Η Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης τιμώντας τα 100 χρόνια απ' τη γέννηση του ποιητή Οδ. Ελύτη, επεχείρησε να προσεγγίσει το έργο του μεγάλου μας ποιητή.
Θα ήταν παράτολμο αν ισχυριζόμαστε ότι γνωρίσαμε σε μια συνάντησή μας το πολυποίκιλο και πολυσχιδές έργο του. Απλά αναφερθήκαμε στη βιογραφία του (γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1911), τις λογοτεχνικές επιρροές που δέχτηκε (ποίηση Ελυάρ, Λόρκα κι υπερρεαλιστική), τις σπουδές του στη Νομική Σχολή, τη γνωριμία με το έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου στη Μυτιλήνη και τη συνάντησή του (1936) με τον ποιητή Νίκο Γκάτσο, που θα γίνει αργότερα ο στενότερος φίλος του.
Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Ελύτη στο χώρο της λογοτεχνίας έγινε το 1939 με την έκδοση της α' ποιητικής συλλογής του με τίτλο ''Προσανατολισμοί''. Η μετέπειτα εργογραφία του είναι μεγάλη.''Ήλιος ο πρώτος'' , ''Άξιον εστί'',΄''Έξη και μια τύψεις για τον ουρανό'', ''Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας'', ''Θάνατος και ανάσταση του Κων/νου Παλαιολόγου'', ''Ο ήλιος ο ηλιάτορας'', ''Το φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρη ομορφιά'', ''Το μονόγραμμα'', τα ''Ρω του έρωτα'', ''Τα ετεροθαλή'', ''Η καλοσύνη στις λυκοποριές'', ''Μαρία νεφέλη'', ''Ιδιωτική Οδός''.
Επηρεάστηκε από το κίνημα του υπερρεαλισμού, χωρίς όμως να προσκοληθεί σ΄αυτόν. Στον αγώνα του  για άμεση έκφραση εξασκήθηκε στο να κερδίζει καινούρια νοήματα από το συνδυασμό των πιο ταπεινών αντικειμένων, εφαρμόζοντας την τεχνική του συνειρμού. Η χαρά της ζωής που εκφράζει, προϋποθέτει μια ηθική τοποθέτηση, δημιουργώντας ένα κλίμα βεβαιότητας κι εμπιστοσύνης.
Στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά κι ενώ ο β' Παγκόσμιος διαγράφεται καθαρά, ο ποιητής θ' αναζητήσει καταφύγιο στην επίμονη λατρεία της φύσης, για να εξασφαλίσει την, απαραίτητη για την επιβίωσή του, βεβαιότητα στην αμόλυντη απ' την πολιτική νησιωτική ζωή.
Ο πόλεμος κι η αντίσταση πρόσφεραν καίριο υλικό στους συγγραφείς της εποχής. Έτσι το 1945 δημοσιεύει το ''Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμένο υπολοχαγό της Αλβανίας'' και το 1959 την επιβλητική σύνθεση ''Άξιον εστί''.
Τα περισσότερα ποιήματά του έγιναν γνωστά στο ευρύτερο κοινό με τη μελοποίησή τους κυρίως από το Μ. Θεοδωράκη.
Το 1979 τιμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
“Αντιλαμβάνομαι την ποίηση σαν μια πηγή αθωότητας γεμάτη από επαναστατικές δυνάμεις, που αποστολή μου είναι να τις κατευθύνω επάνω σ' έναν κόσμο απαράδεκτο για τη συνείδησή μου, ελπίζοντας μέσ' από συνεχείς μεταμορφώσεις, να τον κάνω πιο σύμφωνο με τα όνειρά μου”.

Νένα Καραγιαννοπούλου- Φιλόλογος