Σάββατο, 10 Μαϊος 2014 08:46

Γιάννης Μηλιώκας: "Είμαι ρατσιστής με τους μαλάκες και το δηλώνω!"

Γιάννης Μηλιώκας: "Είμαι ρατσιστής με τους μαλάκες και το δηλώνω!"

Είναι από τους καλλιτέχνες που έγραψε ιστορία με τα τραγούδια του, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και τόσο αγαπημένα απ’ τον κόσμο! Ο Γιάννης Μηλιώκας τραγούδησε (με την ανάλογη προφορά) το "Ποιμενικό ροκ", με γλυκύτητα το "Ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ", με πάθος το "Για το καλό μου" και τόσα άλλα που και  σήμερα τα τραγουδάμε! Είναι ο άνθρωπος που χαίρεσαι να μιλάς μαζί του γιατί έχει γνώση, ευγένεια, γλύκα και αυθορμητισμό. Σήμερα, μαζί με τους «νέους παιδικούς του φίλους» όπως τους λέει, το Νίκο Ζιώγαλα και το Διονύση Τσακνή θα κάνουν μια εμφάνιση στη μουσική σκηνή "Σπονδές" στην Καλαμάτα!

- Πώς προέκυψε αυτή η καλλιτεχνική τριάδα;

«Σε γενικές γραμμές πριν από 25 χρόνια περίπου, κάποια παιδιά που δεν είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους, δεν κάνανε συμμορία, αισθάνθηκαν μεμονωμένα ο καθένας την ανάγκη να εκφραστεί στον "ενικό", γιατί ο πληθυντικός και το ποιητικόν του Κολωνακίου μας έχει φέρει σε μια κατάσταση αλλιώς να ζούμε και άλλα να τραγουδάμε! Δηλαδή να γιορτάζουμε ενώ μας μαστιγώνουν, να τρώμε γλυκό… σαρδέλα. Σαν να ήμασταν λοιπόν συνεννοημένοι, σαν να βρεθήκαμε σε ένα καφενείο όλοι μαζί, ξαμοληθήκαμε ο καθένας ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του και έκανε διάφορα τραγούδια. Αναφέρομαι σε ανθρώπους όπως οι Κατσιμιχαίοι, ο Γερμανός, ο Μπουλάς, ο Τσακνής και ο Ζιώγαλας. Κάνοντας focus τώρα στο Νίκο και στο Διονύση ειδικότερα, ο Νίκος είναι ένα παιδί που προσεγγίζει αυτή την αλήθεια του ενικού από τον ερωτικό τομέα, όπου προτείνει μια πιο ηθική συμπεριφορά και συνεννόηση μεταξύ των δύο φύλων. Μια δημοκρατική και φιλαλήθη προσέγγιση. Ο Διονύσης είναι πιο εγκεφαλικός και νευρώδης τύπος και το έπιασε κοινωνικοπατριωτικά, ενώ εγώ είμαι ανάμεσα στους δυο. Ολοι μας είμαστε πνευματικοί συγγενείς μέσω των τραγουδιών μας, επικοινωνούν δηλαδή τα τραγούδια μας, οπότε θα ήταν ανέκδοτο να είμαστε… μαλωμένοι. Ο Νίκος και ο Διονύσης έχουν ξεκινήσει την συνεργασία χρόνια πριν μεταξύ τους, πριν πάω εγώ και συζητούσαν πολλές φορές κάποια μέρη των τραγουδιών μου και γελούσαν. Γιατί ο Νίκος είναι από τη Βέροια, ο Διονύσης από την Καρδίτσα και έλεγαν "μας την έφερε ο Γιάννης, γιατί εμείς έπρεπε να βγούμε και να κάνουμε ποιμενικά". Εγώ το έκανα έχοντας μια σχέση εξ αγχιστείας γιατί ο παππούς μου ήταν από την Κοζάνη κι έμαθα από κει να μιλάω ανάλογα. Δεν έζησα εκεί, ενώ αυτοί τα έζησαν κιόλας. Ε, αφού τα λέγανε αυτά και γελούσαν, σε κάποια στιγμή είπαμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Ηταν η εποχή που "έσκασε… η χειροβομβίδα στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009».

- Είχε σχέση αυτό με την τέχνη σας;

«Ναι, γιατί καταλάβαμε ότι είναι ανάγκη να κάνουμε μια σύμπραξη και μια δυνατότερη προσπάθεια να γίνουμε πιο σαφείς, πιο συγκεκριμένοι, πιο προσιτοί από οικονομικής πλευράς για όλους αυτούς τους λόγους της κρίσης. Γιατί εμείς δεν καβαλήσαμε κανένα καλάμι ούτε φοράμε κανένα φτερό που είναι ικανό να μας πάει προς τα εκεί που πετάνε οι άνθρωποι. Ξεκινήσαμε λοιπόν έχοντας την υποψία ότι τα τραγούδια μοιάζουνε και ταιριάζουνε, αλλά τέτοια ευχάριστη έκπληξη δεν την περιμέναμε! Φανταστείτε ότι σε κάποια στιγμή κάναμε πρόβα και λέει ο Τσακνής: "Αύριο ανοίγουμε και δεν έχουμε μαλώσει ακόμα!". Λέγαμε κι άλλα… Π.χ. έλεγε ο Νίκος "έχω μια ιδέα", "συμφωνούμε" απαντούσαμε εμείς χωρίς καν να την έχουμε ακούσει. Ετσι λοιπόν, για να το πω επιγραμματικά, ο Νίκος κι ο Διονύσης είναι οι καινούργιοι παιδικοί μου φίλοι».

- Στο πρόγραμμα τι τραγούδια έχετε βάλει;

«Λέμε πολλά τραγούδια, κάθε τόσο αλλάζουμε κιόλας. Φαντάσου ότι σήμερα έστειλα πρόταση στα παιδιά της ορχήστρας, να πάρουν τα cd  μου μαζί (γιατί εγώ δεν τα έχω) και να ακούσουμε τα τραγούδια ώστε να δούμε στο λαϊκό πρόγραμμα ποια τραγούδια θα εντάξουμε. Ο Νίκος έχει βάλει κάποια παραδοσιακά τραγούδια που τα έχει εξηλεκτρίσει, οπότε θα παίξουμε και λαϊκά τα οποία έχω γράψει και έχουν τραγουδηθεί από τον Μητροπάνο, αλλά και από τον Μαργαρίτη».

- Εχεις γράψει και λαϊκά!

«Πριν από χρόνια σε μια συνέντευξη με ρώτησαν: "Είσαι ροκάς;". Τους απάντησα πως εάν ήμουν τόσο άτυχος και έστριβα μια γωνία με ταχύτητα και κάποιος είχε βάλει ένα γραμματοκιβώτιο χαμηλά, τράκαρα πάνω του, χτυπούσα άσχημα και μετά από λοβοτομή και εξάμηνη θεραπεία και υπολειτουργούσε το μυαλό μου μόλις στο 8%... ε, τότε θα κολλούσα σε κάτι. Αυτό κάνουν οι χαζοί ξέρετε. Κολλάνε σε ένα πράγμα. Εμένα λοιπόν μου είναι αδύνατον να χρησιμοποιήσω το 0,8 του εγκεφάλου μου και να είμαι μόνο ροκ ή μόνο λαϊκός. Είμαι απ’ όλα!».

- Αυτό είναι το ίδιον του δημιουργού;

«Αυτό είναι το ίδιον του ανθρώπου! Αν κάποιοι δεν το κατάλαβαν τότε, είναι δικό τους πρόβλημα. Ο καλός είναι σε όλα καλός, ο μέτριος σε όλα μέτριος, ο κακός είναι σε όλα κακός».

- Υπάρχει και ο βλάκας…

«Σωστά υπάρχει και μάλιστα δεν είναι κανείς πιο επικίνδυνος από το βλάκα! Είμαι ρατσιστής με τους μαλάκες και το δηλώνω! Δεν με πειράζει το χρώμα, το ύψος, η ανατομία του ανθρώπου, το αν είναι αρσενικό ή θηλυκό, αλλά έχω τρέλα με τους μαλάκες! Οι ηλίθιοι με βγάζουν από τα ρούχα μου».

- Ο Ελληνας πολίτης που υποφέρει και υπομένει τι είναι;

«Θα σου πω κάτι που το χρησιμοποιούν οι ιστορικοί ως παράδειγμα. Λένε λοιπόν ότι το 5000 μ.Χ. όταν θα αναφέρεται το βιβλίο της ιστορίας στον κομμουνισμό και θα λέει "…την εποχή που ο κομμουνισμός" θα ανοίγεται παρένθεση εκεί για να εξηγεί τι θα πει κομμουνισμός. Θα αναφέρεται λοιπόν ότι ήταν ένα πολίτευμα που προσπάθησε να υπάρξει για 75 χρόνια και έσβησε. Για την δημοκρατία όμως μιλάνε εδώ και 5.000 χρόνια! Είμαστε λοιπόν το λίκνο του πολιτισμού, "φυλάμε Θερμοπύλες" και χρειάζεται μια γενιά που αργότερα θα την ξέρουν, όπως εμείς ξέρουμε τους Σαλαμινομάχους και τους 300 του Λεωνίδα. Θα 'ρθει λοιπόν αυτή η γενιά που δεν είναι άλλη από τα σημερινά νέα παιδιά που είναι στην ηλικία των 20 και 25 ετών και κάποιοι μεγαλύτεροι που έχουν παιδική καρδιά και παιδική ματιά. Πρέπει να δούμε επιτέλους τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Εδώ έπεσε και τσακίστηκε το ΠΑΣΟΚ και αααααα το καταευχαριστήθηκα. Οπου να πέφτει και τσακίζεται και η ΝΔ και αααααα το ευχαριστιέμαι. Ενας ένας να φεύγουνε, να πάνε στο διάβολο και σιγά σιγά να έρθει το καινούργιο. Γιατί έχουμε κάτι παππούδες που είναι αιωνόβιοι με 42 χάπια την ώρα και νομίζουν ότι ζουν. Αυτοί είναι που φοβούνται και πάνε και ψηφίζουν χωρίς να μπορούν να απογαλακτιστούν από την εποχή που ήταν σε θέση να δουλεύουν και να μοχθούν. Είναι αυτοί που είδαν στην εποχή τους την Ελλάδα να πηγαίνει προς το καλύτερο και αυτό τους βόλεψε. Τώρα όμως αυτά πέρασαν. Τώρα υπάρχουν τα ωραιότερα Ελληνόπουλα που αγαπάνε την πατρίδα, αγαπάνε τη φύση, αγαπάνε τη ζωή, τον πολιτισμό, τα ελληνικά, σπούδασαν αυτό που τους αρέσει. Εχουμε μια πολύ ωραία γενιά που πρέπει να έρθει μπροστά και οι υπόλοιποι να πάνε στην άκρη και να πάψουν να ψηφίζουν αυτά τα κοπρόσκυλα που μας έφεραν σ’ αυτή τη θέση που είμαστε σήμερα. Να βγούνε μπροστά οι καινούργιοι, οι δημιουργικοί άνθρωποι να δείξουν στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο ποια είναι η πραγματικότητα. Για μένα η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι με τους Ολυμπιακούς Αγώνες έχουμε 3 με 4 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη που προσπαθούν να κάνουν ελληνικό σώμα, αυτό που βλέπουν στα αγάλματα. Από πλευράς πνεύματος επίσης, ο μισός πλανήτης έχει πολίτευμα δημοκρατικό και ο άλλος μισός προσπαθεί να το αποκτήσει. Αυτή είναι η αλήθεια και όχι ο εκφοβισμός που προσπαθούν να περάσουν από τα ΜΜΕ για να μην χάσουν αυτοί που έτρωγαν με 45 μασέλες και τώρα τρώνε με 42, ούτε γραμμάριο απ’ αυτά που έφαγαν, ούτε χιλιάρικο απ’ αυτά που απέκτησαν. Μ’ αυτούς λοιπόν, δεν μπορούμε να πάμε μαζί. Δεν είναι ελληνική νοοτροπία αυτό που επικρατεί "πες μου πόσα έχεις να σου πω ποιος είσαι". Ελληνική νοοτροπία είναι το "είσαι ό,τι κάνεις". Στην αρχαιότητα έλεγαν "θέλεις δάφνινο στεφάνι ή χρυσό;". Δεν γινόταν να έχεις και δόξα και χρήμα. Τη ζημιά την έκαναν αυτοί που πληρώθηκαν ενώ δοξάστηκαν. Υπομονή, έρχεται η γενιά που θα τους βάλει κι αυτούς στην τάξη τους».

- Ολα αυτά είναι ίσως θέματα που τα εντάσεις σε νέα τραγούδια; Φτιάχνεις νέα τραγούδια;

 

«Θα μπορούσα να το κάνω, αλλά αν το έκανα θα ήμουν ένας ποιητίσκος. Εμένα μ’ αρέσει να είμαι ποιητής εκ του ρήματος ποιώ. Οταν δεν πεινάσεις δεν δικαιούσαι να γράψεις πώς είναι η πείνα. Οταν δεν διψάσεις, δεν δικαιούσαι να γράφεις από το Κολωνάκι πώς είναι ο διψασμένος στη Σαχάρα. Αυτά τα κάνουν εκείνοι που μας φέραν σ’ αυτήν την κατάσταση. Ο γνήσιος καλλιτέχνης δεν μπορεί να λέει ψέματα ότι έζησε πράγματα από το γραφείο του και από την περιουσία της πλούσιας γυναίκας του. Επρεπε λοιπόν να βιώσω, να δω πώς βιώνουν οι φίλοι μου και οι συμπολίτες μου και τώρα ναι… είμαι πανέτοιμος να τοποθετηθώ».