Το "Σκωτσέζικο Ντους" -που οι πρόβες του έχουν ήδη ξεκινήσει- είναι ένα έργο κωμικό και δροσερό της γνωστής συγγραφέως και ηθοποιού Χρύσας Σπηλιώτη. Η "Αυτοσχέδια Σκηνή" αποδίδει φόρο τιμής στη συγγραφέα, καθώς φέτος συμπληρώνονται 5 χρόνια από τότε που βρήκε τραγικό θάνατο στο Μάτι.
Αφορμή ωστόσο, για να μιλήσουμε και για πολλά ακόμα με την ηθοποιό και σκηνοθέτιδα Μαρία Σκαφιδά.
Συνέντευξη - παρουσίαση Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
- Πώς ξεκίνησαν όλα;
Πολύ νωρίς με τράβηξε το θέατρο. Έτσι όταν τελείωσα το σχολείο φοίτησα στη Δραματική Σχολή της Μαίρης Βογιατζή - Τράγκα και αποφοίτησα το 2000. Συνέχισα τις σπουδές μου στο Θέατρο επί Κολωνώ, με καθηγήτρια τη σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη, από την οποία διδάχθηκα τον αυτοσχεδιασμό ως βάση της υποκριτικής. Στη συνέχεια συνέχισα και με άλλους δασκάλους, όπως τον Δημήτρη Καταλειφό.
Η πρώτη μου δουλειά στο θέατρο ήταν με το Δημοτικό Θέατρο Ρεθύμνου, ένα δύσκολο αναγεννησιακό έργο που με δίδαξε πολλά. Στη συνέχεια εντάχθηκα στην ομάδα της Λουκίας Ρικάκη και έκανα stand up comedy για δέκα χρόνια περίπου, ενώ παράλληλα δούλεψα και στο θέατρο με σκηνοθέτες τον Στέλιο Μάινα, τον Ιωσήφ Βαρδάκη και άλλους.
- Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκομίσατε;
Το 2010 επέστρεψα στην Καλαμάτα για προσωπικούς λόγους πιστεύοντας πως δεν θα συνεχίσω τη δουλειά αυτή, μιας και οι ευκαιρίες εργασίας στην επαρχία για ηθοποιούς είναι λίγες. Ωστόσο ξεκίνησα ένα μάθημα θεάτρου στο Κέντρο Νέων, περισσότερο για να είμαι σε επαφή με το θέατρο που πάντα αγαπούσα. Το μάθημα είχε μεγάλη επιτυχία, με αποτέλεσμα τη δεύτερη χρονιά να έχω δημιουργήσει δύο τμήματα και να μην μπορώ να δεχτώ άλλους. Με παρότρυνση των τότε μαθητών μου αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε ένα έργο. Διάλεξα το έργο του Δημήτρη Ψαθά "Ξυπνά Βασίλη". Ήταν η εποχή του κινήματος των αγανακτισμένων, αν θυμάστε, και θεώρησα πως το έργο του Ψαθά θα εξέφραζε την εποχή.
- Ποια ήταν η πρώτη σας παράσταση ως "Αυτοσχέδια Σκηνή" και τι ακολούθησε;
Η πρώτη μας παράσταση ως "Αυτοσχέδια Σκηνή" ανέβηκε το 2012 με τη στήριξη του Κέντρου Νέων και ανέλπιστα γέμισε για περίπου 20 παραστάσεις το θέατρο της Φιλαρμονικής. Την επόμενη χρονιά ανεβάσαμε το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Εντελώς αναξιοπρεπές» και φιλοξενήσαμε και τον ίδιο το συγγραφέα, ο οποίος ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που προσέγγισα το έργο σκηνοθετικά. Χαρακτηριστικά είπε, όταν έδωσε συνέντευξη στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ: «Το έργο μου έχει ανέβει πολλές φορές... Σήμερα όμως είδα το "Εντελώς αναξιοπρεπές"». Στη συνέχεια νοικιάσαμε έναν χώρο στην Μπενάκη, τον οποίο διαμορφώσαμε σε θεατράκι και οι περισσότερες παραστάσεις μας γίνονταν εκεί.
Το 2015, όταν η πόλη ήταν υποψήφια για Πολιτιστική Πρωτεύουσα, ο χώρος μας επιλέχθηκε από την καλλιτεχνική διευθύντρια για να κάνει εκεί τις συναντήσεις της, ενώ δύο προτάσεις μας μπήκαν στην πρόταση. Στον μικρό αυτό χώρο πέρασαν πολλοί καλλιτέχνες, όπως η Κάτια Γέρου, ο Δημήτρης Καταλειφός κ.ά. Το 2019 για πρώτη φορά συμμετείχαμε στο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου με βραβείο καλύτερης παράστασης και β’ γυναικείου ρόλου.
Το 2021 μας παραχωρήθηκε από το Δήμο Καλαμάτας ένα βαγόνι και το μετατρέψαμε σε «θέατρο βαγόνι» όπου πια κάνουμε τις δράσεις μας. Εμπνευστής μας υπήρξε η Τατιάνα Λύγαρη, με το Τρένο στο Ρουφ, η οποία μας συνεχάρη για την ιδέα μας και είμαστε σε επικοινωνία για μελλοντική συνεργασία.
- Αυτή την περίοδο τι ετοιμάζετε;
Τον επόμενο μήνα θα παρουσιάσουμε μια κουκλοθεατρική παράσταση. Διασκευάσαμε το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη" και θα το παρουσιάσουμε στους μικρούς μας φίλους. Εχουμε ήδη ξεκινήσει πρόβες για το έργο της Χρύσας Σπηλιώτη «Σκοτσέζικο Ντους» και περίπου τον Μάρτιο θα είμαστε έτοιμοι.
Στις 6 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει σεμινάριο συγγραφής σύγχρονου παραμυθιού, ενώ τα τμήματα των ενηλίκων του αυτοσχεδιασμού και της υποκριτικής είναι ακόμα ανοιχτά για εγγραφές, καθώς και τα παιδικά τμήματα με θεατρικό παιχνίδι στο βαγόνι κάθε Σάββατο. Όποιος θέλει να βοηθήσει τις δράσεις μας backstage, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας.
Στο χώρο λειτουργεί και δανειστική θεατρική βιβλιοθήκη. Επίσης ετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα κοινωνικής δικτύωσης εφήβων, με σκοπό να βοηθήσουμε τους εφήβους να κοινωνικοποιηθούν στην πραγματική ζωή -όχι μόνο στα social media.
- Πώς βλέπετε τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν συμβεί από την πανδημία και μετά. Πώς ήταν η ζωή στο lockdown; Τι σας δίδαξε;
Από την πανδημία και μετά υπάρχει ένα μούδιασμα, κλείσιμο, φόβος και άγχος στον κόσμο και αυτό έχει φέρει μεγάλη ένταση στην καθημερινότητα. Έχουμε στραφεί όλοι στις οικογένειές μας και γενικότερα επιζητούμε την ασφάλεια. Πια δεν μπορούμε να καταπιεστούμε άλλο, γι’ αυτό και πολλά διαζύγια, αλλαγές στην εργασία, καταγγελίες, μεγαλύτερη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Προσωπικά η πανδημία και το lockdown μου επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πόσο τυχερή είμαι που έχω διαλέξει να έχω την τέχνη στη ζωή μου. Με έχει σώσει πολλές φορές και η περίοδος του lockdown και της πανδημίας ήταν μία από αυτές.
Δείτε ακόμα: Η “Αυτοσχέδια σκηνή” στο «Θέατρο βαγόνι»
