-Ας ξεκινήσουμε από την επιστροφή σας στην Καλαμάτα. Μετά από πόσα χρόνια;
"Στην Καλαμάτα έρχομαι κάθε χρόνο, σχεδόν σ’ όλες τις εποχές, κυρίως το καλοκαίρι κι απολαμβάνω την Μεσσηνιακή θάλασσα, πρόκειται για οικογενειακό σημείο αναφοράς, γιατί
όπως γνωρίζετε είμαι παντρεμένος με την Όλγα Αλεξανδροπούλου, με την οποία υπήρξαμε ιδρυτικά και βασικά στελέχη του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, η Όλγα επί τέσσερα χρόνια κι εγώ επί τρία ως ηθοποιός και μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής. Μπορεί κατά κάποιο τρόπο να παρακάμπτω το περιεχόμενο της ερώτησης σας, είμαι όμως αναγκασμένος να το κάνω, γιατί πρέπει να τιμήσω μια περίοδο θεατρικής δράσης από τις σημαντικότερές μας στο θέατρο, που κατά διάρκειά της είχαμε συνδεθεί με το τότε πολιτιστικό κίνημα της Καλαμάτας, συνεχώς παρόντες, και πως θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό, εφ όσον στη τρίχρονη συνεργασίας μας με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ανεβάσαμε 16 θεατρικές παραγωγές. Και για να επανέλθω στην ερώτησή σας επιστρέφω στη θεατρική Καλαμάτα μετά από 27 χρόνια."
- Η συνεργασία με τη Θεατρική Διαδρομή πως προέκυψε;
"Με τον Αντώνη Κατσά και την Μαρία Τούμπουρου γνωριζόμαστε από την πρώτη περίοδο δράσης του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. του οποίου υπήρξαν παθιασμένοι φίλοι και θεατές, από τους πρώτους Καλαματιανούς που πλησίασαν εμάς του ηθοποιούς και δημιούργησαν σχέσεις ζωής μαζί μας. Το πάθος τους για το θέατρο τους οδήγησαν στην ίδρυση της “Θεατρικής Διαδρομής” κι ήταν “μοιραίο” σε κάποια στιγμή να συνεργαστούμε. Και με τιμάει ιδιαίτερα το γεγονός ότι θα συνεργασθούμε σε μια σημαντική στιγμή της “Θεατρικής Διαδρομής”, όπως είναι ο εφετινός εορτασμός των 20 χρόνων δράσης της."
-Τι σημαίνει για εσάς, να δουλεύετε με μια ερασιτεχνική ομάδα;
"Κατ αρχήν όταν δεν έχεις τις υπερτεράστιες δυσκολίες και την υπομονή να ιδρύσεις μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και βρίσκεις μια παρόμοια ομάδα οργανωμένη σε τεχνικό και διοικητικό επίπεδο, με ουσιαστικό καλλιτεχνικό και θεατρικό ιδεολογικό προσανατολισμό με φόντο το ήθος και ξεκάθαρες λειτουργικές διαδικασίες, σαν την “Θεατρική Διαδρομή”, ξεκινάς αμέσως την δουλειά. Και μετά, τολμώ να σας να πω ότι την ερώτησή σας την απευθύνετε σ έναν
εξειδικευμένο άνθρωπο του θεάτρου στο σοβαρό θέμα του ερασιτεχνικού θεάτρου, που παράλληλα με την 16χρονη συνεργασία του με το ΚΘΒΕ, μαζί με την Όλγα Αλεξανδροπούλου, ίδρυσαν την ‘Θεατρική Ομάδα Πυλαίας’, έναν εργαστηριακό ερασιτεχνικό θεατρικό οργανισμό με μέσο όρο 130-150 μελών, με τρία τμήματα, παιδικό, εφηβικό και ενηλίκων, που ήδη μπαίνει στον 15 χρόνο δράσης με 63 θεατρικές παραγωγές και 32 πανελλήνια βραβεία. Για μένα και την Όλγα οι διαφορές ανάμεσα στο ερασιτεχνικό και επαγγελματικό θέατρο είναι νοητές κι ευδιάκριτες, όχι όμως σε ζητήματα σκηνικής πρακτικής και περιεχομένου. Το θέατρο είναι ένα, η προχειρότητα καθορίζει τόσο το κακό ερασιτεχνικό θέατρο όσο και το κακό επαγγελματικό θέατρο"
-Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;
"Το τελευταίο διάστημα, λίγα είναι τα θεατρικά σχήματα που τολμούν μεγάλες παραγωγές για ευνόητους λόγους, το θέατρο είναι ακριβή τέχνη. Όταν στις μέρες μας παρουσιάζεται η συγκυρία υπέρ του θεατρικού κοινού, να έρθει σε επαφή με ένα μεγάλο θεατρικό κείμενο όπως είναι
“Η Καταδίωξη και Δολοφονία του Ζαν Πωλ Μαρά” του Πέτερ Βαϊς δεν πρέπει να πάει χαμένη, τη στιγμή μάλιστα όταν η διαχρονικότητα του περιεχόμενου έρχεται από το μέλλον και μας ταρακουνάει για τα ζοφερά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και σήμερα. Όποιες κι αν είναι οι απαιτήσεις της θεατρικής φόρμας που θέτει ως βάση ο συγγραφέας, επάνω στη θεατρική σκηνή δεν υπάρχουν αδιέξοδα."
-Τι είναι εκείνο που θέλετε να περάσετε στον θεατή;
"Βασική μου αρχή είναι, να μην υποτιμώ την νοημοσύνη του. Πάντα όταν μου δίνεται η ευκαιρία, θέλω να δείχνω
στον θεατή, όπως νομίζουν κάποιοι, ότι δεν είναι μόνον για τα εύκολα αλλά και για τα δύσκολα, προ παντός για τα δύσκολα, αρκεί να γνωρίζεις το αντικείμενο και να έχεις τον σκηνικό τρόπο, να του διηγηθείς τίμια την θεατρική ιστορία σου."
-Πως θα είναι δομημένη η παράσταση;
"Για να απαντήσω στην ερώτηση, πρέπει να αναφερθώ στο τι προτείνει ο Πέτερ Βάϊς για τον "Μαρά – Σάντ’ (εν συντομία ο
τίτλος). Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη Γαλλική επανάσταση, ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, έγκλειστος στο άσυλο του Σαραντόν, εφαρμόζει τη μέθοδο της δραματοθεραπείας, σκηνοθετώντας την ιστορία της δολοφονίας του πρωταγωνιστή της επανάστασης, Ζαν Πωλ Μαρά, με "ηθοποιούς" τους ίδιους τους τρόφιμους του ασύλου. Βήμα-βήμα, καθώς εξελίσσονται στη "σκηνή" τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του Μαρά, τα όρια ανάμεσα στην παράσταση και την πραγματικότητα γίνονται δυσδιάκριτα και το έργο μετατρέπεται σε ένα αιχμηρό και επίκαιρο σχόλιο για την επανάσταση και τη σύγκρουση της ατομικής ελευθερίας με το ιστορικό και κοινωνικό καθήκον.
Πολυεπίπεδο και πολυπρόσωπο έργο, με την αδυσώπητη θεατρική τεχνική του Πέτερ Βάϊς, "θέατρο στο θεάτρο στο θέατρο". Ο ηθοποιός που παίζει τον τρελό που παίζει τον ρόλο. Η θεατρική πρόκληση στο έπακρο.
Οσον αφορά την θεατρική δόμηση της δικής μας παράστασης, αυτό είναι το μεγάλο μυστικό κάθε παράστασης και η συνέχεια επί σκηνής."
-Καλλιτεχνικά, εκτός από την Καλαμάτα, τι άλλο υπάρχει;
"Θέατρο και πάλι Θέατρο μέχρις εσχάτων. Οι δίαυλοι προς τη σκηνή είναι πάντα ανοιχτοί, το θέμα είναι πόσο έχεις κουράγιο και γνώση να τους κρατάς ανοιχτούς. Το μόνο που μπορώ να σας πω αυτή την στιγμή, είναι προτάσεις, σχέδια, θεατρικές έρευνες, θεατρικές σχολές, προς το παρόν αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του ΜΑC μου. Προς το παρόν, υπάρχει σε εξέλιξη, πιθανόν. ίσως, σε μια πρόταση που έκανα στο ΚΘΒΕ. Και στο θέατρο και στη τέχνη συνολικά, αυτό που κυριαρχεί είναι το πιθανόν και το ίσως…"
