- Τι ήταν εκείνο που σας έστρεψε στην μουσική επαγγελματικά;
"Για μένα η μουσική είναι τρόπος ζωής έκφρασης και επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Δεν το βλέπω σαν δουλειά. Από τον τρόπο που τραγουδάει κάποιος, μπορώ να καταλάβω εύκολα ακόμα και το χαρακτήρα του. Λυπάμαι τους ανθρώπους που το κάνουν μόνο για να βγάλουν περισσότερα χρήματα. Η έμπνευση εξαφανίζεται και η μουσική δεν έχει εξέλιξη και σκουπιδιάζει".
- Σας γνωρίσαμε μέσα από τη "Σπείρα" του Κραουνάκη. Ηταν η πρώτη μεγάλη συνεργασία σας;
"Για μένα ο Σταμάτης Κραουνάκης και η "Σπείρα", ήταν ένας μεγάλος σταθμός και ένα μεγάλο σχολείο. Μου έδωσε αρκετά εφόδια για να προχωρήσω σε αυτό που κάνω. Σε αυτό το ταξίδι της διδασκαλίας του Σταμάτη Κραουνάκη και της "Σπείρας" γνώρισα και από κοντά τον Μάνο Ελευθερίου, αυτόν τον μεγάλο Ελληνα ποιητή μας και τον σπουδαίο συνθέτη Στέφανο Κόκκαλη, όπου και με τους δυο συνεργάστηκα αφότου έφυγα από τη "Σπείρα". Και οι δυο μου έδωσαν απλόχερα τις δημιουργίες τους".
- Είναι θέμα τύχης για έναν νέο καλλιτέχνη στο ξεκίνημά του να συνεργαστεί με έναν καταξιωμένο συνθέτη-στιχουργό;
"Με τη μουσική έχουμε σχέση περίπου 20 χρόνια. Φιλαρμονική 10 χρόνια τύμπανο, τρομπέτα, παίζω ακορντεόν, κλαρίνο και πήρα πέρσι το πτυχίο σύγχρονου τραγουδιού από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών, από τη δασκάλα Αννα Διαμαντοπούλου (δασκάλα και άνθρωπος καθοριστικός για την πορεία μου). Πάντα υπήρχε η αναζήτηση για μουσικές που θα γέμιζαν περισσότερο την ψυχή ενός καλλιτέχνη... Οταν λοιπόν άκουσα το τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη ''Αυτή η νύχτα μένει'' τότε έφυγα από την Θεσσαλονίκη και έψαξα και τον βρήκα στην Αθήνα. Μετά από πολλή δουλειά και θέληση με πήρε ο Κραουνάκης στα ''Αρχαία χορικά'' και πέρασα τις εξετάσεις μου και μπήκα στη "Σπείρα". Αρα δεν το θεωρώ θέμα τύχης, αλλά σκληρής δουλειάς. Οταν θέλεις κάτι πραγματικά, τότε το όνειρο γίνεται πραγματικότητα".
- Κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός σας δίσκος. Περιγράψτε μας το ύφος του, τους συνεργάτες σας σ' αυτόν τον δίσκο.
"Ο πρώτος προσωπικός δίσκος ήταν όνειρο ζωής. Εχει τίτλο: ''Ζούμε κι δυο στην ίδια χώρα", έχει ύφος απλό και λιτό, έντεχνο αλλά συνάμα θυμίζοντας κάτι από παλιό καλό λαϊκό τραγούδι, περιγράφει τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, τονίζοντας ότι σημασία έχει η συντροφιά και το μαζί. Τα όμορφα τραγούδια είναι βγαλμένα από τις σκιές της ψυχής. Είναι προσπάθεια της ψυχής μας να βγει στο φως. Ετσι λοιπόν με τη βοήθεια του σπουδαίου ποιητή Μάνου Ελευθερίου σε 3 τραγούδια και άλλα 2 τραγούδια της νέας ταλαντούχας στιχουργού της γενιάς μας Ρεβέκκας Ρούσση, που τα έντυσε με την πλούσια μουσική του ο Στέφανος Κόκκαλης, έγινε αυτός ο δίσκος. Ο Στέφανος είναι άξιος συνθέτης της εποχής μας, που δεν ήταν ούτε και μπήκε ποτέ σε καμία κλίκα να το πω έτσι απλά. Γι’ αυτό η μουσική του είναι ξεχωριστή. Να ευχαριστήσω του χορηγούς που βοήθησαν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, το Κτήμα Γεροβασιλείου, το ΚΕ.Ψ.Υ.Π.Α, τα Λιπάσματα Χαλκιδικής και το διατηρητέο μπιστρό Λευκάδας, επίσης και την "Παρουσία" για την επικοινωνία. Τους εκπληκτικούς μουσικούς που έπαιξαν στο cd, τους ενορχηστρωτές Μαρία Παπαδοπούλου και Βαγγέλη Καραπέτρο. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα φίλε ακροατή που είσαι σημαντική παρέα μου σε όλο αυτό το μουσικό μου ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια".
-Είναι δύσκολο να φτάσει ένας νέος καλλιτέχνης να κάνει δισκογραφία;
"Η δισκογραφία στις μέρες μας, κατά τη γνώμη μου, είναι το μόνο εύκολο για έναν νέο καλλιτέχνη. Το θέμα είναι ποιο θα είναι το περιεχόμενο και πώς θα το ερμηνεύσει".
-Πού σας βρίσκει το κοινό το χειμώνα;
"Εχω ξεκινήσει τις εμφανίσεις μου στην Αθήνα κάθε Παρασκευή και Σάββατο στον "Ακροβάτη" στο Μεταξουργείο, και Πέμπτη βράδυ και Κυριακή μεσημέρι στο "Χορός των γεύσεων'' στην Αργυρούπολη".
