Τα παιδιά θα έρθουν στις οχτώ των Αλέξανδρου Ρήγα- Δημήτρη Αποστόλου ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα με τους Αλέξανδρο Ρήγα και Βασιλική Ανδρίτσου επί σκηνής σε μια κωμωδία - θρίλερ όπως μας τη συστήνει η Βασιλική.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στο υπόγειο του σπιτιού του ενός ζευγαριού, που έχει εγκλωβιστεί εκεί από δυο ληστές που ληστεύουν τον πάνω όροφο του σπιτιού.

Το ζευγάρι…αναγκαστικά προφανώς, κάνει μια αναθεώρηση της ζωής του, εξαιτίας του φόβου ότι θα πεθάνει. Έτσι, μέσα από εντάσεις, θυμό, γέλιο... συνειδητοποιούν πως δεν μπορούν ο ένας χωρίς τον άλλο.

Ο Αλέξανδρος Ρήγας υποδύεται τον Γιώργο, ο οποίος είναι ένας κλασικός νεοέλληνας που είναι λίγο απ’ όλα. Είναι ένας τύπος με σπουδές, με πολλά όνειρα για την ζωή του που δεν έκανε τίποτα από αυτά, όχι επειδή η ζωή του φέρθηκε άσχημα, αλλά επειδή εκείνος φέρθηκε άσχημα στην ζωή του. Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε να είναι πολύ καλλιεργημένος και κατέληξε να είναι στη "λαμογιά".

Η Βασιλική Ανδρίτσου είναι μια κλασική Ελληνίδα γυναίκα, η οποία μετά τον γάμο έχει αφήσει τον εαυτό της. είναι μια νεόπλουτη "κυρία", αμόρφωτη, κάπως αθώα συναισθηματικά, λίγο κουτσομπόλα με βασική έλλειψη σεξουαλικής δραστηριότητας και με προβλήματα με τον σύζυγό της.

- Τι είναι αυτό το φρέσκο δημιούργημα των Ρήγα - Αποστόλου;

«Είναι όπως ακριβώς το λες, ένα ολόφρεσκο και μάλιστα που ξεκίνησε με χειμερινή περιοδεία που θα πάει μέχρι τις γιορτές σε διάφορες πόλεις και μετά Θεσσαλονίκη και κατόπιν θα κατέβουμε Αθήνα. Το πάμε ανάποδα, γιατί όχι; Ας πρωτοτυπήσουμε λίγο! Εγώ μάλιστα το χαίρομαι πολύ γιατί είναι  η πρώτη φορά που βγαίνω σε χειμερινή περιοδεία και διαπιστώνω ότι είναι ακόμα πιο συναρπαστικό γιατί γνωρίζω κάποιες πόλεις τουλάχιστον που μπορούμε να μείνουμε πάνω από μία μέρα, όπως στην Καλαμάτα. Και μ' αρέσει να βλέπω την πραγματική ζωή των ανθρώπων της κάθε πόλης, είναι πιο ιντριγκαδόρικο αυτό.

Το έργο λοιπόν εγώ το χαρακτηρίζω ως κωμωδία - θρίλερ! Έχει και στοιχεία σταντ απ κομεντί, σταματάει κατά τη διάρκεια της παράσταση η δράση και απευθυνόμαστε και στο κοινό. Άλλο χαρακτηριστικό του έργου είναι ότι έχει πάρα πολλές ατάκες, τόσες που είναι σαν να τις μάζευαν ο Ρήγας και ο Αποστόλου για να της βάλουν όλες σ αυτό το έργο»

- Στο έργο έρχεται η κάθαρση μεταξύ του ζευγαριού;

«Ναι αλλά δεν είναι δεδομένη η κάθαρση επειδή είναι ένα θεατρικό και στην πραγματικότητα θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ούτε γι αυτούς είναι δεδομένη η κάθαρση, γιατί είναι τόσα αυτά που λέγονται που ούτε το κοινό ξέρει αν θα τα ξαναβρούνε ούτε αυτοί ξέρουν αν θα τα ξαναβρούνε. Όταν στέκεσαι αντιμέτωπος με τον άλλον και αρχίζεις και λες τα πάντα που δεν τολμάς να τα πεις ούτε όταν παραμιλάς, τότε καμία κάθαρση δεν είναι δεδομένη και κάλλιστα μπορεί να μην συνεχίσουν να είναι όλα ομαλά. Πάντως εγώ στην προσωπική μου ζωή κιόλας, έχω να σου πω ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος από την αλήθεια. Το ψέμα είναι πολύ βολικό ίσως στην αρχή αλλά μετά επειδή αναγκάζεσαι να πεις χιλιάδες ψέματα για να καλύψεις το ένα, αλλά και να θυμάσαι και τι έχεις πει, τότε είναι δύσκολο βρε παιδί μου, πολύ κουραστική ιστορία. Γι' αυτό πες την αλήθεια από την αρχή, δείξε αυτή που είσαι και όποιος θέλει …»

- Αυτό πάντως βγάζεις και στους τηλεοπτικούς σου ρόλους.

«Ναι η αλήθεια είναι ότι παίζω τα καλά κορίτσια …δεν ξέρω γιατί, προφανώς γιατί αυτό βγάζω στους σκηνοθέτες που μου προτείνουν αυτούς τους ρόλους.

Πάντως πιστεύω ότι οι γυναίκες κρύβουμε ένα κακό κορίτσι μέσα μας …αλλά εγώ το κρατάω αυτό το κακό κορίτσι μόνο στις "πικάντικες" στιγμές και όχι στην καθημερινότητά μου»

- Όταν φτάνεις στα όριά σου στα επαγγελματικά, εξακολουθείς να είσαι καλό κορίτσι;

«Γενικά ως άνθρωπος έχω πάρα πολύ υπομονή, παραπάνω πολλές φορές απ' όσο χρειάζεται και αρκετές φορές ανέχομαι πράγματα για πολύ περισσότερο καιρό απ' όσα θα μπορούσα και μπορώ επίσης να δώσω πολλές ευκαιρίες. Όταν ΄όμως έρθει η στιγμή που θα τελειώσει η υπομονή μου έχει τελειώσει οριστικά, έχει έρθει η απόλυτη. Όταν πω τέλος είναι τέλος και δεν κάνω πισωγυρίσματα σε καμία περίπτωση. Οπότε λοιπόν και στα επαγγελματικά, επειδή κατανοώ ότι ζούμε σε μια κατάσταση περίεργη για όλους και για τους πλούσιους και για τους φτωχούς και για τη τηλεόραση και για το θέατρο, μέχρι στιγμής έχω υπομονή και δείχνω μια κατανόηση μέχρι που θα φτάσει. Πάντως στην επαγγελματική μου ζωή δεν παθιάζομαι τόσο όσο με την προσωπική μου ζωή. Δηλαδή δεν θα τρελαθώ κιόλας για τα επαγγελματικά, αν δεν γίνει μια δουλειά για παράδειγμα. Αν αισθανθώ αδικημένη θα μιλήσω, θα αντιδράσω αλλά μέχρι εκεί, δεν θα καταρρεύσω για τα επαγγελματικά μου, υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα»

- Στην εποχή της κρίσης η τηλεόραση θα επιβιώσει τελικά;

«Μάλλον ναι γιατί και ο θεατής χρειάζεται μια ψυχαγωγία, ένα αποκούμπι γιατί αλλιώς θα τρελαθεί να είναι κλεισμένος στο σπίτι και να σκέφτεται μόνο τα χρέη. Χρειάζεται να ξεχαστεί, να αλλάξει παραστάσεις. Αντίστοιχα και πιστεύοντας αυτό που λένε και οι παλιότεροι συνάδελφοι, πάντα σε τέτοιες δύσκολες εποχές ο κόσμος έβρισκε παρηγοριά στο θέατρο, πιστεύω ότι καλά θα πάει και το θέατρο. Βέβαια δεν θα πάει πια ο θεατής σε δέκα πράματα, αλλά θα προσαρμοστεί ανάλογα όπως τα προσαρμόζουμε όλα πια»