ΚΡΕΣΦΟΝΤΟΥ
ΚΡΕΣΦΟΝΤΗΣ
Μυθικός βασιλιάς της Μεσσηνίας. Κατά την μυθολογία ήταν ένας από τους Ηρακληδείς, γιος του Αριστόμαχου, εγγονός του Κλεοδαίου, δισέγγονος του Υλλου και τρισέγγονος του Ηρακλή.
Κατά την παράδοση ο Ευρυσθέας, εξάδελφος του Ηρακλή, έδιωξε από την Πελοπόννησο τα παιδιά του δεύτερου όταν αυτός πέθανε. Τα δισέγγονα όμως του Ηρακλή (Τήμενος, Κρεσφόντης, Αριστόδημος) κατόρθωσαν να ανακτήσουν την περιοχή και τέθηκε το ζήτημα της διανομής. Συμφώνησαν να βάλουν σε κλήρο τις τρεις περιοχές (Αργος, Λακωνική, Μεσσήνη) ο Τήμενος, ο Κρεσφόντης και τα παιδιά του Αριστόδημου (Προκλής και Ευρυσθένης) που στο μεταξύ είχε σκοτωθεί. Σύμφωνα με την εκδοχή του Απολλόδωρου, έβαλαν λίθινους κλήρους σε υδρία, αλλά ο Κρεσφόντης που ήθελε τη Μεσσηνία έριξε χωμάτινο βώλο ο οποίος διαλύθηκε. Ετσι τραβήχτηκαν πρώτοι οι
κλήροι για Αργος και Λακωνική με αποτέλεσμα να μείνει η Μεσσηνία στα χέρια του Κρεσφόντη. Ο Τήμενος πήρε το Αργος, ενώ Προκλής και Ευρυσθένης την Λακωνική. Στους βωμούς επί των οποίων θυσίασαν βρήκαν «σημεία» και αυτοί που πήραν την Μεσσηνία βρήκαν αλεπού και χαρακτηρίστηκαν από τους μάντεις ως δόλιοι.
Ο Κρεσφόντης παντρεύτηκε την Μερόπη, κόρη του βασιλιά των Αρκάδων Κύψελου και έμενε στην πρωτεύουσα Στενύκλαρο. Δεν βασίλεψε όμως για πολύ, καθώς δολοφονήθηκε από τον αδελφό του Πολυφόντη, ο οποίος παντρεύτηκε με τη βία τη Μερόπη (κατά μια άλλη εκδοχή όμως ήταν εραστές).
Σύμφωνα με την παράδοση ο Πολυφόντης ηγήθηκε της εξέγερσης των ευγενών καθώς ο Κρεσφόντης περιόρισε τα προνόμια των Δωριέων και των ντόπιων αριστοκρατών προς όφελος του θρόνου και των λαϊκών στρωμάτων. Ο Πολυφόντης σκότωσε και τα δύο παιδιά του Κρεσφόντη από την πρώτη του γυναίκα, αλλά επέζησε ο τρίτος γιος του (από τη Μερόπη) Αίπυτος που τον είχε στείλει η μητέρα του και έμενε μαζί με τον παππού του Κύψελο. Οταν ενηλικιώθηκε ο Αίπυτος γύρισε κρυφά, σκότωσε τον Πολυφόντη και κατέλαβε το θρόνο συνεχίζοντας την δημοκρατική παράδοση του πατέρα του.
Ο Ευριπίδης έχει γράψει την τραγωδία «Κρεσφόντης» από την οποία διασώθηκαν ελάχιστα αποσπάσματα στα οποία περιγράφει με θαυμασμό το κλίμα και την ομορφιά της Μεσσηνίας:
"Χίλια νερά δροσάτα την ποτίζουν
και χορτάρι άφθονο να βρουν τα βόδια.
οι βοσκοί πάνω στην όμορφη χώρα,
που δεν την παγώνουν τον χειμώνα οι άνεμοι
ούτε την καίνε οι θερμές του ήλιου αχτίδες.
Τα λόγια δεν μπορούν την ομορφιά να δείξουν
ούτε και τ' αγαθά που έχει…".
ΚΥΡΙΑΚΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Επιφανής Νησιώτης κατά την προεπαναστατική περίοδο το 1821 στο Νησί, από τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Το όνομά του αναφέρεται μεταξύ άλλων σε εκκλησιαστικό έγγραφο του 1806 καθώς υπογράφει βάπτιση στον Αγιο Ιωάννη. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, ήταν ο «ταμίας» της Φιλικής Εταιρείας στο Νησί και ήδη από το 1819 εισέπραττε χρήματα για λογαριασμό της και τα απέδιδε. Για λόγους που δεν μπορούν να εξηγηθούν, δεν εμφανίζεται σε διαθέσιμα έγγραφα μετά το 1821 ούτε υπάρχουν αναφορές στο πρόσωπό του. Σύμφωνα με στοιχεία του Αρχείου Φερέτου, ένας Αθανάσιος Κυριακός υπηρετούσε ως δήμαρχος Μεσσήνης τον Αύγουστο του 1857.
ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Καθηγητής και πρύτανης της ΑΣΟΕΕ που γεννήθηκε στη Μεσσήνη το
1933 και πέθανε στην Αθήνα το 1989. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του
σπουδές στη Μεσσήνη, το 1952 πέτυχε δεύτερος στις εισαγωγικές εξετάσεις και γράφτηκε στο Μαθηματικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής Αθηνών. Ολοκλήρωσε με υποτροφία τις σπουδές του το 1957 και δύο χρόνια αργότερα, μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, προσελήφθη ως έκτακτος βοηθός στην Β' έδρα Μαθηματικών της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στη συνέχεια δίδαξε σε ιδιωτικό Γυμνάσιο και φροντιστήρια εισαγωγικών εξετάσεων. Το 1962 με υποτροφία του ΝΑΤΟ πήγε για μετεκπαίδευση στη Μεγάλη Βρετανία. Γράφτηκε ως φοιτητής μεταπτυχιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και παρακολούθησε μαθήματα σε 9 τομείς της θεωρίας των πιθανοτήτων και της στατιστικής. Μετά από εξετάσεις το 1964 πήρε το Δίπλωμα Στατιστικής του Πανεπιστημίου. Την ίδια χρονιά γράφτηκε ως σπουδαστής ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν παρακολουθώντας παράλληλα ειδικά μαθήματα όπως αυτό του προγραμματισμού υπολογιστών. Το 1966 υπέβαλε τη διπλωματική του η οποία εγκρίθηκε και αναγορεύτηκε Διδάκτορας στη Στατιστική του Πανεπιστημίου Αμπερντίν. Εγινε μέλος της Βασιλικής Στατιστικής Εταιρείας της Αγγλίας και δίδαξε ως λέκτορας Στατιστικής στα Πανεπιστήμια του Αμπερντίν (1966-67) και του Λίβερπουλ (1967-69).
Δίδαξε ως έκτακτος εντεταλμένος καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα Ιωαννίνων το 1969 και ως τακτικός καθηγητής το 1970, τα μαθήματα Γενικά Μαθηματικά και Λογισμός Πιθανοτήτων και Στατιστική. Από το 1973 ήταν καθηγητής της τακτικής έδρας της Β' Στατιστικής στην ΑΣΟΕΕ.
Κατηγορήθηκε για συνεργασία με την δικτατορία των συνταγματαρχών
και πέρασε από το Ειδικό Πειθαρχικό Συμβούλιο το οποίο έκρινε καθηγητές για τους οποίους υπήρχαν βάσιμες ενδείξεις ότι ενέπιπταν στις διατάξεις της Συντακτικής Πράξης «περί αποκαταστάσεως της νομιμότητας εις τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα». Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας τιμωρήθηκε με παύση 15 μηνών.
Επανήλθε στην ΑΣΟΕΕ και εκλέχθηκε δύο φορές πρύτανης στο διάστημα από 1-9-1982 μέχρι 24-12-1982 και από 1-9-1988 μέχρι 10-1-1989 οπότε και πέθανε.
Σε επιστημονικά περιοδικά δημοσιεύτηκε ένα πλήθος εργασιών του για
θέματα μαθηματικών και στατιστικής, ενώ έγραψε βιβλία Στατιστικής τόσο για τους φοιτητές του Μαθηματικού Τμήματος των Ιωαννίνων, όσο και για τους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ.
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
Ιεροκήρυκας που γεννήθηκε το 1898 στη Χρυσοκελλαριά και έζησε για
πολλά χρόνια στη Μεσσήνη. Τελείωσε το Σχολαρχείο και διορίστηκε υπάλληλος στο Δήμο Καλαμάτας. Δεν έμεινε όμως για πολύ καθώς αποφάσισε να ακολουθήσει το μοναχικό βίο. Το 1931 έγινε μοναχός στη Μονή Βουλκάνου και το 1933 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον τότε Μητροπολίτη Μεσσηνίας Μελέτιο. Υπήρξε εφημέριος στην ενορία Αγίου Δημητρίου Μοσχοχωρίου (1952-1959) και στην ενορία Αγίου Γεωργίου Μυρτοποταμιάς (προσωρινά από το 1964). Υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στην Μικρά Ασία και στον πόλεμο του '40 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας.
Για 50 χρόνια εργάσθηκε στη Μεσσήνη ως ιεροκήρυκας, εξομολογητής
και κατηχητής με επίκεντρο το μετόχι της Μονής Βουλκάνου στην Πανηγυρίστρα όπου και διέμενε. Παράλληλα είχε ιδρύσει την ΓΕΧΑ για την οποία εξασφάλισε στέγη με την συνδρομή εύπορων κατοίκων, σε ιδιόκτητο κτήριο κοντά στη λαχαναγορά.
Είχε ιδιαίτερη προσφορά προς τις ορθόδοξες ιεραποστολές της Αφρικής και της Ασίας, καθώς είχε προσωπική φιλία με τον ιεραπόστολο της Αφρικής Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο. Λόγω της δράσης του αυτής είχε ανακηρυχθεί μεγάλος ευεργέτης και επίτιμο μέλος του ιεραποστολικού συλλόγου Πατρών «Ο Πρωτόκλητος».
Οι ιδιαίτεροι δεσμοί του με τους θρησκευόμενους της Μεσσήνης καταδείχθηκαν όταν ο τότε Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης θέλησε να τον μεταθέσει στη Μονή Βουλκάνου ως ηγούμενο. Οπως μαρτυρείται, το γεγονός αυτό προκάλεσε την έντονη αντίθεση της δημοτικής αρχής και των φορέων γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να παραμείνει στην πόλη.
Ανέλαβε πνευματικός του Ησυχαστηρίου «Ο Προφήτης Ιωήλ» Καλαμάτας από το 1966 όταν εκοιμήθη ο κτήτορας του Ησυχαστηρίου αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος -με τον οποίο συνδεόταν φιλικά για πολλά χρόνια- και παρέμεινε μέχρι το 1978.
Σε ηλικία 86 χρονών λόγω της κατάστασης της υγείας του αποφάσισε να πάει στο Γηροκομείο της οργάνωσης «Σωτήρ» που βρισκόταν στο Πολύδροσο Αττικής. Κατά την αναχώρησή του στις 20 Ιουνίου 1984, στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών τελέσθηκε αρχιερατική λειτουργία χοροστατούντος του τότε Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου Θέμελη.
Πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988, η εξόδιος ακολουθία εψάλη στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, ενώ η σορός του μεταφέρθηκε και ενταφιάσθηκε στο νεκροταφείο της Μονής Βουλκάνου.
ΛΕΒΕΝΤΗ ΚΑΤΙΝΑΣ
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΙΝΑ (ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗ)
Δασκάλα που γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1901 και πέθανε το 1979. Φοίτησε στο «Αρσάκειο» της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας που λειτουργούσε εκείνη την εποχή στην Καλαμάτα και στη συνέχεια στο Διδασκαλείο Τρίπολης.
Διορίστηκε δασκάλα στη Βρωμόβρυση το 1921 και υπηρέτησε εκεί για 7
χρόνια. Από το 1928 μέχρι το 1957 ήταν δασκάλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μεσσήνης με μια μικρή διακοπή το 1934 όταν πήγε για μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αφησε εποχή στη Μεσσήνη καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες για να πείσει τα παιδιά ώστε να παρακολουθήσουν το σχολείο.
Οπως διηγούνται οι παλαιότεροι, αγόραζε ακόμη και παπούτσια με τα οποία πήγαινε στα κτήματα και υποχρέωνε τα παιδιά να πλυθούν και να τα φορέσουν για να πάνε στο σχολείο. Εξελέγη δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Μεσσήνης με το ψηφοδέλτιο του Παν. Τσούση, στις εκλογές του 1959.
Η οικογένεια Λεβέντη κατάγεται από το Κορακοβούνι Κυνουρίας. Διαπρεπής πρόγονος ήταν ο Γεώργιος Λεβέντης, σπουδαίος Φιλικός που γεννήθηκε το 1790 και πέθανε το 1847. Ηταν από τα πρώτα και εξέχοντα μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Διέγραψε μεγάλη πορεία σε διπλωματικές και άλλες θέσεις, αλλά τελικά περιήλθε σε οικονομικό αδιέξοδο και πέθανε πάμπτωχος.
Είχε 7 παιδιά και ορισμένα μέλη της οικογένειας μετά τον θάνατό του εγκαταστάθηκαν στο Νησί.
Από το βιβλίο του Ηλία Μπιτσάνη
«Το Νησί (Μεσσήνη)
στο χώρο και το χρόνο»
Η συνέχεια το επόμενο Σάββατο
