Με την μπάσα δωρική φωνή της αυτή η ιδιαίτερη ερμηνεύτρια τραγουδάει από μικρή, μα έγινε γνωστή σε ώριμη ηλικία, μόλις πριν από λίγα χρόνια με τις «Μέλισσες», κι αμέσως αγαπήθηκε σφοδρά απ' το πανελλήνιο. Νωρίτερα εργάστηκε απ' τα 20 ως δασκάλα, έκανε οικογένεια και παιδιά, έπαιξε μάλιστα και μπάσκετ επί μια 15ετία σε ομάδες... Εκανε γενικώς πολλά, που δεν θα τ' άλλαζε ούτε για την επιτυχία, όπως λέει - ακόμα κι αν την είχε επισκεφτεί νωρίτερα. 

Συνέντευξη στην Πέπη Αλευρά

- Ελεγα πάντα ότι, αν είχα μια καλή φωνή, δεν θα έκανα τίποτε άλλο παρά να τραγουδάω - κι εσείς, παρόλο που κάνατε αρκετά πράγματα ταυτόχρονα, μου ξυπνάτε αυτή την αίσθηση...

«Ναι... Κι εγώ βέβαια δεν τα έκανα όλα μαζί, αλλά έκανα πολλά πράγματα γενικά στη ζωή μου. Το τραγούδι το είχα σαν χόμπι, στην αρχή. Μετά μου προέκυψαν οι "Μέλισσες" κι από τότε το χόμπι έγινε κάτι παραπάνω. Εγινε ευρέως φάσματος... όπως λέμε και για τις αντιβιώσεις, κάτι τέτοιο!».

- Σκέφτεστε πόσο θα άλλαζε η ζωή σας, εάν αυτή η αναγνώριση ερχόταν στα 25 σας, από τα αρχικά σας βήματα στο τραγούδι;

«Δε νομίζω πως θα υπήρχε μεγάλη διαφορά. Ούτως ή άλλως εγώ είχα τη δουλειά μου, δούλευα ήδη δασκάλα από τα 20, άρα δεν μπορούσα να κάνω πολλά παραπάνω. Ηθελα να κάνω και παιδιά - έχω δυο παιδιά, που τώρα είναι μεγάλα... Οπότε θα ακολουθούσα μάλλον τον ίδιο δρόμο». 

- Ποια ήταν τα πρώτα σας ακούσματα και ποιες οι μεγαλύτερες μουσικές αγάπες της ζωής σας; 

«Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν από τη βυζαντινή και την κλασική μουσική. Ο πατέρας μου ήταν πολύ της εκκλησίας, ήταν και βοηθός ψάλτη, κι έτσι στο σπίτι μας δεν ακουγόταν τίποτ' άλλο. Αργότερα ανακάλυψα τους μεγάλους Ελληνες συνθέτες κι εκεί έδωσα την ψυχή μου: Τους άκουσα επιμελώς, διάβασα γι' αυτούς, τους τραγούδησα και τους τραγουδάω...».

- Πώς επιλέγετε τα τραγούδια που θα πείτε κι εκείνα που θα προσπεράσετε; Τι είναι αυτό που σας ταιριάζει και τι σας απωθεί ως  παράταιρο; 

«Πάντα μου ταιριάζουν τα τραγούδια που έχουν καλό στίχο. Πρέπει δηλαδή ο στίχος να με αγγίζει, να κάνει πρώτα εμένα ν' ανατριχιάζω - και αν συμβεί αυτό, μετά τα πράγματα είναι εύκολα στην επιλογή. Αν μου ταιριάζει ο στίχος, έρχεται κι η μουσική και το φτιάχνουμε το τραγούδι. 

Είναι κάποια τραγούδια που αγαπώ πολύ από τη δισκογραφία μου, αλλά και κάποια άλλα από την ελληνική σκηνή που μου αρέσουν πάρα πολύ. 

Μου αρέσουν και ξένα τραγούδια, ακούω και ξένη μουσική, αλλά αφού δεν ξέρω τη γλώσσα, εκεί με πιάνει πρώτα η μουσική».

- Τους χειμώνες εμφανίζεστε σε στέκια και μεγάλες σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης· το καλοκαίρι όμως γυρνάτε την Ελλάδα. Τι βλέπετε, τι δίνετε, τι παίρνετε; 

«Παίρνω πολλή αγάπη. Νιώθω ότι τυγχάνω μεγάλης αποδοχής, κι αυτό για μένα είναι πραγματικά πολύτιμο. Στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, με αναγνωρίζουν κι έρχονται απλά να με ακούσουν και να μου πουν "Γεια σου Φωτεινή", στον ενικό, και το χαίρομαι ιδιαίτερα. Οι "οπαδοί" μου, να το πω έτσι εντός εισαγωγικών (γελάει), είναι από 5 χρονών μέχρι 80. Κι είναι πολύ ωραίο αυτό».

- Τι θα μας φέρετε κι εμάς εδώ στο Νότο, στη Μεγάλη Μαντίνεια;

«Θα σας φέρω καταρχάς την αγάπη μου... Και την ηρεμία μου, αν θες. Λόγω ηλικίας έχω πλέον σοβαρευτεί! Δεν ήμουν πάντα έτσι, ξέρεις. Μου λέει καμιά φορά ο γιος μου "μαμά, πόσα μποφόρ έχεις;". "Πολλά, αγόρι μου, πολλά" του λέω. "Δε μαζεύονται!".

Και θα σας φέρω ακόμα τη χαρά μου, που για πρώτη φορά τραγουδάω στην περιοχή της Καλαμάτας. Νομίζω ότι στο Αγρόκτημα Μαρίνη όπου θα τραγουδήσω είναι πολύ ωραίος ο χώρος, όπως έχω δει και από τις φωτογραφίες».

- Πρώτη φορά μας επισκέπτεστε, δηλαδή;

«Οχι, έχω ξανάρθει στην Καλαμάτα. Εχω μια φίλη μου εκεί, με την οποία παίζαμε μπάσκετ μαζί...».

- Υπήρξατε και μπασκετμπολίστρια, λοιπόν. Ε, πείτε τα όλα! 

(Γελάει) «Τι να πω; Ναι... Ασχολήθηκα 15 χρόνια με το μπάσκετ, στη Θεσσαλονίκη βέβαια. Σε 3 ομάδες έπαιξα, και ως φοιτήτρια και ως δασκάλα. 

Εγώ είμαι ΑΕΚ. Μπάσκετ παρακολουθώ, ακόμα, όσο μπορώ. Να, πρόσφατα είδα το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών και θαύμασα τα κορίτσια που έφτασαν εκεί που έφτασαν, στον ημιτελικό. Γιατί ξεκίνησαν χωρίς να έχουν καν τέτοιο στόχο, αλλά ήταν πολύ καλές παίκτριες, με ψυχή, και έφτασαν στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό κάτι λέει. Κάτι λέει».

- Εσείς θα θέλατε ίσως να μας πείτε κάτι ακόμα, πριν σας δούμε από κοντά;

«Να σας πω ότι θα έρθω μαζί με το Σωτήρη Μπαλλά στο τραγούδι και την κιθάρα, το Γιώργο Καραμφίλλη στο μπουζούκι, τον τζουρά και τον μπαγλαμά, το Νίκο Παπαναστασίου -που είναι και ο μαέστρος μας- στα πλήκτρα, πιάνο και ακορντεόν, το Θωμά Κωστούλα στα τύμπανα και το Διονύση Μακρή στο μπάσο. 

Θα σας πούμε γενικά ήπια τραγούδια. Κομμάτια από τη δισκογραφία μας αλλά και κάποια ρεμπέτικα, μπαλάντες... Με αυτή την ομάδα είμαστε 2 χρόνια ήδη μαζί. Τους αγαπώ πολύ και είναι η οικογένειά μου. Σαν παιδιά μου τους έχω, μου δίνουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίζω. Νομίζω πως θα τη νιώσετε τη σχέση που έχουμε, όταν θα μας ακούσετε».