Στη συνέχεια η παράσταση θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη και τέλος στην Αθήνα.
Ο "Φόβος" είναι ένα κλασικό κείμενο γραμμένο την ίδια εποχή των σπουδαίων ψυχαναλυτικών κειμένων του Φρόιντ, το οποίο δίνει την ευκαιρία στον θεατή να συμμετέχει σε μια κατάσταση αμείωτης δραματικής έντασης, όπου ο φόβος αλλάζει μορφές αλλά παραμένει μπροστά, σε όλο το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν.
Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής: Η Ιρένε, μια νέα γυναίκα, παντρεμένη, έχει ένα νεαρό πιανίστα για εραστή. Ομως δεν θέλει να διακινδυνεύσει την οικογενειακή της γαλήνη - και κάθε φορά που συναντάει τον εραστή της λέει πως θα είναι η τελευταία. Την τελευταία φορά όμως που βγαίνει από το σπίτι του εραστή της, στην εξώπορτα συναντάει μια αδίστακτη γυναίκα που αρχίζει να την εκβιάζει. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ένας διαβρωτικός φόβος. Η Ιρένε έρχεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο, συνειδητοποιεί πως μέχρι τώρα είχε ζήσει αποκλειστικά για τους άλλους, η ζωή της αλλάζει και οδηγείται σε μια σκοτεινή διαδρομή με αναπάντεχο τέλος.
Ο Στέφαν Τσβάιχ με χειρουργική ακρίβεια περιγράφει και μας αναλύει το φόβο ως ατομικό βίωμα, αλλά και τις κοινωνικές συνιστώσες του.
ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Το έργο είναι μια συμπαραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας και του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου.
Σκηνοθετεί η Ελενα Πέγκα και συμμετέχει μια ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών της νεότερης γενιάς: Διαμάντης Καραναστάσης, Κατερίνα Μισιχρόνη, Κατερίνα Μαούτσου και Παναγιώτης Σούλης.
Η μετάφραση και η διασκευή είναι της Ελενας Πέγκα σε συνεργασία με την Μαριλένα Καβάζη και Ορσία Σοφρά.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Αντώνη Δαγκλίδη, η μουσική του Ορέστη Τάνη, οι φωτισμοί της Στέλλας Κάλτσου, η επιμέλεια κίνησης της Ιριδας Νικολάου, και βοηθός σκηνοθέτη είναι η Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στην Βιέννη στις 28 Νοεμβρίου το 1881. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης απ' όπου το 1904 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Στη ζωή του ασχολήθηκε με πολλά λογοτεχνικά είδη, αλλά οι νουβέλες τον κατέστησαν παγκοσμίως γνωστό. Παρουσιάζονται σαν μια σειρά πίνακες που αναπαριστούν την ευαισθησία του κλειστού κόσμου που ήταν η βιενέζικη κοινωνία των αρχών του 20ού αιώνα, και δείχνουν το ενδιαφέρον του συγγραφέα για μια ψυχολογία του βάθους.
Μετέφρασε Βερλέν, Μπωντλέρ και Βεράρεν, δημοσίευσε ποίηση ("Ασημένιες χορδές", "Τα πρώτα στεφάνια"), νουβέλες ("Φόβος", "Αμόκ", "Σύγχυση των αισθήσεων" κ.ά.), θεατρικά ("Βολπόνε"), δοκίμια, καθώς και τα περισσότερα έργα μια μεγάλης σειράς βιογραφικών μελετών και λογοτεχνικών πορτρέτων για μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος ("Τρεις δάσκαλοι: Μπαλζάκ - Ντίκενς - Ντοστογιέφσκι", "Ρομέν Ρολάν", "Μαρία Αντουανέτα", "Μαρία Στιούαρτ", "Θρίαμβος και τραγωδία του Εράσμου του Ρότερνταμ" κ.ά.).
Υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής, ο πιο πολυμεταφρασμένος συγγραφέας στον κόσμο. Ως το 1935 έζησε στην Αυστρία, αν και πραγματοποίησε πολυάριθμα ταξίδια στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια του
Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο γερμανικό Υπουργείο Αμυνας. Παρ' όλα αυτά παρέμεινε ειρηνιστής σε όλη του τη ζωή, τασσόμενος υπέρ της ενοποίησης της Ευρώπης. Το 1933 όμως, με την ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές στη γειτονική Γερμανία, τα βιβλία του Τσβάιχ έγιναν στόχος της ναζιστικής προπαγάνδας. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, κατέφυγε στην Αυστρία κι έπειτα στην Αγγλία. Το 1941 πήγε στη Βραζιλία, όπου στις 23 Φεβρουαρίου 1942 ο ίδιος και η δεύτερη σύζυγός του, Lotte, αυτοκτόνησαν απελπισμένοι για το μέλλον της Ευρώπης και του πολιτισμού της, στην Πετρόπολη, κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ
Η Ελενα Πέγκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Wesleyan στο Κονέτικατ των ΗΠΑ και σενάριο - συγγραφή θεατρικών έργων στο University of Southern California του Λος Αντζελες. Στις ΗΠΑ έζησε 10 χρόνια και ξεκίνησε την καριέρα της ανεβάζοντας έργα της σε πρωτοποριακά θέατρα της Νέας Υόρκης.
Στην Ελλάδα επέστρεψε τη δεκαετία του ’90 και συνέχισε να γράφει θέατρο, πεζογραφία και σενάρια, αλλά και να σκηνοθετεί. Ξεχώρισε γρήγορα για τις νεωτεριστικές, ανατρεπτικές και προκλητικές δουλειές της. Γράφει και σκηνοθετεί έργα με σύγχρονο λόγο και προβληματισμό και έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, τους Δελφούς, το Αμόρε, το Θέατρο Του Νέου Κόσμου, τα «Δημήτρια» και πρόσφατα με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Εργα της έχουν μεταφραστεί (και κάποια έχουν επίσης εκδοθεί) στα Ολλανδικά, Σουηδικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Αγγλικά, και έχουν παρουσιαστεί στο Σαν Φρανσίσκο, τη Νέα Υόρκη, τη Λισαβόνα, το Λονδίνο - καθώς επίσης στην Ολλανδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Γαλλία.
Εχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολλά φεστιβάλ στο εξωτερικό. Ηταν υπότροφος στην Μπιενάλε της Βόννης το 1998, στο "TheaterTreffen" στο Βερολίνο το 2001, και στο IMEC στην Καέν της Γαλλίας το 2014. Εχει συνεργαστεί για δύο χρονιές με το "Kitchen Center for Performing Arts" της Νέας Υόρκης και τη βραβευμένη χορογράφο RoseAnne Spradlin το 1996 και το 1997. Επίσης, έχει συνεργαστεί με το "Menagerie Theatre του Cambridge" της Αγγλίας το 2005 & 2011.
Εγραψε το σενάριο για τη βραβευμένη ταινία του Λάκη Παπαστάθη "Το μόνον της ζωής του Ταξίδειον" (επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο το 2001). Εχει διδάξει γραφή θεατρικού έργου στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στο Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, στο Ιδρυμα Κακογιάννη και αλλού.
Τα θεατρικά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις "Νεφέλη" και τα πεζά της από τις Εκδόσεις "Αγρα". Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τα διηγήματά της με τίτλο "Σφικτές Ζώνες" και "Αλλα Δέρματα" (Αγρα).
To Φεβρουάριο του 2015 ανέλαβε καλλιτεχνική διευθύντρια της Καλαμάτας Υποψήφια Πόλη για Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα.
