Ο Πέτρος Λαγούτης, ο οποίος πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί μαζί με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο την παράσταση και η ηθοποιός Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ, μιλούν στην "Ε" για τους ρόλους τους, για το τι εισπράττουν από τον κόσμο, για το έργο που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς και που για δύο ολόκληρες σεζόν καταχειροκροτείται στο κατάμεστο Θέατρο «Αθηνά», καθώς και για το τι ακολουθεί μετά την καλοκαιρινή περιοδεία.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Eπτά φίλοι συναντιούνται για γεύμα στο σπίτι ενός εκ των ζευγαριών. Αποφασίζουν να παίξουν ένα παιχνίδι. Αφήνουν όλοι τα κινητά τους στη μέση του τραπεζιού και μοιράζονται μεταξύ τους το περιεχόμενο από κάθε μήνυμα, email ή τηλέφωνο που λαμβάνουν. Μυστικά έρχονται στην επιφάνεια που διαταράσσουν την ισορροπία στις σχέσεις. Γιατί όπως είπε και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, «Ο καθένας από εμάς έχει τρεις ζωές, μία δημόσια, μία προσωπική και μία μυστική». Και σαν να μην έφταναν οι τρεις ζωές, έχει και Πανσέληνο…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Πέτρος Λαγούτης, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μετάφραση/Απόδοση: Ελεονώρα Μελέτη, Σκηνικά: Νότης Χριστοδούλου, Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου, Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Σγουράκη, Καλή Βοϊκλή. Πρωταγωνιστούν: Πέτρος Λαγούτης, Γιώργος Χρανιώτης,    Χρήστος Σαπουντζής, Κώστας Κάππας, Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ, Μένη Κωνσταντινίδου, Σοφία Μανωλάκου, Αλίκη Κακολύρη (μικρή κόρη). Προπώληση γίνεται στο more.com.

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου

Πέτρος Λαγούτης

- Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσει η παράσταση στο κοινό σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις και τα μυστικά;

Είναι μια παράσταση η οποία καταφέρνει μέσα από πολύ χιούμορ, να μας δείξει τον τρόπο που οι σύγχρονοι άνθρωποι δυστυχώς ζουν. Κρατάνε τα κρυμμένα μυστικά τους. Τα κινητά μας έχουν γίνει τα μαύρα κουτιά. Αυτές είναι οι αφορμές της παράστασης. Δείχνει ξεκάθαρα από τη μία πόσο δύσκολες έχουν γίνει οι ανθρώπινες σχέσεις σήμερα -όλων των ειδών οι σχέσεις, φιλικές, ερωτικές, γονεϊκές. Και από την άλλη, πόσο απλό μπορεί να είναι τελικά οι άνθρωποι να τα καταφέρουν να είναι καλά μεταξύ τους και πόσο σύνθετο φαίνεται αυτό λόγω της τεχνολογίας και όλου αυτού του σύγχρονου τρόπου ζωής.

-Πώς ήταν η εμπειρία σας ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε αυτή την παράσταση; Τι μάθατε από αυτή τη διπλή ιδιότητα;

Ήταν πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Ήταν ένα έργο το οποίο ήθελα πολύ να το κάνω. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο και να σκηνοθετήσουμε μαζί.

Ήταν για μένα μια εμπειρία η οποία με έμαθε να βλέπω λίγο πιο σφαιρικά όλο το έργο. Γιατί όταν έχεις να παίξει ένα ρόλο, συνήθως ασχολείσαι με το ρόλο σου, με το τι συμβαίνει σε αυτό τον άνθρωπο μέσα στο πλαίσιο του έργου. Εδώ όμως έπαψε να με ενδιαφέρει μόνο ο ρόλος μου και άρχισα να κοιτάω όλο το πλαίσιο, όλο το έργο, όλους τους ανθρώπους που συμμετέχουν μέσα σε αυτό και το τι κουβαλάει ο καθένας και τι πρέπει να κάνει ο καθένας μας προκειμένου αυτή η παράσταση να πάρει το δρόμο που τελικά πήρε και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι' αυτό. Δηλαδή να είμαστε μια παρέα που πείθουμε ότι είμαστε μια πραγματική παρέα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μας κάνουν. «Είστε τόσο φίλοι όσο φαίνεται στη σκηνή». Αυτό είναι νομίζω το μεγαλύτερο επίτευγμα.

-Ποια είναι η αντίδραση του κοινού που σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο από την έναρξη των παραστάσεων μέχρι σήμερα;

Υπάρχουν πολλές αντιδράσεις. Είναι μια παράσταση που έχει πολύ χιούμορ και γέλιο. Από την άλλη, πολλά από αυτά που γίνονται είναι πράγματα που το κοινό θα ταυτιστεί. Είναι δύσκολο να μην ταυτιστείς με κάποιον από τους ήρωες της παράστασης, οπότε έχουμε δει και διάφορα ακραία πράγματα. Για παράδειγμα, άνθρωποι να φεύγουν από την παράσταση αλλά να είναι και τσακωμένοι γιατί κάτι τους θύμισε όλο αυτό. Έχουμε δει πολλά.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει στην καριέρα σας και πώς σας βοήθησε να εξελιχθείτε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σκηνοθέτης;

Δεν μπορώ να ξεχάσω μεγαλύτερη πρόκληση και θεωρώ ότι πολλές φορές τα μικρά και τα ασήμαντα μπορεί να κρύβουν πολύ μεγάλα μαθήματα. Νομίζω ότι ο δρόμος του ηθοποιού και του σκηνοθέτη και κάθε καλλιτέχνη είναι ένας δρόμος αυτοπαρατήρησης, παρατήρησης, ανακάλυψης και αποκάλυψης πραγμάτων. Οπότε αυτός είναι ο δρόμος και δεν υπάρχουν κατά τη γνώμη μου τεράστια κομβικά σημεία που σου αλλάζουν το δρόμο.

-Πώς διαχειρίζεστε το άγχος και την πίεση που μπορεί να συνοδεύουν την επιτυχία μιας παράστασης όπως οι "Τέλειοι ξένοι";

Οπως έλεγε η δασκάλα μου η Μάγια Λυμπεροπούλου στο Θέατρο Τέχνης, μόνο οι ατάλαντοι δεν έχουν άγχος. Οπότε, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς κι εγώ έχω μάθει να διαχειρίζομαι το όποιο άγχος και φυσικά όταν έχεις να κάνεις με μια παράσταση η οποία παιζόταν δύο χρόνια στην Αθήνα με μεγάλη επιτυχία. Από τη μία αυτό τείνει να σε εφησυχάζει γιατί ξέρεις ότι είναι μια παράσταση που αρέσει γενικά. Από την άλλη, αυτή είναι και η παγίδα να εφησυχαστείς, δηλαδή και να μην είσαι αυτός που πρέπει να είσαι, να μην είσαι 100% εκεί. Ολο αυτό με τα χρόνια μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι. Το άγχος δεν είναι κάτι το οποίο αποτελεί φρένο, δεν μου βάζει φρένο ποτέ.

-Εκτός από την παράσταση "Tέλειοι ξένοι", πού αλλού σας συναντάμε; Μετά τις περιοδείες τι άλλα σχέδια έχετε;

Το χειμώνα θα ανεβάσουμε στο θέατρο Αθηνά σε σκηνοθεσία του Δημοσθένη Παπαδόπουλου, τη "Λυσσασμένη Γάτα" του Τενεσί Ουίλιαμς και θα με δείτε και στη σειρά του Alpha "o Γιατρός".

Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ

-Ποια είναι η αντίδραση του κοινού που σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο από την έναρξη της παράστασης μέχρι σήμερα;

Είναι πάρα πολύ ζεστό και δοτικό το κοινό, τόσο κατά τη διάρκεια της παράστασης όσο και μετά, όταν έρχονται να μας συγχαρούν και να μας μιλήσουν. Αυτή η παράσταση αγγίζει βαθιά τους θεατές, τόσο με το χιούμορ της όσο και με τα θέματα που θίγει. Το κοινό είναι πολύ ανοιχτό, ευσεβές και διακριτικό. Υπάρχει μια πολύ γλυκιά εκδήλωση αγάπης και εκτίμησης, κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα. Είναι υπέροχο να βλέπεις ότι το έργο περνάει τόσο όμορφα τα μηνύματά του και ότι οι θεατές το εκτιμούν τόσο πολύ.

-Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας στην παράσταση "Τέλειοι ξένοι" θεωρείτε πιο ενδιαφέρον και γιατί;

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στον χαρακτήρα της Μπιάνκα είναι ότι είναι ένας άνθρωπος με συγκεκριμένα «πιστεύω» και πεποιθήσεις. Συνειδητοποιούμε, όμως, κάποια στιγμή στο έργο ότι έχει αλλάξει σχεδόν όλα τα «πιστεύω» της μόνο και μόνο για τον έρωτα που γνώρισε. Αυτός ο τρόπος με τον οποίο υιοθέτησε πλήρως τα «πιστεύω» του άλλου χωρίς να επιμείνει στα δικά της είναι άξιο μελέτης και προβληματισμού.

- Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους άλλους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της παράστασης; Τι μάθατε από αυτή την εμπειρία;

Είναι πανέμορφα, πραγματικά ανέλπιστα και αφάνταστα όμορφα. Το κλίμα είναι υγιές και κυλάει ομαλά. Τελειώνοντας αυτό το πρώτο μπλοκ παραστάσεων, το οποίο αποκαλώ "βόρειο τόξο", δεν θέλαμε να φύγουμε. Συνυπάρχουμε με τόσο ωραίο τρόπο, με υγεία, αγάπη και σεβασμό. Είμαστε όλοι μοναδικοί, αλλά ταυτόχρονα έχουμε κοινά στοιχεία. Συνυπάρχουμε με εκτίμηση και σεβασμό, και στο τέλος υπάρχει αγάπη και διασκέδαση. Είναι μια εμπειρία που με γεμίζει και με κάνει να νιώθω πολύ τυχερή.

- Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή από την καριέρα σας στο θέατρο μέχρι σήμερα και τι την κάνει ξεχωριστή;

Νομίζω ότι κάθε τι που μου έρχεται στη ζωή το αντιμετωπίζω σαν σπουδαίο. Είμαι ευγνώμων για ό,τι έχω ζήσει και καταφέρει. Αυτή τη στιγμή, όμως, θα έλεγα ότι αυτή η περιοδεία είναι ξεχωριστή. Είναι η πρώτη μου καλοκαιρινή περιοδεία στο θέατρο, και είναι μια ανάσα ανακούφισης για κάθε καλλιτέχνη. Νιώθω σαν να πηγαίνουμε οκτώ φίλοι διακοπές και απλά τα βράδια να γινόμαστε περισσότεροι φίλοι μαζί με το κοινό.

- Ποιο ήταν το πιο απρόσμενο ή ενδιαφέρον σχόλιο που λάβατε από το κοινό σχετικά με τον ρόλο σας στους "Τέλειους ξένους";

Νομίζω είναι κυρίως είναι ο τρόπος που εκφράζουν τα νέα παιδιά την αγάπη τους και το θαυμασμό τους. Όταν έρχεται κάποιο μικρό κορίτσι και μου λέει "είσαι πρότυπο", νιώθω ότι αυτό είναι ένα βαρύ φορτίο. Είναι καταπληκτικό και συγκινητικό να σου το λένε νέοι άνθρωποι.

- Εκτός από τους "Τέλειους ξένους", πού αλλού σας συναντάμε αυτή την περίοδο; Εχετε κάποια σχέδια για μετά την περιοδεία;

Προς το παρόν το μόνο ανακοινώσιμο που έχουμε είναι ότι από το φθινόπωρο θα ανεβάσουμε τη "Λυσσασμένη Γάτα" του Τενεσί Ουίλιαμς σε διασκευή και απόδοση του Δημοσθένη Παπαδόπουλου, πάλι στο Θέατρο Αθηνά. Οπότε τώρα είμαστε σε μια φάση ταξιδιού και μελέτης.