- Πώς προέκυψαν "Τα ραδίκια ανάποδα";

«Είναι ένα κείμενο που είχα γράψει όταν ήμουν στη σχολή ακόμα, γύρω στο 1994. Αρχικά ήταν σε πολύ πρόχειρη μορφή, γιατί όταν μου είχε έρθει η ιδέα έκατσα και το έγραψα μέσα σε πέντε λεπτά. Ενα κείμενο που έμεινε στα συρτάρια μου και δεν μπορούσα να το εντάξω σε κάποια παράσταση μετά που μπήκα στη δουλειά. Οταν γράψαμε όμως μια επιθεώρηση με τον Παναγιώτη Μέντη που είχε κάποια κείμενα λίγο πιο προχωρημένα, πιο σατιρικά με μια διαφορετική ματιά, μπόρεσε να ενταχθεί αυτό το κείμενο και είχε επιτυχία. Τότε γεννήθηκε η ιδέα μήπως αυτό από νούμερο επιθεώρησης γίνει ένα κανονικό έργο με τρεις χαρακτήρες που θα αποχαιρετούν 13 ρόλους διαφορετικούς, διαφόρων κοινωνικών ομάδων και θέσεων και ιδεολογιών που έχουν αποδημήσει. Αυτά είναι "Τα ραδίκια ανάποδα"… 13 κωμικοί επικήδειοι».

- Είναι δηλαδή μια μαύρη κωμωδία.

«Ναι μια μαύρη κωμωδία, που σατιρίζει όμως τη ζωή κι όχι το θάνατο. Το σκοτεινό του θέματος είναι ιδέα και μόνο. Ολα αυτά που λέγονται στην κηδεία κάποιου αλλά αφορούν τη ζωή του, τον τρόπο που έζησε, τις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων, αλλά και πολλές φορές βλέπουμε και το χαρακτήρα αυτού που εκφωνεί τον επικήδειο. Για παράδειγμα υπάρχει ένας χαρακτήρας που ενώ πάει να αποχαιρετήσει έναν φίλο του, μιλάει για τον εαυτό του. Σατιρίζεται όχι μόνο αυτός που φεύγει αλλά και αυτός που μένει… ή μάλλον κυρίως αυτός που μένει!».

- Σατιρίζετε κάποιους που έχουν ήδη φύγει από τη ζωή… γιατί είναι εξασφαλισμένη η αδυναμία τους να αντιδράσουν;

«Και αυτό, αλλά γιατί είναι ουσιαστικά ένας απολογισμός και μάλιστα απολογισμός που τον κάνουν άλλοι και όχι τα ίδια τα πρόσωπα που έζησαν. Για τον εαυτό μας άλλωστε ο καθένας έχουμε μια άποψη και για τη ζωή μας πάντα βλέπουμε τι ήταν η ζωή για εμάς. Το πώς μας βλέπουν όμως οι άλλοι και το πώς βλέπουν τη ζωή που έχουμε κάνει είναι τελείως διαφορετικό και μάλιστα εκεί είναι και το αστείο του πράγματος ή το σοβαρό! Να πιστεύουμε εμείς πράγματα για τον εαυτό μας που οι άλλοι ούτε καν τα διέκριναν σε εμάς. Για μένα αυτό το έργο ήταν και ένας τρόπος να ξορκίσω το κακό, με την έννοια ότι πάντα στην κωμωδία και μάλιστα στη σάτιρα ασχολούμαστε με τα δυσάρεστα και με χώρους που δεν θέλουμε οι άνθρωποι να βρισκόμαστε, όπως ένα νοσοκομείο, ένα δικαστήριο ή ένα αστυνομικό τμήμα. Τότε γίνεται ακόμα πιο αστείο γιατί ανατρέπεται ο φόβος και το δέος που νιώθουμε για τέτοιους χώρους. Αυτή η ανατροπή λοιπόν είναι που βγάζει το γέλιο».

- Οι χαρακτήρες που έχετε επιλέξει, προφανώς δεν επελέγησαν τυχαία;

«Οχι δεν είναι τυχαία η επιλογή, από την άποψη ότι ήθελα να φτιάξω μια σατιρική βεντάλια που να πιάνει πολλές ομάδες. Επιπλέον ήθελα να με εξυπηρετεί και στις μεταμφιέσεις που πρέπει να κάνω σε δευτερόλεπτα από τον έναν ρόλο στον άλλον. Επέλεξα λοιπόν φιγούρες αναγνωρίσιμες, αλλά ήθελα και η μετάβαση από ρόλο σε ρόλο να είναι έντονη. Από χήρα εφοπλιστή γίνομαι ένας άνθρωπος του χωριού και από λωποδυτάκος γίνομαι στρατηγός».

- Μέσα από την εξέλιξη της κωμωδίας, τους χαρακτήρες αυτούς τους δικαιώνετε μετά θάνατον για τη ζωή τους ή τους "πειράζετε";

«Κάποιους τους δικαιώνω και κάποιους τους πειράζω ακόμα και μετά θάνατον. Αυτό όμως έχει να κάνει και με το κοινό γιατί παίζω με την κωμωδία καταστάσεων. Υπάρχουν οι κορυφαίοι ρόλοι που θα βγάλουν το γέλιο αλλά και κάποιοι άλλοι που τελικά τους αναδεικνύουν οι θεατές».

- Μια παράσταση που παίζει ένας ηθοποιός όλους τους ρόλους, δεν είναι δύσκολη για τον ηθοποιό.

«Είναι πολύ δύσκολη και είναι κάτι που "φοβίζει" όλους τους ηθοποιούς, αλλά όταν έχεις την τεχνική του μονολόγου μπορείς να το καταφέρεις. Εγώ αυτό το είδος το ήθελα πολύ να το κάνω και είχα την τύχη να το σκηνοθετήσει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και να το... φωτίσει εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι εγώ το είχα στο μυαλό μου».

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η παράσταση της χρονιάς! Μετά από τρία (μαύρα και άραχλα) χρόνια επιτυχίας, "Τα ραδίκια ανάποδα" έρχονται στην Καλαμάτα για δύο παραστάσεις! Ηρθε η ώρα σας, για να τα δείτε κι εσείς! "Τα ραδίκια ανάποδα" έρχονται ανανεωμένα με πράσινη (κυπαρισσί) ανάπτυξη, μοβ κορδέλες, στεφάνια, κόλλυβα, φυτιλάκια, καφέδες παρηγοριάς (εσπρέσο, καπουτσίνο, φρέντο, ντεκαφεϊνέ) και φέρετρα από μαόνι, τύπου βαθύ ταμπλαδωτό με διπλό χρωματισμό, κερασιά και μαύρη λάκα ή με διπλά ανοιγόμενα καπάκια, σατέν επένδυση, μαξιλαράκι και εξωτερικά χειροποίητα χερούλια. Και τα ερωτήματα παραμένουν: Τι κοινό έχει ένας ράπερ και ένας στρατηγός; Ενας Κρητικός και ένας μάγειρας; Ενας πολιτικός και μια χήρα εφοπλιστή; Ενας ηγούμενος και ένας κλέφτης; Και η απάντηση επίσης: Μα φυσικά, όλοι τους έχουν δει "Τα ραδίκια ανάποδα". "Τα ραδίκια ανάποδα" είναι ένας κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικοί επικήδειοι που και νεκρούς ανασταίνουν! Τους ρόλους έχει γράψει, τους κλαίει, τους οδύρεται μα και τους υποδύεται ο αξιομακάριστος Γιώργος Γαλίτης. Σκηνοθετεί με σπαραγμό ψυχής ο αείμνηστος Βλαδίμηρος Κυριακίδης. 

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι, πολύτεκνοι, παιδιά, συνταξιούχοι)

Προπώληση στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας: 10 ευρώ

Δείτε "Τα ραδίκια ανάποδα" και ελπίζουμε να πεθάνετε απ’ τα γέλια! Ζωή σε λόγου σας... 

ΟΙ "ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΟΙ" ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο, ερμηνεία, σκηνογραφία: Γιώργος Γαλίτης

Σκηνοθεσία: Βλαδίμηρος Κυριακίδης

Μουσική επιμέλεια: Τόλης Κετσελίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευαγγελία Σχοινά

Φωτισμοί: Θανάσης Ρουμελιώτης