Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου 2020 14:20

Γ. Μαργαρίτης: Στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας γίνονται παραστάσεις που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις Αθηναϊκές

Γράφτηκε από την
Γ. Μαργαρίτης: Στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας γίνονται παραστάσεις που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις Αθηναϊκές

Τη σατιρική κωμωδία του Ηλία Καπετανάκη «Ο γενικός γραµµατεύς» ανεβάζει κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 8 μ.μ. και Κυριακή στις 7 μ.μ. το ΔΗΠΕΘΕΚ στην κεντρική του σκηνή.

Πρόκειται για μια μουσική κωμωδία με πολλά επίκαιρα στοιχεία, του καλαματιανού συγγραφέα Ηλία Καπετανάκη, στην οποία ακούγονται 18 τραγούδια, μια σάτιρα για τα κακώς κείμενα του ελληνικού κράτους που απασχολούν την κοινωνία μέχρι σήμερα.

Με αφορμή την παράσταση αλλά και για τους στόχους του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας Γιάννης Μαργαρίτης μίλησε στο eleftheriaonline.gr, αναλύοντας παράλληλα τις παραστάσεις που θα ακολουθήσουν.

-Ο "Γενικός γραμματέας" πρωταγωνιστεί στην ατζέντα του Φλεβάρη. Γιατί αξίζει να δει το κοινό της Καλαμάτας την παράσταση;

Οι παραγωγές του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας χαρακτηρίζονται από το υψηλό επαγγελματικό τους επίπεδο. Η αισθητική μας πρόταση, είναι πρόταση πολιτισμού και πολιτισμός είναι ποιότητα ζωής. Τώρα για τον Γενικό Γραμματέα πιο ειδικά. Κωμωδία μετ ασμάτων, χαρακτηρίζει ο συγγραφέας Ηλίας Καπετανάκης το έργο του. Και πράγματι στο πέρασμα της Ελλάδας από τον 19ο στον 20ο αιώνα, γράφει ένα κωμικό μιούζικαλ που στηλιτεύει με καυστικό τρόπο την κακή νοοτροπία, που δυστυχώς συνοδεύει την νεότερη ιστορία του τόπου. Κομματοκρατία, ρουσφέτια, εναγκαλισμός με το κράτος, άμετρη προβολή του ατομικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού, μιμητισμός, εισαγωγή κακοχωνεμένων ευρωπαϊκών προτύπων και πολλά ακόμα. Ο Καπετανάκης γελάει, σαρκάζει, ειρωνεύεται, καταγγέλλει αλλά στο βάθος αισθάνεσαι μια πίκρα και μια μελαγχολία για όσα δεν έγιναν, για όσα χάθηκαν. Ο θίασος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας σε μεγάλα κέφια και με δημιουργικό οίστρο, μεταφέρει την ιστορία του Γενικού Γραμματέα και της οικογένειάς του. Η σκηνογραφία αλλά και τα κοστούμια, μεταφέρουν μνήμες από την τόσο παραστατική γελοιογράφηση της εποχής και η μουσική με 18 τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για την παράσταση, έχει συνεχείς αναφορές σε πολύ γνωστές μελωδίες από την ελληνική και παγκόσμια δημιουργία. Κλείνουμε το μάτι παιχνιδιάρικα λοιπόν στον θεατή και ελπίζουμε να ταξιδέψει μαζί μας με γέλιο και περισυλλογή, στα τελευταία χρόνια της νεότερης ιστορίας μας, που το ερώτημα πλανάται ακόμα. Άραγε τι είναι η πατρίδα μας;

-Οι “Φασουλήδες με το ρόπαλο” θα παρουσιαστούν σε σχολεία της πόλης. Πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να αποκτούν θεατρική παιδεία από μικρή ηλικία;

Από την αρχαιότητα το θέατρο έπαιζε τον ρόλο της τέχνης που είχε σαν βασικό της στόχο, την δια βίου μάθηση. Εξάλλου, το θέατρο γεννήθηκε με την δημοκρατία και η δημοκρατία με το θέατρο. Για να ενταχθούμε σωστά μέσα στην δημοκρατία, χρειάζεται παιδεία που έρχεται με την εκπαίδευση από τα πρώτα σχολικά χρόνια. Γιατί η δημοκρατία έχει κανόνες και τους κανόνες τους μαθαίνουμε. Κατά την ίδια λογική, μαθαίνουμε και το θέατρο, τους κανόνες, τα μυστικά του. Η παρακολούθηση λοιπόν κατάλληλων παραστάσεων από την τρυφερή ηλικία του δημοτικού, είναι μέρος της εκπαίδευσης που βοηθά στην θεατρική παιδεία. Αν αυτό το δεχθούμε, θα πρέπει να αναλογισθούμε την ευθύνη που έχουν όσοι καταπιάνονται με την παιδική παράσταση. Βεβαίως δημιουργείται ένα κενό ανάμεσα στο παιδικό θέατρο και αυτό των ενηλίκων. Το εφηβικό θέατρο. Φροντίζω λοιπόν, οι επιλογές του ρεπερτορίου να είναι τέτοιες που οι παραστάσεις των ενηλίκων» να απευθύνονται και στα παιδιά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αναφέρω ενδεικτικά «Ο γενικός γραμματεύς» απευθύνεται και σε παιδιά γυμνασίων και λυκείων. Τα «Εμφύλια Έπη απευθύνονται και σε παιδιά λυκείων. Καλούμε λοιπόν τους καθηγητές να βοηθήσουν την προσπάθειά μας, οργανώνοντας θεατρικές εξόδους από τα σχολεία.

-“Εμφύλια έπη” & “Σοφία Λασκαρίδου - Το Ταξίδι μίας Ζωής” έπονται στη συνέχεια. Με τι κριτήρια επιλέχτηκαν τα συγκεκριμένα έργα;

Τα «Εμφύλια Έπη» αποτελούν την πολύ μεγάλη επιτυχία του Θεάτρου μας κατά την περσινή περίοδο. Μία παράσταση που δέχθηκε διθυραμβικές κριτικές τόσο από τον τοπικό τύπο, όσο και από τον Αθηναϊκό. Η παράσταση παίχθηκε στην Νίκαια της Γαλλίας και ήταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός και η αποδοχή, που μας είπαν ότι σκέφτονται να επαναλάβουν την πρόσκληση. Να πάμε εκ νέου με το ίδιο έργο, για να το δει περισσότερος κόσμος και μάλιστα μαθητές λυκείων. Θεωρώ λοιπόν ότι θα ήταν καλό να επαναλάβουμε πρώτα στην Καλαμάτα την παράσταση, που φέτος μάλιστα εντάχθηκε και στους εορτασμούς «Καλαμάτα 1821». Η «Σοφία Λασκαρίδου – το ταξίδι μιας ζωής» εντάχθηκε στο ρεπερτόριο του θεάτρου για να τιμηθεί η γυναίκα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Ευαισθησία, αφοσίωση, πείσμα, ομορφιά, έρωτας. Η Σοφία Λασκαρίδου ήταν η πρώτη γυναίκα που τελείωσε την Σχολή Καλών Τεχνών και είχε έναν μεγάλο έρωτα με τον Περικλή Γιαννόπουλο. Περισσότερα όμως θα πούμε όταν έλθει η ώρα της παράστασης, είναι ακόμα νωρίς.

-Ποιοι στόχοι από αυτούς που είχατε θέσει πριν αναλάβετε την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή έχουν εκπληρωθεί;

Πριν αναλάβω δεν υπήρχε καλλιτεχνικός διευθυντής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το θέατρο να μην έχει πρόγραμμα στο ρεπερτόριο, ειδικούς και γενικούς στόχους. Παρά την φιλότιμη δουλειά που γινόταν από όλους τους εμπλεκόμενους στο ανέβασμα των παραστάσεων, δεν υπήρχε όπως είναι φυσικό μακροχρόνιος σχεδιασμός. Ο μεγαλύτερος στόχος που είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης του κοινού, δεν μπορεί να κατακτηθεί παρά με σχεδιασμό και διαμόρφωση καλλιτεχνικού ύφους. Φυσικό είναι να γίνουν και λάθη. Όμως η επιμονή, η σκληρή δουλειά και το αισθητικό επίπεδο είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε αποτελέσματα. Τολμώ να πω ότι σε πρώτη φάση έχουμε πετύχει το υψηλό επίπεδο παραστάσεων και αρχίζουμε να διαμορφώνουμε καλλιτεχνικό ύφος. Επίσης οι στόχοι των παράλληλων εκδηλώσεων και κυρίως της δημιουργίας θεατρικού εργαστηρίου, έχουν επιτευχθεί. Τώρα πλέον το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας δεν κάνει μόνο δύο ή τρεις παραστάσεις τον χρόνο, αλλά έχει μια πολύπλευρη παρουσία και περισσότερες παραστάσεις. 

-To πρόγραμμα “Μια αγκαλιά περιοδεύει” θα συνεχιστεί το 2020;

Βεβαίως θα συνεχισθεί. Το πρόγραμμα αυτό είναι ένα από τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν την πολύπλευρη παρουσία του ΔΗΠΕΘΕ στην πόλη. Αναλύοντας το «Μια αγκαλιά περιοδεύει», οι ηθοποιοί του θεάτρου επισκέπτονται τις λέσχες φιλίας και πολιτισμού, πρώην ΚΑΠΗ, και διαβάζουν κείμενα, τραγουδούν, διασκεδάζουν τους ηλικιωμένους. Θέλουμε να δώσουμε λίγη ώρα χαράς στους συμπολίτες μας που δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε στο θέατρο.

-Πως θα χαρακτηρίζατε την αποδοχή του κόσμου στις παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕΚ;

Έχουμε πολύ καλές κριτικές. Στην περίπτωση της παράστασης «Εμφύλια Έπη» οι κριτικές ήταν διθυραμβικές. Αλλά και τώρα στον «Γενικό Γραμματέα» οι θεατές έχουν μόνο καλά λόγια για την δουλειά που γίνεται. Η προσέλευση όμως του κοινού θα ήθελα να ήταν μεγαλύτερη. Μοιάζει να υπάρχει μια εγκατεστημένη δυσπιστία για το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο της Καλαμάτας. Η δυσπιστία αυτή, σε ελάχιστες περιπτώσεις παίρνει την μορφή εχθρότητας. Παίρνει την μορφή μιας εξαιρετικά αυστηρής κριτικής, που θέλει να διαλύσει ό,τι με κόπο δημιουργούμε. Το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας όμως ανήκει στην πόλη και τους κατοίκους της. Ανήκει στην Μεσσηνία και στην περιφέρεια Πελοποννήσου. Εργαζόμαστε σκληρά για να δώσουμε στο θέατρο την παλιά του λάμψη και αίγλη. Δουλεύουμε νυχθημερόν για να δημιουργηθεί ένας σταθερός πυρήνας πολιτισμού που θα αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής. Μία από τις ωραιότερες κριτικές που άκουσα μετά την παράσταση «Εμφύλια Έπη» είναι ότι οι Αθηναίοι τώρα έχουν έναν λόγο παραπάνω να επισκεφθούν την Μεσσηνιακή πρωτεύουσα. Ναι θα ήθελα το κοινό να αντιληφθεί ότι δίπλα τους, στο δικό τους θέατρο, γίνονται παραστάσεις που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις Αθηναϊκές. Το αντίθετο, μπορεί να αποτελούν και πόλο έλξης για τους ξένους.

-Τι έχει αλλάξει ως προς στο καλύτερο στο ΔΗΠΕΘΕΚ από το 2018 μέχρι σήμερα;

Το κυριότερο είναι ότι έχουμε φτιάξει ένα μικρό εργοτάξιο παραγωγής θεατρικών συμβάντων. Μικρών ή μεγαλύτερων. Καλλιτέχνες και τεχνικοί εργάζονται ακατάπαυστα για να μπορεί το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας να βρίσκεται μέσα στα πράγματα. Έχουμε μικρές δυνάμεις αλλά μεγάλη καρδιά. Παλεύουμε με τις αντιξοότητες με κέφι και οίστρο. Όλο και περισσότερο κατορθώνουμε μικρά θαύματα. Σε άλλους αποκαλύπτονται, σε άλλους όχι ακόμα. Εμείς είμαστε πεισματάρηδες και ευτυχώς σε αυτό το πείσμα μας, έχουμε συμπαραστάτες. 

-Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το Θέατρο - Η στήριξη της πολιτείας προς αυτό σας καλύπτει;

Το κτίριο του θεάτρου αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Όμως τώρα εντάχθηκε σε πρόγραμμα και πολύ σύντομα θα γίνουν ουσιαστικές παρεμβάσεις στο κτίριο, που θα αναβαθμισθεί ουσιαστικά για να μπορεί να συνεχίσει την λειτουργία του. Επίσης η επιχορήγηση του θεάτρου είναι πολύ μικρή για τα σημερινά δεδομένα. Παρά την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης από το Υπουργείο Πολιτισμού, που ήρθε σαν επιβράβευση των προσπαθειών που έχουμε καταβάλει και των πολλαπλών δραστηριοτήτων μας, τα χρήματα δεν φθάνουν. Ούτως ή άλλως λειτουργούμε με βασικότερο κανόνα όλων, την οικονομία. Συνεχώς ανακυκλώνουμε υλικά. Οι αγορές μας έχουν περιορισθεί στα απολύτως απαραίτητα. Όμως και αυτό έχει ένα όριο. Κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να αξιοποιήσουμε το πλούσιο παρελθόν. Το εξαιρετικό βεστιάριο. Τα παλιά αντικείμενα. Αυτή η διαδικασία έχει μια μαγεία και ομορφιά. Φτάνει όμως σε ένα σημείο που δεν πάει άλλο. Χρειάζεται καινούργια ξυλεία. Υφάσματα. Επίσης δεν είναι δυνατόν δύο άνθρωποι στο γραφείο να διεκπεραιώνουμε δουλειά πέντε ανθρώπων. Μπαίνω το πρωί και βγαίνω αργά το βράδυ μετά την παράσταση. Σας βεβαιώνω ότι δεν παραπονιέμαι. Το κάνω με χαρά και αγάπη για την δουλειά μου. Όμως με πρόσθετο προσωπικό όλα θα γινόντουσαν πιο σωστά. Επιπλέον προσωπικό όμως σημαίνει περισσότερα χρήματα. Ερχόμαστε λοιπόν στο επίμαχο θέμα αύξησης της επιχορήγησης.

-O θεσμός των ΔΗΠΕΘΕ έχει περάσει από πολλά κύματα. Ποιος είναι ο ρόλος τους στη σύγχρονη εποχή;

Τα ΔΗΠΕΘΕ έχον ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Πρέπει να αναβαθμισθούν σε μικρά περιφερειακά εθνικά θέατρα όπου ο Δήμος θα παίζει κυρίαρχο ρόλο αλλά και η Περιφέρεια θα έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης και το Υπουργείο Πολιτισμού επίσης. Έχουμε εξαιρετικά παραδείγματα θεατρικών δομών περιφερειακών εθνικών θεάτρων από το εξωτερικό, που δεν έχουμε παρά να τα μιμηθούμε. Ο εθνικός χαρακτήρας των θεάτρων θα τους δώσει περισσότερη και πλουραλιστική παρουσία και παραγωγή. Ας φανταστούμε ένα θέατρο που έχει υποχρέωση να ανταλλάσσει μια παράστασή του με άλλα δύο ή τρία ΔΗΠΕΘΕ. Ένα θέατρο που συμμετέχει σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ένα θέατρο κέντρο πολιτισμού και πολλαπλών δράσεων. Μια κυψέλη πολιτιστικών δραστηριοτήτων όπου οι νέοι μετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες. Ένα θέατρο κέντρο πνευματικής ακτινοβολίας. Ένα τέτοιο θέατρο δεν νομίζετε ότι θα στεκόταν στην πρώτη γραμμή των επιλογών μας;


NEWSLETTER