Η πρωτοτυπία είναι στο δέσιμο των κομματιών μεταξύ τους, στα λιγοστά αλλά εύστοχα εφέ που έχουν ηχογραφηθεί ζωντανά, (σε ψαραγορές, στη θάλασσα, σε καταιγίδες στην πόλη και εκτός) από τους συντελεστές του cd, αλλά και στο concept της χάρτινης θήκης και του booklet, με φωτογραφίες από τη θάλασσα και μια αφήγηση για το περιεχόμενο των κομματιών και το νόημά τους. Η μουσική είναι φρέσκια, είναι jazz που δεν βαραίνει, αλλά που αφήνει τον ακροατή να φανταστεί εικόνες και να χαλαρώσει σα να βρίσκεται μέσα σε μια βάρκα, δίπλα στο νερό. Ό,τι πρέπει δηλαδή για το καλοκαίρι που μας αφήνει αλλά… μπορούμε να το αιχμαλωτίσουμε μέσα στο cd player!
-Τι σας έστρεψε στη μουσική;
«Η μαγεία και ο μαγνητισμός της μουσικής. Η μουσική είναι η πιο αφηρημένη απ’ όλες τις τέχνες. Αν το σκεφτείτε, είναι η μόνη τέχνη που δεν αφήνει ‘οπτικό αποτύπωμα’ στον ακροατή και όμως μας επηρεάζει πιο πολύ από κάθε άλλη τέχνη. Είμαι σίγουρος ότι όλοι ακούγοντας ένα κομμάτι που είχαμε ξεχάσει, θα σκάσουμε ένα χαμόγελο ή θα μας ξεφύγει ένα δάκρυ. Και σε δύσκολες στιγμές ένα απλό κομμάτι τριών λεπτών μπορεί να μας στηρίξει και να αλαφρύνει τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Από πιτσιρικάς αγαπούσα πολύ τις τέχνες και όταν άκουσα κάποια διαμάντια της ποπ όταν ήμουν 6-7 ετών, αποφάσισα ότι αυτή είναι η πιο αγαπημένη μου τέχνη».
- Μετά το πιάνο, πώς ήρθε το σαξόφωνο;
«Κουτσός ήμουν στο πιάνο, αυτοδίδακτος, είχα κάνει και κάποια αραιά μαθήματα στο Ωδείο Νάκα σε συνθεσάιζερ. Οταν σπούδαζα στην Αμερική οικονομικά, όντας ήδη τρελός με τη jazz, αγόρασα ένα παλαιό, άθλιο σαξόφωνο και άρχισα να μαθαίνω μόνος μου και να ταλαιπωρώ τον συγκάτοικό μου. Οταν επέστρεψα στην Αθήνα, είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω το Δημήτρη Βασιλάκη μέσω φίλης μου και να κάνω μαθήματα σαξοφώνου για 2 χρόνια. Από τότε και μετά η δουλειά μου δεν μου επέτρεψε δυστυχώς να συνεχίσω μαθήματα. Παρεμπιπτόντως, το μεγάλο ερέθισμα που έκανε το σαξόφωνο το αγαπημένο μου όργανο, ήταν το ριφάκι και το σόλο στο κομμάτι “Whocanitbenow”των “Men at Work”, το 1981! Για τους νεότερους, αξίζει να βάλουν το κομμάτι στο ΥouΤube και να το ακούσουν».
-Η σύνθεση πώς προέκυψε;
«Στα 15 μου προτιμούσα να κάθομαι σπίτι τα Σάββατα και να συνθέτω. Ηταν η στιγμή που όλοι οι άλλοι έλειπαν από το σπίτι και είχα ανακαλύψει ότι με τη φωνή μου και το χαζοσυνθεσάιζερ, μπορούσα κι εγώ να δημιουργήσω ποπ κομμάτια διάρκειας από 3 ως και 15 λεπτά! Μεταξύ 15 και 18 ετών πρέπει να έκανα γύρω στις 250 συνθέσεις στο χαζοσυνθεσάιζερ που είχα, τις οποίες ηχογραφούσα live σε κασετόφωνο. Οι σπουδές και η εντατική δουλειά μετά με έκαναν να ξεχάσω τη σύνθεση, αλλά στα 35 μου αποφάσισα ότι δε με γέμιζε μόνο να αυτοσχεδιάζω στο σαξόφωνο, ήθελα να δημιουργήσω κι εγώ και όσο χαζό και αν φαίνεται, ήθελα στη μεγάλη μου συλλογή με jazz cd να προσθέσω και το δικό μου, όπως είχα κάνει λίγα χρόνια και με τη ποιητική μου συλλογή "Συνέχεια”. Το πρόβλημα ήταν ότι είχα 250 συνθέσεις από παλιά και άλλες 30 φρέσκες και δεν ήξερα τι να πρωτοεπιλέξω. Τελικά επέλεξα ένα πολύ παλαιό ερωτικό τραγούδι και όλες οι άλλες είναι συνθέσεις της τελευταίας τριετίας. Θέλω να τονίσω επίσης, ότι έχω βαρεθεί να ακούω διασκευές των διασκευών, είναι πια η εύκολη λύση να κάνεις χιτάκι στις μέρες μας και ήθελα να διαφοροποιηθώ πλήρως απ’ αυτή την τάση».
-Η jazz στην Ελλάδα έχει τη θέση που της αναλογεί;
«Σίγουρα όχι από οικονομική άποψη, αφού οι μουσικοί του είδους (και πολλών ειδών) υποπληρώνονται σημαντικά, αλλά σίγουρα όλο και πιο πολύς κόσμος ακούει jazz και έχουν πια σπουδάσει αρκετοί σπουδαίοι μουσικοί στο εξωτερικό απ’ όπου έχουν φέρει και ωραίες ιδέες ή έχουν εμπλουτίσει τις δικές τους».
-Πώς είναι αυτή η πρώτη δισκογραφική εμπειρία με αμιγώς jazz δουλειά;
«Δεν ξέρω αν είναι αμιγώς jazz αυτή η δουλειά. Σίγουρα είναι επηρεασμένη κυρίως από τα ακούσματα jazz, αλλά ακούγοντας το ‘pastourmajazz’ που είναι ένα πάντρεμα της Ανατολής με τη Δύση, ή το ‘dancingonawave’, θα καταλάβετε ότι σίγουρα δεν είναι αμιγώς τζαζιστική δουλειά. Πρέπει να ομολογήσω πάντως ότι ενώ ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, η jazz με εκφράζει (και με κάνει να νιώθω πιο άνετα) από οποιαδήποτε άλλη μουσική. Ενώ όταν ακούσω ένα όμορφο ρεμπέτικο ή αραβική μουσική με ωραία λαούτα και βιολιά, μου σηκώνεται η τρίχα και θέλω όλα να τα βάλω σε ένα κουβά, να τα ανακατέψω και να τα πετάξω στην παρτιτούρα!».
-Τι εικόνες δημιουργεί η μουσικής σας;
«Αυτό μάλλον θα το αφήσουμε στον ακροατή να το κρίνει. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι το "Angler’s Delight" είναι ένα concept album, δηλαδή όλα τα κομμάτια αποτελούν μέλη ενός ομοιογενούς θεματικά συνόλου. Το κοινό θέμα εδώ είναι η θάλασσα και το ψάρεμα, φυσικά και μεταφορικά».
-Η ποιητική δημιουργία, εξακολουθεί να σας απασχολεί, ή έχετε δοθεί αποκλειστικά στη μουσική;
«Πάντα θα με απασχολεί η ποίηση. Είναι στο κάτω-κάτω συνυφασμένη με τη μουσική, αφού τα περισσότερα ποιήματά μου τα έχω μελοποιήσει. Εχω υλικό για άλλες 2 ποιητικές συλλογές, αλλά η επόμενη δημιουργία μου θα είναι μάλλον ένας δεύτερος δίσκος. Δυστυχώς ο χρόνος και τα οικονομικά είναι πεπερασμένα για να κάνω τα πάντα συγχρόνως. Η ιδέα και τα κομμάτια (σε γενικές γραμμές) είναι ήδη έτοιμα στο μυαλό μου και θα είναι ένα πάντρεμα της jazz με μουσική δωματίου και… rap ! Ολα τα αριστουργήματα στην αρχή κατακρίνονται».
-Προγραμματίζετε live παρουσιάσεις την νέα σεζόν;
«Ποτέ δεν προγραμματίζω live παρουσιάσεις, γιατί δε θεωρώ τον εαυτό μου άξιο να παρουσιάζομαι συχνά live και δυστυχώς δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο για εξάσκηση στο σαξόφωνο. Παίζω συνήθως σε σπίτια φίλων ή με τα σχήματα του Γιώργου Ψυχογιού, όταν αυτός ο μεγάλος μουσικός και αυτοσχεδιαστής με ανέχεται. Πάντως αν μας καλέσετε στη Μεσσηνία να παίξουμε "Angler’s Delight", θα το κάνουμε με μεγάλη χαρά!».
*O Σταύρος Δαμιανίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Από μικρός είχε ιδιαίτερη αγάπη για τη μουσική και στην εφηβεία του αποφάσισε να ασχοληθεί με τη σύνθεση ποπ κομματιών στο πιάνο και τη συγγραφή στίχων και ποιημάτων. Κατά τις μεταπτυχιακές του σπουδές στις Η.Π.Α. άρχισε να μαθαίνει σαξόφωνο αυτοδίδακτα και μετά την επιστροφή στην Ελλάδα, έκανε μαθήματα με τον Δημήτρη Βασιλάκη στο σαξόφωνο και αργότερα με το Γιώργο Ψυχογιό στο πιάνο.
Το 2003 ίδρυσε την εταιρεία "Music Artisans" με στόχο την προβολή και προώθηση εξαιρετικών μουσικών ταλέντων jazz και τη διοργάνωση συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εχει οργανώσει περισσότερες από 25 εμφανίσεις γνωστών jazz και κλασικών μουσικών και ενίοτε εμφανίζεται και ο ίδιος σε μικρά σχήματα jazz, παίζοντας σαξόφωνο.
Το 2008 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Συνέχεια» (Εκδόσεις Μπατσιούλα).
