Σάββατο, 12 Μαρτίου 2011 20:41

Η Ελένη Ροδά μιλά στην "Ε" για την πορεία της στο τραγούδι

Γράφτηκε από την
Η Ελένη Ροδά μιλά στην "Ε" για την πορεία της στο τραγούδι

Συνέντευξη στη

Μαρία Τομαρά

 

Εμφανίστηκε στο χώρο του τραγουδιού στα τέλη της δεκαετίας του '60 κι αμέσως ξεχώρισε ερμηνεύοντας τους πιο γνωστούς συνθέτες της εποχής, κάνοντας αρχή από το Μίκη Θεοδωράκη. Η Ελένη Ροδά, με παράλληλη πορεία στην υποκριτική και το τραγούδι, θα βρεθεί αύριο Κυριακή στην Καλαμάτα στην εκδήλωση του "Κρυφού Σχολειού" του συλλόγου προς διάδοση της μουσικής "Νεανές" - η οποία θα είναι αφιερωμένη στο Γιώργο Ζαμπέτα.

Με την ευκαιρία αυτή μάς μίλησε για τη φιλία της με τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη, για τους σταθμούς στην καριέρα της, αλλά και για την επιλογή της να μένει μακριά από τις μεγάλες πίστες.

 

 

- Εχετε ξανάρθει στην Καλαμάτα καλλιτεχνικά;

«Εχω έρθει κάποια Χριστούγεννα για δυο μέρες και δούλεψα σε ένα μαγαζί. Ηταν πάρα πολύ ωραία, ωραίος κόσμος, αλλά πάνε χρόνια από τότε... Ηρθα και με το θίασο του Χατζηχρήστου πάλι πολλά χρόνια πριν. Από τότε δεν έχω ξανάρθει, παρόλο που μου άρεσε πολύ η Καλαμάτα».

 

- Γίνατε γνωστή, εκτός των άλλων, και για το ντουμπλάζ της φωνής της πρωταγωνίστριας στην "Ευδοκία". Πώς αισθάνεστε που μετά από τόσα χρόνια η ταινία αυτή έχει ακόμα ενδιαφέρον;

«Νομίζω ότι είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχω κάνει, γιατί όταν ο Δαμιανός έγραψε τη βιογραφία του, κάπου ανέφερε ότι "η επιτυχία της ταινίας οφειλόταν κατά 30% στη φωνή της Ελένης Ροδά". Το να λέει ένας τέτοιος άνθρωπος ότι συντέλεσα τόσο πολύ στην επιτυχία μιας υπέροχης ταινίας... με κάνει να αισθάνομαι περήφανη».

 

- Συνεργαστήκατε με πολλούς σπουδαίους λαϊκούς συνθέτες, ξεχωρίζετε κάποιον ή κάποιους από αυτούς;

«Σταθμός για μένα ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης που με έβγαλε στο τραγούδι - που δεν σκεφτόμουνα ποτέ να τραγουδήσω! Από κει και πέρα συνεργάστηκα με πάρα πολλούς. Συχνά με το Γιώργο Ζαμπέτα, στον οποίο γίνεται και το αφιέρωμα μεθαύριο, με το Βασίλη Τσιτσάνη, έκανα και κάποιες συναυλίες με τον Μητσάκη και τον Παπαϊωάννου - με τον οποίο συνεργαστήκαμε και σε μαγαζί. Ακόμη, ο Βαμβακάρης με έπαιρνε μαζί του όταν τον καλούσαν σε χορούς του ΚΚΕ. Ημουν μικρή, δεν είχα καν βγει στο τραγούδι ακόμα, μόλις είχα τελειώσει τις συναυλίες με το Μίκη Θεοδωράκη και βρέθηκα στις μπουάτ της Πλάκας».

 

- Εχετε παίξει επίσης δίπλα στον Ροντήρη... Γενικά η θεατρική παιδεία και οι σπουδές ηθοποιού σάς βοήθησαν;

«Πάρα πολύ, ειδικά την εποχή που βγήκα εγώ, το '68, υπήρχε το πάλκο - κι έβγαινα με μια άνεση, μια κίνηση, που μου την είχε δώσει το θέατρο. Ηταν σημαντική βοήθεια».

 

- Μπορείτε να ξεχωρίσετε τι αγαπήσατε περισσότερο στην υποκριτική τέχνη;

«Δεν το συζητώ, το θέατρο!».

 

- Αλλά καταξιωθήκατε στο τραγούδι. Ηταν επιλογή ή έτυχε;

«Οχι ακριβώς επιλογή, έτυχε! Ηταν πολλά τα χρήματα στο τραγούδι, ενώ στο θέατρο ήταν ασήμαντα και οι συνθήκες τις ζωής τότε με έκαναν να επιλέξω το τραγούδι».

 

- Δεν σας έχουν λείψει οι μεγάλες πίστες;

«Καθόλου - και απορώ πώς είναι δυνατόν, γιατί δεν σκεφτόμουν ποτέ να σταματήσω, αλλά έτσι όπως έχουν γίνει δε θα μπορούσα να τραγουδήσω σε μεγάλα μαγαζιά. Βέβαια συνεχίζω να εμφανίζομαι με τον Αντώνη Καλογιάννη σε επιλεγμένα πράγματα».

 

- Για μερικά χρόνια, ενώ βγάζατε δίσκους, δεν τύχατε ιδιαίτερης δημοσιότητας. Πού το αποδίδετε αυτό;

«Δεν τους προωθούσαν, είχαν ήδη βγει οι καινούργιοι, η Βανδή, ο ένας, ο άλλος, και προτιμούσαν να προβάλλουν αυτούς. Το τραγούδι ξέφυγε κάπως, πήγε προς τη νεολαία».

 

- Κάποια στιγμή επιστρέψατε στο θέατρο, σας είχε λείψει;

«Ναι, μου έλειπε το θέατρο, πάρα πολύ. Είναι ένα πράγμα που το ξέρω πάρα πολύ καλά και πιστεύω ότι είμαι πολύ καλή στο θέατρο. Στο τραγούδι εντάξει... δεν είμαι τόσο καλή».

 

- Σας ενδιαφέρει να κάνετε κάποια συνεργασία με νέους καλλιτέχνες στο χώρο του τραγουδιού, δισκογραφικά μιλώντας;

«Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτό, εμένα μου αρκεί να είναι καλά τα τραγούδια. Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ και τόσο τη νέα γενιά, έχω μείνει στα παλιά. Ξέρω κάποιον αλλά δεν γνωρίζω αυτούς που κάνουν τα έξυπνα τραγούδια, τα καλά».

 

- Είστε από τους ανθρώπους που έχουν πει κάποια τραγούδια τα οποία έγιναν σλόγκαν στο παρελθόν. Εγινε τυχαία ή χάρη στον έξυπνο στίχο;

«Αν εννοείτε το "Τι πουρό τι καγκουρό"... τότε ήταν μια εποχή που όλοι κάνανε τέτοια τραγούδια, γιατί ήταν μια μεταβατική περίοδος για τον κόσμο κι ήθελε να ακούσει τραγούδια διασκεδαστικά στα μαγαζιά. Συνεργαζόμενη με τον Γιάννη Καράλη, μου είπε "θα πεις κι ένα τέτοιο τραγούδι". "Οχι, δεν μπορώ" του είπα... αλλά τελικά με έπεισε και έγινε επιτυχία. Το κατέβασαν 30.000 από το YouTube! Διασκεδάζει ο κόσμος - και στο κάτω κάτω, δεν έρχεται στο μαγαζί για υψηλή τέχνη, γι' αυτήν πάει στο Μέγαρο και στη Λυρική».

 

- Η βραδιά στην Καλαμάτα είναι αφιερωμένη στον Ζαμπέτα. Τι θυμάστε από κείνον;

«Τι να πρωτοθυμηθώ από τον Ζαμπέτα... η κάθε λέξη του, το κάθε βήμα του ήταν μοναδικό, είχε φοβερό χιούμορ. Θυμάμαι την ανθρωπιά του και την ντομπροσύνη του. Πολύ ωραίος άνθρωπος, ευφυέστατος, ετοιμόλογος - είναι πολλά τα χαρίσματα που είχε ο Γιώργος».

 

- Λίγο παραγκωνισμένος όμως, όσο ζούσε.

«Α, τελείως! Ημασταν πολύ κοντά, σαν μια οικογένεια, κι είχα μάθει τα μυστικά του, τα μέσα του. Αν και ήξερα το παράπονό του, ο ίδιος πάντως δεν το εξέφραζε, απλώς καμιά φορά έλεγε την κουβέντα του».

 

 

* Η αυριανή εκδήλωση θα γίνει στο χώρο του ξενοδοχείου "Rex" στην Καλαμάτα. Η βραδιά θα ξεκινήσει με ορχηστρικά κομμάτια του λαϊκού συνθέτη εκτελεσμένα από τη Λαϊκή Ορχήστρα  "Γιώργος Ζαμπέτας", με επικεφαλής το σολίστα μπουζουκιού Θανάση Βασιλά (γνωστό από την ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης"). Στη συνέχεια τραγούδια του Γ. Ζαμπέτα θα ερμηνεύσει η Ελένη Ροδά, η οποία αρκετά από αυτά τα έχει πει σε πρώτη εκτέλεση. Θα αναφερθεί επίσης σε στιγμιότυπα που θυμάται από τη ζωή του μεγάλου καλλιτέχνη.

Την ορχήστρα συναποτελούν αποτελούν οι Γιάννης Γκουγκουτούδης στο μπουζούκι, Γιάννης Ματσούκας στην κιθάρα, Φώτης Αποστολάρας στο μπάσο και Κώστας Μάντζιος - Δάφνη Δέδε στο τραγούδι.

Η ώρα προσέλευσης στην εκδήλωση είναι 8.30 μ.μ., ενώ το πρόγραμμα θα ξεκινήσει στις 9.30.


NEWSLETTER