Έγινε γνωστή στο τηλεοπτικό κοινό από τον ρόλο της ως σενιόρα Σούλα, μια από τις τρεις συζύγους του Σάκη Μπουλά στην κωμική σειρά του MEGA «Σαββατογεννημένες» σε σενάριο του Γιώργου Καπουτζίδη. Την συναντήσαμε στον Πολυχώρο "Vault" που υποδύεται την Ελλη Ζάχου Ταχτσή. Ο μονόλογος «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή» είναι βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή ενός σπουδαίου λογοτέχνη της μεταπολεμικής γενιάς, σημειώνει η κ. Σχίζα.

Η Έλλη πάντα έψαχνε να βρει τον πατέρα της στους άντρες, στα παιδιά της. Αναβιώνει την Αθήνα εκείνης της εποχής, τις κακουχίες στο σώμα της κοινωνίας, της χώρας. Έχει σημασία ως πρόσωπο γιατί αντιπροσωπεύει τις μανάδες εκείνης της περιόδου και γιατί καταλαβαίνουμε πολλά για το έργο του Ταχτσή.

Η  Ράνια Σχίζα αποδίδει απόλυτα αυτή τη γυναίκα. Το έργο αφορά μια ολόκληρη γενιά, μια αχάιδευτη γενιά που σε ωθεί να ανατρέξεις σε δικές σου μνήμες, λέει η γνωστή ηθοποιός. Μας μίλησε για το έργο, αλλά και για τους συντελεστές της παράστασης, που αναμένεται να την δούμε και στην Καλαμάτα!

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου

- Για όσους δεν ξέρουν, πείτε μας για το μονόλογο «Η μάνα αυτουνού …Έλλη Ζάχου Ταχτσή». 

O μονόλογος της Κικής Μαυρίδου «Η μάνα αυτουνού…Έλλη Ζάχου Ταχτσή», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη είναι βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή ενός σπουδαίου λογοτέχνη της μεταπολεμικής γενιάς. Συνεχίζεται κι αυτή τη σεζόν στον Πολυχώρο «Vault» κάθε Παρασκευή και Σάββατο έως τις 7 Ιανουαρίου 2023.

- Η Ελλη Ταχτσή πώς προέκυψε;

Ηταν μια συγκυρία καταπληκτική. Είχα δουλέψει στο «Vault» το 2019, όπου παρουσιάσαμε το θεατρικό έργο του βραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα Stephen Sachs, «Σημάδια Στην Ομίχλη», γνωρίστηκα και με την Κική Μαυρίδου η οποία μάλιστα μου έδωσε και διάβασα και τις ποιητικές της συλλογές. Είναι μια εξαιρετική ποιήτρια. Κάποια στιγμή, τον Οκτώβριο του '21, μιλήσαμε με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Δημήτρη Καρατζιά για το θεατρικό project «Ο γιος μου… », που φέρνει επί σκηνής μάνες σπουδαίων Ελλήνων ανδρών και για το μονόλογο της Έλλης Ταχτσή. Κατ' αρχάς και μόνο που μου το είπε, αμέσως μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ο Ταχτσής, αυτή η συγκλονιστική προσωπικότητα, και βέβαια ότι το έγραφε η Κική Μαυρίδου για μένα ήταν ένα ακόμη συν. Το διάβασα, κλώτσησε πάρα πολύ το είναι μου στην αρχή αλλά το ξαναδιάβασα και είναι αυτό που λέμε: Δεν είναι τυχαίο όταν αντιδράς σε κάτι, κάτι σημαίνει αυτό.

- Υπήρξαν δυσκολίες στο να την προσεγγίσετε;

Ποτέ δεν είναι εύκολο να προσεγγίσεις ένα χαρακτήρα. Και όταν έχω να κάνω με ένα κείμενο πάντα μέσα από την ανάγνωση, μέσα από την κουβέντα, μέσα από τις βουτιές που κάνεις μέσα σου, το κοίταγμα γύρω σου, της εποχής δηλαδή, όλο και βρίσκεις πράγματα και ακυρώνεις και ξανά από την αρχή. Δηλαδή είναι μια πολύ ζόρικη διαδικασία. Δεν είναι καθόλου εύκολη. Το έργο αφορά μια ολόκληρη γενιά, μια αχάιδευτη γενιά που σε ωθεί να ανατρέξεις σε δικές σου μνήμες. Εμένα με γοήτευσε. Αυτή η γυναίκα με πήγε πολύ μακριά. Με πήγε στα παιδικά μου χρόνια. Στην αγαπημένη μου γιαγιά Ειρήνη στην Κρήτη.

- Πώς αντιδρά το κοινό, απέναντι στο έργο;

Το κοινό είναι ο συμπαίκτης μου, έχει ρόλο.

- Σας έχουμε δει να παίζετε κωμικούς ρόλους και στο θέατρο δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες.

Έκανα τηλεόραση μετά από 13 χρόνια στο χώρο του θεάτρου, πολύ ωραία συγκυρία. Ο περισσότερος κόσμος μας μαθαίνει μέσα από την τηλεόραση. Το κοινό αγαπά το θέατρο, αλλά στην επαρχία έχει λιγότερες ευκαιρίες πρόσβασης σε παραστάσεις. Ήταν και ένας εξαιρετικός ρόλος, μια εξαιρετική δουλειά κατά την άποψή μου. Αγαπήθηκε. Στο θέατρο, το βάπτισμά μου ήταν ως Αντιγόνη του Λευτέρη Βογιαντζή.

- Εσείς τι αγαπάτε περισσότερο; Τελευταία έχετε μια τάση στα θεατρικά δράματα ή προκύπτει;

Μάλλον προκύπτει. Αν και βέβαια αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ γενικώς είναι όταν κινούνται τα πράγματα στην κόψη του ξυραφιού. Οταν η κωμωδία υποσκάπτει το δράμα και το δράμα υποσκάπτει το κωμικό στοιχείο. Δηλαδή, μου αρέσει πάρα πολύ να γελάω ως θεατής να το πω έτσι. 'Η εγώ ως ηθοποιός να το πω έτσι, να διαβάζω να γελάω και παράλληλα να νοιώθω μια γροθιά στο στομάχι. Να σε βάζει σε μια διαδικασία να σκεφτείς λίγο παραπάνω. Αυτή η υπονόμευση, και ούτως ή άλλως και όλα τα πράγματα είναι από ποιο σημείο τα κοιτάζεις. Ολα έχουν μια κωμική ποιότητα και τραγική παράλληλα. Γιατί μπορεί να ζει ένα ζευγάρι και να σκοτώνεται κυριολεκτικά και να το βλέπεις εσύ απ' έξω, απ' την κλειδαρότρυπα και να είναι τόσο αστείος ο λόγος για σένα ή όλος ο τρόπος και να γελάς αλλά δεν είναι αστείο. Για σένα που το βλέπεις έχει να κάνει πολύ και με την οπτική γωνία που έχεις κάθε στιγμή.

- Η δική σας οπτική επομένως πώς είναι; Πιο αισιόδοξη;

Θέλω να είμαι αισιόδοξη. Οσο οι άνθρωποι σκεφτόμαστε, πληροφορούμαστε, ενδιαφερόμαστε, αγγιζόμαστε (γιατί είναι και κάτι το οποίο είχαμε πολύ μεγάλο διάστημα να το κάνουμε), νομίζω ναι, πρέπει να κοιτάμε προς το φως γιατί έρχονται οι επόμενες γενιές. Διαφορετικά θα πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε και παιδιά απ' αυτή την έννοια.

Είναι στιγμές πραγματικά που αναπτερώνομαι, που χαμογελάω και χαίρομαι, αλλά ότι είμαστε σε πολύ δύσκολες εποχές αυτό είναι κάτι που νομίζω πως δεν χρειάζεται να το πω εγώ, το νοιώθουμε όλοι.

- Πέρα από το θέατρο, είστε σε φάση επιστροφής στην τηλεόραση;

Μόνο αν μου αρέσει κάτι πολύ. Και φυσικά θα ήθελα να κάνω κινηματογράφο, δεν το συζητώ. Στο θέατρο είμαι πολύ καλά. Αισθάνομαι υπέροχα αυτή τη στιγμή.

- Επιδιώκετε πράγματα; Έχετε στο μυαλό σας ρόλους;

Βέβαια! Είχα και έχω. Αλλά τώρα, όσο μεγαλώνω θέλω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν πολύ και σε συνθήκες που μου αρέσουν πολύ. Κοιτάω πάρα πολύ τους ανθρώπους πλέον. Τους ανθρώπους που αισθάνομαι ότι πάνε σε εμένα. Γιατί έτσι τα ορίζω τα πράγματα. Οχι αυτός είναι καλός... Είναι αυτός μου πηγαίνει, αυτός όχι. Οσο μπορώ να τα ορίσω. Οχι ότι μέσα σε μια διαδικασία θα είναι όλα τέλεια. Θα είναι κάποια, κάπου αλλού θα βρεις δυσκολίες. Αυτή είναι η δουλειά μας, είναι δύσκολη γιατί έχει να κάνει πάρα πολύ με τις σχέσεις. Είναι η ίδια η φύση του επαγγέλματος, εκτιθέμεθα... Πάνω στη σκηνή εκτίθεσαι. Αυτό είναι το γοητευτικό και το σκληρό μαζί.

Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση μετά το #metoo; Εχει κάνει ζημιά στο θέατρο ή υπάρχει ξεσκαρτάρισμα εν τέλει;

Εκ των πραγμάτων ο καλλιτεχνικός χώρος είναι ένας προβεβλημένος χώρος, αλλά αυτό συμβαίνει παντού. Βγήκε μπροστά, αρθρώθηκε, ειπώθηκε, κυνηγήθηκε, δεν του έκανε κακό του θεάτρου, όχι βέβαια. Είναι θέμα συνείδησης πλέον γιατί οι συμπεριφορές θα είναι πιο προσεκτικές. Βέβαια πάντα βρίσκονται τρόποι. Αν θέλεις να κάνεις το κακό, θα βρεις τρόπο να το κάνεις. Από κει και πέρα είναι πολύ σημαντικό πώς το στηρίζει όλο αυτό η Πολιτεία, το πώς μεγαλώνουν οι μανάδες τα παιδιά τους. Προσωπικά για μένα είναι αδιανόητο να φέρω έναν άνθρωπο σε δύσκολη θέση, δηλαδή να παίζεις ας πούμε με το άγχος ενός ανθρώπου, πόσω μάλλον με την ψυχή του, να τον υποχρεώνεις σε κάτι που δεν θέλει. Και το θέατρο βγήκε μπροστά. Αθλητισμός και το θέατρο.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, υπήρξε μια ανυπόταχτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε, ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν.

«Η μάνα αυτουνού». Προσφώνηση απαξιωτική, ειρωνική, σαρκαστική, μα τόσο οικεία, τόσο γνώριμη. Ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν ψιθυριστά. Από αυτούς τους ψίθυρους που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Που καμιά φορά όμως γίνονται και φονικά. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δολοφονήθηκε. Όπως «δολοφονείται» σ’ αυτόν τον κόσμο, ό,τι απειλεί να ξεσκεπάσει την υποκρισία του.

«Η μάνα αυτουνού». Το λιγότερο φωτισμένο πρόσωπο στον κυρίως αυτοβιογραφικό συγγραφικό κόσμο του Κώστα Ταχτσή. Στον οποίο βασίστηκε για να γράψει και το σημαντικότερο έργο του. Το «Τρίτο Στεφάνι». Που αποτελεί, πέρα από μια καταγραφή κι ένα ξεμασκάρεμα της αγίας ελληνικής οικογένειας. Εάν όμως το «Τρίτο Στεφάνι» ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα, η ιστορία της μητέρας του ταυτίζεται με όλα τα κρυμμένα μυστικά που κρατάμε καλά κλειδωμένα σε σκονισμένα μπαούλα, στοιβαγμένα στα υπόγεια της ψυχής μας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Κική Μαυρίδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης

Σκηνικό / Κοστούμι: Γιώργος Λιντζέρης

Κατασκευή κοστουμιού: Ειρήνη Αβζίδου

Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας

Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Αφίσα παράστασης: Γιάννης Κεντρωτάς

Trailer / Κινηματογράφηση: ORKI Productions

Πρόγραμμα παράστασης: Εκδόσεις Αιγόκερως

Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση & Biri Biri Communications (B.B.C. Athens)

Παραγωγή: Team Vault AMKE

Στο ρόλο της Έλλης Ζάχου Ταχτσή η Ράνια Σχίζα

Την φωνή του χαρίζει στο ρόλο του Κώστα Ταχτσή ο Νίκος Καραθάνος.