Η Ρίτα Αντωνοπούλου, η οποία πάντα ξεχωρίζει για την δωρικότητα της ερμηνείας της που την κάνει να διεισδύει στο κοινό, μας μίλησε για την καινούργια αυτή συνεργασία, για την ανάγκη του κόσμου να ακούει πιο πολύ σήμερα πολιτικό τραγούδι, αλλά και για την επιθυμία της να γίνουν ριζικές αλλαγές στη χώρα.
- Πρώτη φορά συνεργασία με τον Γιώργο Ανδρέου, ο οποίος μάλιστα επανεμφανίζεται δισκογραφικά μετά από 8 χρόνια αποχής. Μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία αρχικά.
«Είναι μια συνεργασία που δε σας κρύβω ότι ήθελα διακαώς. Δεν πίστευα ότι ο Γιώργος θα έβλεπε σε μένα μια τραγουδίστρια "ιδανική" για το έργο του, καθότι περίμενα ότι θα με είχε καταχωρήσει σαν μια πιο δωρική και επιθετική ερμηνεύτρια… Εκείνος όμως, όπως φαίνεται, με παρακολουθούσε αυτά τα χρόνια κι έτσι πριν δυο χρόνια περίπου με πήρε τηλέφωνο να μου προτείνει να κάνουμε μια καινούργια δισκογραφική δουλειά μαζί. Κάποιο υλικό το είχε ήδη έτοιμο, αφού το ετοίμαζε αυτά τα χρόνια της αποχής που λέτε κι έτσι ξεκινήσαμε το δημιουργικό μας ταξίδι παρέα. Θα τον ευχαριστώ πάντα».
- Ο δίσκος «Ζωή μου μην αργείς» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «η βιογραφία μιας σύγχρονης γυναίκας»;
«Δεν ξέρω αν είναι η βιογραφία της αλλά σίγουρα σκιαγραφεί γλαφυρότατα κάποιες σπουδαίες πλευρές της. Αυτή η σύγχρονη γυναίκα που ζει στο αστικό τοπίο έχει πάθη, ανησυχίες, εμμονές, έρωτες, αγάπες, πόνους, φόβους, προβληματισμούς, ελπίδες, όνειρα… Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να ζει αλλά και να παρατηρεί τη ζωή. Μου άρεσε η ιδέα να την ενσαρκώσω μέσα από τις ερμηνείες μου».
- Είναι ένας δίσκος με κοινωνικό – πολιτικό μήνυμα;
«Ηχηρό θα έλεγα. Και ο Γιώργος με τις δουλειές του μέχρι σήμερα είχε πάντα μέσα το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο, αλλά και εγώ με τη σειρά μου έχω με έναν τρόπο συνδεθεί με το πολιτικό τραγούδι. Ηταν αναπόφευκτο να υπάρχουν αυτά τα στοιχεία σε αυτή τη δουλειά γιατί απλά είμαστε πολίτες αυτού του τόπου και οι ανησυχίες μας θα βγαίνουν και στη δουλειά μας… Δε γίνεται να κλείνουμε τα μάτια σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας και να κάνουμε ότι υπάρχει μόνο ο έρωτας και να μιλάμε μόνο για καψούρα. Θα ήταν άτοπο και δε θα ήμασταν κι εμείς εντάξει με τους εαυτούς μας αν κάναμε κάτι διαφορετικό μόνο και μόνο για να είμαστε ίσως λίγο πιο εμπορικοί».
- Διαπιστώνετε ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει τραγούδια με πολιτικό στίχο;
«Αν όχι σήμερα, πότε; Το νιώθω πιο πολύ από ποτέ. Είναι τεράστια η διαφορά αν ανατρέξουμε, ας πούμε, μέχρι και το 2010, πάντα έλεγα π.χ. την "Ελένη". Αλλά θυμάμαι έντονα όταν άρχισε η περίοδος της κρίσης και όλοι αρχίσαμε να τη νιώθουμε πια στο πετσί μας ότι ο κόσμος άρχιζε και χειροκροτούσε από τη μέση του τραγουδιού όταν ακουγόταν ο στίχος "… να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει"… αυτό κάτι σημαίνει».
- Πέρα από το δίσκο, κάνετε και εμφανίσεις στον "Ιανό". Πώς είναι η κάθε βραδιά εκεί;
«Διαφορετική, αλλά πάντα με μια μαγική βάση. Δίνω την ψυχή μου σε αυτό που κάνω και ξέρω ότι ο κόσμος το εισπράττει και το ευχαριστώ του στο τέλος εμένα με γαληνεύει».
- Ζούμε τις πρώτες μέρες μιας αριστερής κυβέρνησης στη χώρα. Νιώθεις ότι κάτι αλλάζει;
«Νιώθω την ελπίδα να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας. Πριν ένιωθα τη δαμόκλειο σπάθη. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος εκλεγμένος φαίνεται ότι υπερασπίζεται κάτι, έχει την επιθυμία να υπερασπιστεί τις ανάγκες αυτού του λαού. Κάτι αλλάζει σίγουρα».
- Εσύ τι θα ήθελες να αλλάξει;
«Θα ήθελα να "ξαναφτιάξουμε" την Ελλάδα όπως της αξίζει. Να νιώσω ότι ζω σε μια χώρα που με σέβεται και την αγαπώ, σε ένα όμορφο και δίκαιο τόπο. Αυτό από πίσω κρύβει αλλαγές ριζικές στα πάντα…, μπουρλότο σχεδόν, αλλά αυτό θα ήθελα».
- Μετά τον "Ιανό" τι άλλο έχει το πρόγραμμα;
«Συνεχίζουμε την περιοδεία μας σε όλη την Ελλάδα και το καλοκαίρι βλέπουμε… Σίγουρα πάλι με τις βαλίτσες στο χέρι θα είμαστε! Κάπου θα μας πετύχετε».
Ο ΔΙΣΚΟΣ
Δεκαοκτώ χρόνια μετά την «Μικρή Πατρίδα» η Μικρή Αρκτος παρουσιάζει τη νέα εργασία του Γιώργου Ανδρέου «Ζωή μου μην αργείς».
Μετά από 8 χρόνια απουσίας από την δισκογραφία, ο Γιώργος Ανδρέου προτείνει ένα βιβλίο-cd με τίτλο «Ζωή μου μην αργείς», υπογράφει λόγια και μουσικές και επιλέγει για ερμηνεύτρια αυτού του κύκλου τραγουδιών την Ρίτα Αντωνοπούλου.
«Τα τραγούδια της μουσικής μου εργασίας "Ζωή μου μην αργείς" (επιδίωξα να) έχουν ως ενιαίο θεματικό άξονα τις περιπέτειες μιας νέας γυναίκας στη μεγάλη πόλη, στο σημερινό μεταμοντέρνο αστικό τοπίο. Η Ρίτα Αντωνοπούλου ενσαρκώνει αποκαλυπτικά τη γυναίκα αυτή, μπαινοβγαίνοντας αποφασιστικά στα πάθη, τα λάθη, τους καημούς και τους θυμούς που η ηρωίδα μου βιώνει, ενώ παραμένει η συναρπαστική ερμηνεύτρια, το ακριβό ηχείο της μέσα μου φωνής, που προσωποποιεί όσα με λόγια και μουσικές ποθώ και επιχειρώ να αφηγηθώ. Την ευχαριστώ για την προσήλωση και την ακρίβεια. Ιδίως για την εμπιστοσύνη», γράφει ο ίδιος μέσα στο βιβλίο-cd.
Στην έκδοση αυτή τα τραγούδια του Γιώργου Ανδρέου συνυπάρχουν λειτουργικά και συμπληρώνονται αισθητικά από τις εικαστικές δημιουργίες της Ηώς Αγγελή, που κοσμούν το βιβλίο. Συμμετέχουν ο Χρήστος Θηβαίος, ο Πάνος Κατσιμίχας, ο Μίλτος Πασχαλίδης και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Στην εργασία αυτή συνυπάρχουν η κοινωνική ματιά με το ιδιωτικό βλέμμα του δημιουργού, ο οποίος υπογράφει όλους τους στίχους του δίσκου. Τραγούδια όπως το «Εχεις πού να πας», «Ζωή μου μην αργείς» (αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο), «Μονάχα η αγάπη», «Δουλειά αγκαλιά» περιέχουν έντονο πολιτικοκοινωνικό στίγμα, ενώ συγχρόνως σε τραγούδια όπως η «Μάνα», «Το μόνο που σου ζήτησα» συνομιλούν η προσωπική περιπέτεια με το μεταμοντέρνο αστικό τοπίο. Το τραγούδι «Εχεις πού να πας;» παίζεται ήδη στα ραδιόφωνα και έχει αγαπηθεί από τους ακροατές.
