Ενας ακόμα άθλος του τελειομανή Κώστα Χαλκιά που υπογράφει και τη σκηνοθεσία και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα, ενώ τους θεατές τούς καθηλώνει από την πρώτη σκηνή με το χορό των αρραβώνων. Η χορογραφία του Θωμά Παλάντζα και η εκτέλεσή της από τον ίδιο και την Αγγελική Κανδηλιώτη (Αγγελικούλα) άλλου είδους ταραχή. Χάρμα οφθαλμών το ζευγάρι και σε αυτό συμβάλλει η σκηνική παρουσία της Αγγελικής που αγγίζει το τέλειο. Οσο και αν προσπαθήσετε δεν θα της βρείτε ψεγάδι, πολύ ιδιαίτερη και η ερμηνεία της. Εύχομαι να την δούμε και σε άλλες παραστάσεις να γεμίζει τη σκηνή με την παρουσία της. Πολύ τρυφερή και αγαπητή στο ρόλο της η Ματίνα Νιάρχου (Ρηνούλα) σε συγκινεί και σε κερδίζει από την πρώτη ατάκα της, ενώ σε ξαφνιάζει θετικά και η Ελένη Γιαννούλη στο δυναμικό τρόπο που ερμηνεύει την Ολγα Δελλή, παρόλο που είναι η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι. Εύχομαι να την δούμε πολλές-πολλές φορές ακόμα. Η Ελένη Αναγνωστοπούλου επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το ταλέντο της (Αθηνά Δελλή) που την καταξιώνει αβίαστα στη συνείδησή μας, ενώ, δεν περνά απαρατήρητη η Πέγκυ Θεοδουλίδη με την καταλυτική παρουσία της στον μικρό μεν αλλά πολύ σημαντικό ρόλο της. Πολύ ωραία η άρθρωση και οι χρωματισμοί στο λόγο της αφηγήτριας κ. Βίλμας Ταγαρούλια, χάρις στην οποία μπαίνεις στο νόημα του έργου, άλλη μια σοφή επινόηση του σκηνοθέτη. Θα ήταν παράλειψη αν δεν σταθούμε στη μικρή αλλά όπως πάντα καθηλωτική παρουσία της Μαρίας Τούμπουρου (Ματίνα). Θεαματική επίσης η υποκριτική εξέλιξη της Χριστιάνας Ρούπα (Τασία) και της Ευτυχίας Μουτεβελή (Καλλιόπη), τις παρακολουθώ σε όλες τις εμφανίσεις τους και εκπλήσσομαι κάθε φορά με τη θεατρική τους πρόοδο.
Να σταθούμε λίγο και στους αντρικούς ρόλους με πρώτο τον Γιώργο Ιατρόπουλο (Απόστολο) που ξεπερνά κάθε προσδοκία με το στυλ του, το ύφος του, τη σκηνική του παρουσία και την υποκριτική του δεινότητα. Αψογος. Επειτα ο Γιάννης ο Φωτεινόπουλος (Πέτρος Μαντάς) που επιτέλους μέσα από το ρόλο αυτό, τον αρκετά σημαντικό στο έργο, βρήκε την ευκαιρία να αναδειχθεί και τα κατάφερε να μας πείσει και να μας κερδίσει. Αλλά και οι Στράτης Καΐκης (Γιώργος), Κωστής Παναγόπουλος (Αλέξανδρος), Ηλίας Παρθένιος (θείος Οδυσσέας) στάθηκαν για άλλη μια φορά με αξιοπρέπεια και συνέπεια στο ρόλο τους. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές του έργου, όπως στον Λεωνίδα Παπαδόπουλο για τους φωτισμούς, τη Ζιζέλ Παππά για τα κοστούμια και όλους τους λοιπούς που συνέβαλαν και συνετέλεσαν, ώστε η “Πρόβα νυφικού” να γράφεται στα προγράμματα των μελλοντικών παραγωγών με χρυσά γράμματα. Αξίζει να το δείτε!

Δημήτρης Ηλιόπουλος
Αθεράπευτα θεατρόφιλος