"Μια βόλτα στα σύννεφα"... μας καλεί να πάμε μαζί της, η Μεσσήνια Στέβη Σαμέλη, με "όχημα" τα ποιήματά της, τα οποία παρουσιάζει τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου στις 6.30 το απόγευμα στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας. 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Ιωλκός" και η παρουσίαση θα γίνει υπό την αιγίδα της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο πρόεδρος Αριστοτέλης Φράγκος, θα συντονίσει η Φεβρωνία Λάρδα και θα μιλήσουν οι: Θεόδωρος Τσούχλος, Αγγελος Λάππας και η ίδια. Ποιήματα θα απαγγείλουν η Βιβή Σαμπαζιώτη και ο Γιώργος Παναγόπουλος. Η Στέβη Σαμέλη μιλά στην "Ε" για το βιβλίο της το οποίο ήδη έχει παρουσιαστεί στην Αθήνα με επιτυχία. Από τη συλλογή, έχει μελοποιηθεί και ένα ποίημα, το "Σε μια πόλη παλιά».

- "Μια βόλτα στα σύννεφα"... Πρώτη ποιητική συλλογή για σένα; Ποια ήταν όλα αυτά τα χρόνια η σχέση σου με τη γραφή;

"Πολύ προσωπική. Εγραφα όσα δεν μπορούσα να πω, όλα όσα ήθελα να ξορκίσω και ταυτόχρονα όσα ήθελα να κρατήσω ζωντανά… αξίες και ιδανικά, ιδέες και συναισθήματα, αλήθειες και οράματα, που με μεγάλη θλίψη βλέπω να εξαφανίζονται... Για πολλά χρόνια δεν κρατούσα απολύτως τίποτα από όσα έγραφα, θεωρώντας πως δεν είχαν την παραμικρή αξία για κανέναν, ούτε καν για μένα. Μέχρι που το 2009 ένα προσωπικό διαδικτυακό ιστολόγιο που ξεκίνησε πολύ δειλά, με την ψευδαίσθηση πως παραμένει προσωπικό, έγινε η αφορμή για το βιβλίο που σήμερα κρατάτε στα χέρια σας. Ναι, είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή και ευχαριστώ πολύ τον εκδοτικό οίκο «Ιωλκό» και τον εκδότη μου Κωνσταντίνο Κορίδη που πίστεψε σ’ αυτό το έργο και μου έδωσε την ευκαιρία να απευθυνθώ σε περισσότερο κόσμο, διαπιστώνοντας πως είναι πολλοί αυτοί που νιώθουν όπως εγώ. Αλλωστε, με βρίσκει απολύτως σύμφωνη αυτό που είχε πει ο Pablo Neruda, πως «η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη»".

- Φαίνεται πως τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας, δε σε κάνουν να το βάλεις κάτω. Μέσα από τα ποιήματά σου, προτρέπεις τον αναγνώστη να υπερβεί τον εαυτό του και να ψάξει να βρει τις ηλιαχτίδες, όσο κρυμμένες κι αν είναι αυτές. Συμφωνείς;

"Απολύτως! Και χαίρομαι ιδιαίτερα που αυτό γίνεται σαφές. Αυτή η «βόλτα» είναι μια αισιόδοξη ματιά στη ζωή σε μια εποχή που τα πάντα γύρω μας δείχνουν να γκρεμίζονται. Ενα βιβλίο που μιλάει για την αγάπη και την καθαρότητα της ψυχής, την αλληλεγγύη και το σεβασμό, την αξία της ειλικρίνειας, τη δύναμη του ανθρώπου. Αλλωστε, όπως η ιστορία μας έχει διδάξει, ο άνθρωπος υπήρξε πάντα δυνατός και ο Ελληνας ειδικά, στα δύσκολα αποδείχθηκε πάντα δυνατότερος! Και είναι καλό να μην το ξεχνάμε αυτό. Γιατί όσο κι αν δυσκολεύουν τα πράγματα γύρω μας, τελικά, αυτό που καθορίζει την πορεία της ζωής μας αλλά και της ψυχής μας, είναι το πώς νιώθουμε μέσα μας, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούμε σ’ αυτά που μας συμβαίνουν και όχι αυτά που μας συμβαίνουν. Ηλιαχτίδες θα υπάρχουν πάντα, αρκεί να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά για να τις δούμε… «Ματώνεις, δακρύζεις, πονάς … Ψυχή μου κοίτα ψηλά, ένας ήλιος σου γελά μέσα απ’ τα σύννεφα»".

- Ενα από τα ποιήματά σου έχει τον τίτλο "Θέλω". Πιστεύεις ότι είναι εύκολο για το σημερινό άνθρωπο να διεκδικήσει τα θέλω του;

"Το να διεκδικήσει κάποιος τα «θέλω» του, πιστεύω ότι είναι το πιο εύκολο και το πιο δύσκολο πράγμα συνάμα. Ανέκαθεν ήταν. Εύκολο, γιατί όσο πιο πιστός μένει κάποιος σ’ αυτά που ζητά, τόσο πιο δύσκολος είναι ο αποπροσανατολισμός του και δύσκολο, γιατί συχνά ο φόβος γίνεται μεγαλύτερος από αυτά τα «θέλω». Ο νόμος της έλξης όμως, ενεργοποιεί όλους εκείνους τους μηχανισμούς που έλκουν αυτό που θέλουμε περισσότερο. Αν αφήσουμε λοιπόν το φόβο να επικρατήσει, αυτό θα έλξουμε … περισσότερο φόβο. Και λυπάμαι πολύ με τη διαπίστωση, πως τα τελευταία τουλάχιστον δύο χρόνια, κάτι τέτοιο επιχειρείται πολύ μεθοδικά στη χώρα μας για λόγους σκοπιμότητας. Το μυστικό είναι να μη φοβάσαι … να μη φοβάσαι να τολμήσεις, να διεκδικήσεις, να ζήσεις! Σε κάθε εποχή και με όποιες συνθήκες"!

- "Πώς να μιλήσω για σένα και για μένα ..." Είναι καλύτερα στα θέματα των σχέσεων των ανθρώπων, κάποιες φορές να επικρατεί η σιωπή;

"Μα, η σιωπή, είναι γνωστό πως μπορεί να γίνει πολύ φλύαρη. Πολλές φορές μάλιστα περισσότερο κι από τις ίδιες τις λέξεις. Δεν υπάρχουν κανόνες στα θέματα των ανθρωπίνων σχέσεων για μένα. Υπάρχουν μόνο ειλικρινή συναισθήματα, ευθύτητα, σεβασμός και αξιοπρέπεια. Ξεκινώντας μάλιστα από την πρώτη κιόλας σχέση, αυτή που καθορίζει άλλωστε τις σχέσεις μας και με όλους τους άλλους: τη σχέση με τον εαυτό μας. Αν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία, δεν έχει σημασία αν μιλούν τα χείλη ή τα μάτια… σε κάθε περίπτωση, αυτά που πρέπει να ειπωθούν, θα ειπωθούν".

- Ποιο από τα ποιήματα της συλλογής σε εκφράζει περισσότερο και γιατί;

"Δύσκολη ερώτηση. Το κάθε ένα που έχω γράψει, εκφράζει και ένα κομμάτι μου. Αυτό που απευθύνεται στον Θεό, εκείνο που απευθύνεται στον πατέρα, στο σύντροφο, στο φίλο, στη ζωή, στον εαυτό μας τον ίδιο … Αν πρέπει όμως να διαλέξω ένα απ’ όλα, θα προτιμήσω το «Σε μια πόλη παλιά». Το πρώτο μελοποιημένο ποίημα της συλλογής - μια πολύ αγαπημένη σε μένα μπαλάντα - που μελοποίησε ένας εξαιρετικός τραγουδοποιός, ο Βασίλης Μπαμπανιάρης κι ακούγεται ήδη στα ραδιόφωνα, κάτι που με χαροποιεί πολύ! Ο λόγος λοιπόν, που στέκομαι σ’ αυτή την «πόλη», είναι γιατί αντιπροσωπεύει τον κόσμο που ζούμε … και σ’ αυτή την «πόλη» που είναι πραγματικά ψυχρή, μια ψυχή αναζητά το κορμί της – σαν αποσπασμένο κομμάτι της - για να του δώσει ένα μόνο μήνυμα και να συνεχίσει στην πορεία της: «Μην φοβάσαι μικρή, η ζεστή σου ψυχή δεν κρυώνει, μεσ' την πόλη αυτή που είναι τόσο ψυχρή, μόνο η σάρκα πονάει και ματώνει». Αυτό ακριβώς νιώθω… πως ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας, όσο άσχημα κι αν δείχνουν τα πράγματα, όσο απαισιόδοξα κι αν είναι τα μηνύματα που λαμβάνουμε, τίποτα – και το εννοώ – τίποτα δε μπορεί στ’ αλήθεια να μας κάνει κακό. Τίποτα δε μπορεί να βλάψει την ψυχή μας, παρά μόνο αν εμείς το επιτρέψουμε! Αν πρέπει να υπάρχει ένα και μόνο μήνυμα σ’ αυτό το βιβλίο, θα ήθελα να είναι αυτό…".