- Συνεργασία με τον Γιάννη Κότσιρα επί σκηνής για πρώτη φορά, ε;

"Μετά από δέκα χρόνια από όταν συνεργαστήκαμε αρχικά σε ένα τραγούδι, καταφέραμε τώρα να παίξουμε και μαζί σε περιοδεία. Η συνεργασία αυτή είναι από τις καλύτερες που έχω κάνει στη ζωή μου γιατί ο Γιάννης, εκτός ότι είναι ο ίδιος εξαιρετικός, έχει και μια εκπληκτική ομάδα ανθρώπων μουσικών, τεχνικών και παραγωγής. Μου αρέσει και καλλιτεχνικά όλο αυτό που κάνουμε γιατί είναι απ' αυτά που σου μαθαίνουν πράγματα για τη συνέχεια. Ενα πολύ ωραίο κλίμα λοιπόν και έξω και πάνω στη σκηνή γιατί δυο κόσμοι έρχονται σε διάλογο. Εγώ προέρχομαι από την σκηνή του ελληνικού ροκ και είμαι τραγουδοποιός, ενώ ο Γιάννης προέρχεται από ένα άλλο κλίμα ως τραγουδιστής και που τώρα κάνει κι αυτός την πρώτη του απόπειρα ως συνθέτης. Ενας τραγουδοποιός κι ένας τραγουδιστής συνεργάζονται άψογα".

- Η περιοδεία για τους καλλιτέχνες είναι το βασικό χαρακτηριστικό του καλοκαιριού;

"Η αλήθεια είναι ότι είμαστε τυχεροί γιατί πηγαίνουμε σε πολλά μέρη και γνωρίζουμε ενδιαφέροντες ανθρώπους του κάθε τόπου που έρχονται μας μιλάνε και μας λένε ακόμα και για τα προβλήματά τους ή μας προτείνουν να δούμε ομορφιές του τόπου τους. Γυρίζουμε όλη την Ελλάδα δυο και τρεις φορές και έχουμε αντίληψη πράγματι για το πόσο όμορφη είναι αυτή η χώρα.

Ολα αυτά είναι βεβαίως τα θετικά. Τα αρνητικά είναι ότι ζούμε σε μια οικονομική κρίση και οι περιοδείες δυστυχώς γίνονται ασύμφορες. Ο κόσμος στην επαρχία που διψάει να δει κάτι διαφορετικό, σε λίγο καιρό θα χάσει αυτό το δικαίωμα διότι για να γίνει μια αξιοπρεπής παραγωγή θέλει πολλά χρήματα σε μεταφορικά, οπότε θέλει μεγαλύτερη συμβολή από τις τοπικές κοινωνίες, τους δήμους, τους επιχειρηματίες ώστε να υπάρξει ένα χαμηλό εισιτήριο για να μπορεί να πάει ο κόσμος να χαρεί μια συναυλία. Οι τιμές των εισιτηρίων πια στις συναυλίες είναι της τάξης των 10 με 15 ευρώ και επειδή οι χώροι που παίζουμε είναι μικρής χωρητικότητας, καταλαβαίνει κανείς ότι μερικές φορές είναι μη βιώσιμη μια συναυλία. Δεν θέλω να ακουστεί αυτό ως "κλάμα πολυτελείας" από τη στιγμή που κάποια άλλοι δεν έχουν καν δουλειά, απλώς είναι πραγματικότητα πως όλο και πιο δύσκολα πια διοργανώνονται περιοδείες και πολύ λίγοι καλλιτέχνες μπορούν πια να κάνουν πανελλαδική περιοδεία".

- Σε έχει επηρεάσει η κρίση ως δημιουργό;

"Εγώ μιλούσα γι' αυτά και πριν την κρίση στα τραγούδια μου και είμαι "στρατευμένος" υπέρ των αδυνάτων. Δεν πιστεύω δηλαδή ότι η χώρα μας ήταν παράδεισος πριν το μνημόνιο. Και τότε υπήρχαν φτωχοί, απλώς τους κρύβαμε κάτω από το χαλάκι και υπήρχαν προβλήματα, αλλά ζούσαμε στην εποχή της πιστωτικής ανάπτυξης και τα κρύβαμε κι αυτά. Οταν μας τράβηξαν κάτω από τα πόδια το χαλί που λεγόταν δανεισμός, φάνηκαν όλες οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Ως καλλιτέχνης δεν μπορώ να πω ότι έχω πλήρη γνώση οικονομικών, αλλά ενστικτωδώς μπορώ να πω ότι η χώρα δεν μπορεί να δανειστεί πλέον και έπρεπε να ρίξουμε το έλλειμμα - αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Αυτοί που αποφασίζουν διάλεξαν τον τρόπο που πραγματικά διαλύει την κοινωνία. Τα ίδια τζάκια πάλι κυβερνάνε, η φοροδιαφυγή γίνεται από τους ίδιους ανθρώπους και υπάρχει μια τεράστιας έκτασης ιδεολογική επίθεση σε δημόσια αγαθά. Δηλαδή μας λένε ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας όχι επειδή παίρναμε διακοποδάνεια, αλλά επειδή είχαμε νοσοκομεία, φάρμακα, σχολεία. Αυτά μας λένε ότι θα κάνουν μεταρρυθμίσεις για να μην τα έχουμε… γιατί αυτά δημιουργούν το πρόβλημα.

Το να ρίξουμε το έλλειμμα είναι βεβαίως κάτι σωστό αλλά το πώς το κάνεις είναι το θέμα. Τώρα αυτοί πάνε να κλείσουν το κράτος… και ονομάζουν μεταρρύθμιση το να κλείνουν δημόσιες υπηρεσίες".

- Συντάσσονται όμως μαζί τους και κάποιοι πνευματικοί άνθρωποι και καλλιτέχνες, υποστηρίζοντας ότι είναι αναγκαίες οι θυσίες.

"Υπάρχει ένας ενδιαφέρον διάλογος για το ρόλο του πνευματικού ανθρώπου. Υπάρχουν κάποιοι που ανήκουν σ' αυτόν τον κλάδο κι έχουν φτιάξει θαρρείς, ένα δίκτυο… "Αντουανετών", όπως τους λέω εγώ, οι οποίοι βγαίνουν και πιπιλάνε αυτή την καραμέλα του νεοφιλελευθερισμού. Χθες διάβασα κι ένα άλλο άρθρο μιας ακόμη "Μαρίας Αντουανέτας" (εκτός αυτής που έβριζε το παιδί που πέθανε για ένα εισιτήριο) που έλεγε ότι κάναμε παιδιά πάνω από τις δυνατότητές μας… γιατί την ενόχλησε ο δημόσιος θηλασμός. Θα μας πουν λοιπόν οι νεοφιλελεύθεροι κρατικοδίαιτοι καλλιτέχνες ακόμα και πόσα παιδιά θα κάνουμε. Για μερικούς ανθρώπους ντρέπομαι που δηλώνουν καλλιτέχνες και που είμαι κι εγώ καλλιτέχνης".

- Γιατί παραμένει αδρανής ο κόσμος;

"Εγώ πιστεύω ότι κι αυτό είναι προπαγάνδα. Δεν είναι αδρανής ο κόσμος, απλώς έχει αλλάξει η εποχή και δεν θα γίνει όπως το 1975, να φοράμε παντελόνια καμπάνα και να βγούμε στους δρόμους. Αν κάποιος πάει σε γειτονιές όμως στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις που υπάρχει φτώχεια, θα δει ανθρώπους που έχουν φτιάξει κοινωνικά ιατρεία, φαρμακεία και παντοπωλεία, κοινωνικά φροντιστήρια για τους μαθητές. Αυτό νομίζω είναι πιο ουσιαστικό από το να κάνεις μια πορεία, γιατί στις δομές αυτές πολεμάς με όποιες δυνάμεις έχεις τη φτώχεια. Επίσης υπάρχει και μια τεράστια πολιτική στροφή του κόσμου. Ποιος θα το πίστευε αλήθεια πριν μερικά χρόνια ότι ένα κόμμα της Αριστεράς (τουλάχιστον όπως αυτοπροσδιοριζόταν) θα ήταν αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν είναι λοιπόν τόσο μαύρα τα πράγματα. Οσοι δε, λένε ότι ο κόσμος αδρανεί και αντέχει τα μέτρα που του επιβάλουν θα πρέπει να διαβάσουν λίγο ποιοτικά τις δημοσκοπήσεις και να δουν ότι η χώρα πια έχει διχαστεί σε ένα χάσμα γενεών. Οι πιο μεγάλοι, οι πάνω από 60 ετών, στηρίζουν αυτούς που έμαθαν να στηρίζουν μια ζωή αλλά οι νεολαίοι έχουν αλλάξει και φαίνεται απ' το ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μόλις 2% σε ηλικίες από 18 έως 35. Υπάρχει επίσης και ένα χάσμα γεωγραφικό που δείχνει ότι στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις θέλουν ν' αλλάξει η κατάσταση ενώ στις αγροτικές περιοχές είναι ακόμα μουδιασμένοι. Πάντως ο κόσμος της εργασίας θέλει να φύγουν αυτοί οι τύποι που κυβερνούν κι αυτό το δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις πληρωμένες και μη. Το ότι δεν κάνει τίποτα ο κόσμος και ότι είναι αδρανής το λένε μάλλον για να το πιστέψουν κι οι ίδιοι".

- Μετά την κρίση θα γίνουμε καλύτεροι;

"Αυτό είναι μια ακόμη μεγάλη προπαγάνδα που γίνεται εναντίον σε όσους θέλουμε ν' αλλάξει όλο αυτό που ζούμε. Εχουν πάρει τον όρο της λέξης μεταρρύθμιση οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, ενώ η Αριστερά ήταν πάντα υπέρ της μεταρρύθμισης, η οποία δεν είναι ουδέτερη αλλά έχει ταξικές αναφορές. Δεν είναι μεταρρύθμιση το να κλείσεις οκτώ νοσοκομεία, άσχετα αν το βαφτίζουν έτσι. Αρα λοιπόν η Αριστερά δεν θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στο 2007 ή στο 1999, αλλά με τη δύναμη που της δίνει ο κόσμος να τα αλλάξει όλα, όχι σε όφελος των λίγων, αλλά του συνόλου των κοινωνικών ομάδων και των μη προνομιούχων. Αλλες μεταρρυθμίσεις είναι γι' αυτήν την περίπτωση και δεν έχουν καμιά σχέση μ' αυτές που κάνουν τώρα αυτοί οι τύποι. Και μην μας φταίνε μόνιμα οι ξένοι... Οι Γερμανοί απλώς βρήκανε εδώ τους πρόθυμους ηλίθιους".

- Καλλιτεχνικά μετά το καλοκαίρι τι ετοιμάζεις;

"Υπάρχει ένας προβληματισμός. Εγώ έχω πια δική μου εταιρεία δίσκων οπότε χτυπάω λίγο πιο αραιά με δίσκους πλέον… γιατί τους χρηματοδοτώ εγώ. Ετοιμάζω τώρα ένα πρότζεκτ με κάποια τραγούδια που είναι λίγο διαφορετικά απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει και θα τα δώσω κάπου, αλλά δεν μπορώ να πω άλλες λεπτομέρειες ακόμα.

Ετοιμάζω και δύο ακόμα δίσκους δικούς μου: έναν που θα είναι σαν απολογισμός, με τραγούδια που έκανα όλα αυτά τα χρόνια, κάτι σαν… best off. Ετοιμάζω κι έναν ακόμα δίσκο με καινούργια τραγούδια και ελπίζω ότι και οι δύο θα έχουν κυκλοφορήσει μέχρι την άνοιξη".