γεωργίου (1910-2003) ήταν δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής και στέλεχος του ΚΚΕ. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία το 1929 φοιτητής της Νομικής, στον “Ημερήσιο Τύπο” και στη συνέχεια στον “Ελευθερο Ανθρωπο”. Από το 1930 συνεργαζόταν με το “Ριζοσπάστη” και την “Κομμουνιστική Επιθεώρηση”. Μέλος του ΚΚΕ από το 1932 εργάστηκε στο “Ριζοσπάστη” και αναδείχθηκε σε γραμματέα του κομματικού πυρήνα δημοσιογράφων του αστικού Τύπου. Συνελήφθη από τη δικτατορία του Μεταξά, εξορίστηκε και απέδρασε το 1942 οπότε και εντάχθηκε στην εθνική αντίσταση. Πολιτικός Επίτροπος της Εθνικής Πολιτοφυλακής το 1944, μετά τον εμφύλιο διέφυγε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και επέστρεψε το 1964 για να φυλακιστεί και πάλι από τη χούντα των συνταγματαρχών το 1967. Ιδρυτικό στέλεχος της εφημερίδας “Εθνος” εργάστηκε σε πολλές ακόμη.

(753) “Θάρρος” 7/10/1932 – Αρχείο της εφημερίδας “Μεσσηνία” δεν υπάρχει, μόνον λίγα σκόρπια φύλλα.

(754) “Θάρρος” 18/11/1932