Οπως αναφέρει και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ, το "W Memorabilia" είναι «μια σπουδή στη γυναικεία φύση της Φαίδρας, Μήδειας, Πασιφάης, μητέρας, τιμωρού, άπιστης συζύγου, ερωτευμένης μέχρι θανάτου, απεγνωσμένης βρεφοκτόνου και εντέλει καταραμένης από τους θεούς». Και με την ευκαιρία της παρουσίασής του στην ιδιαίτερη πατρίδα της πρωταγωνίστριας, η Λίντα Καπετανέα μιλά στην "Ε" για τα παιδικά της καλοκαίρια στην Καλαμάτα και τη Σαϊδόνα, για τη μετάβασή της από την ενόργανη γυμναστική στο χορό, για το Φεστιβάλ, για την ομάδα "RootlessRoot" που έχει ιδρύσει με τον επίσης χορευτή σύζυγό της, για το αποψινό έργο... αλλά και για το επόμενο, που ήδη ετοιμάζεται εδώ!
Συνέντευξη στην Πέπη Αλευρά
1. Τι θυμάστε από την Καλαμάτα των παιδικών σας χρόνων, όταν παραθερίζατε στο σπίτι της γιαγιάς;
«Θυμάμαι τη γιαγιά μου, μια δυνατή Μανιάτισσα, να μας περιμένει στην εξώπορτα του σπιτιού κάθε καλοκαίρι, να έρθουμε από την Αθήνα όπου μέναμε. Θυμάμαι να τη βλέπω να πλέκει κάθε απόγευμα, κι εκείνη να κοιτάει εμένα και τα αδέρφια μου πώς παίζουμε στη γειτονιά, με όλα τα παιδιά. Θυμάμαι ότι από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ μόνο τρέχαμε έξω: αμπάριζα, κρυφτό, μήλα, κυνηγητό, λάστιχο, ποδήλατο... Ημασταν τότε πολλοί φίλοι, τόσο πολλά παιδιά. Η γειτονιά ξυπνούσε, ζωντάνευε. Κι εμάς μας σταματούσε μόνο η φωνή της μητέρας το βράδυ, για να πάμε για ύπνο.
Και φυσικά, θυμάμαι τα μπάνια στη θάλασσα... Αλλά και τα ταξίδια μας στο χωριό, τη Σαϊδόνα».
2. Υπήρχε από τότε μέσα σας ο χορός; Και η πόλη συνδεόταν μαζί του; Ή όλα αυτά δέθηκαν αργότερα;
«Ολα δέθηκαν αργότερα. Στα παιδικά μου χρόνια έκανα ενόργανη γυμναστική. Πολλές προπονήσεις για πολλές ώρες καθημερινά...
Για μένα όμως και η γυμναστική είναι πρωταρχικά κίνηση. Οπότε, όταν αργότερα πέρασα στο χορό, ήταν κάτι τελείως διαφορετικό μεν, αλλά ήταν ακόμα κίνηση. Ηταν ακόμα μια προσπάθεια να γνωρίσω καλύτερα το σώμα μου.
Το δέσιμο που έχω με την Καλαμάτα όσον αφορά το χορό ξεκινά από το ότι η Βίκυ Μαραγκοπούλου, η Εύα Καπάζογλου και η Ερυφίλη Εφραιμίδου ήταν δασκάλες μου στην Κρατική Σχολή Χορού στην Αθήνα.
Ετσι όταν κάποια στιγμή διοργάνωσαν το πρώτο Φεστιβάλ στην Καλαμάτα, ήμουν εδώ - και μάλιστα πολύ ενθουσιασμένη που κάθε καλοκαίρι θα μπορούσα να παρακολουθώ παραστάσεις και να κάνω σεμινάρια. Και παρακολούθησα όλες τις επόμενες διοργανώσεις, μέχρι να φύγω για τη Νέα Υόρκη.
Είδα λοιπόν τα πρώτα βήματα του Φεστιβάλ, κι όταν το επισκέφτηκα ξανά μετά από χρόνια χάρηκα πολύ που είχε μεγαλώσει τόσο και -το πιο σημαντικό- που ο κόσμος της Καλαμάτας πήγαινε να δει παραστάσεις.
Η Βίκυ έκανε κάτι πολύ σημαντικό για τον κόσμο εδώ: Τους έκανε να γνωρίσουν και ν' αγαπήσουν τον σύγχρονο χορό, να περιμένουν να έρθει το καλοκαίρι για να δουν χορό... Και μεταξύ άλλων, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι ένας ιδανικός χώρος συνάντησης των ντόπιων με θεατές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό».
3. Πώς σας φαίνεται τώρα που επιστρέφετε στην Καλαμάτα όχι απλώς για διακοπές, αλλά ως μια διεθνώς καταξιωμένη χορεύτρια, η οποία μάλιστα θα ρίξει τη φετινή αυλαία σ' αυτόν τον διεθνώς καταξιωμένο θεσμό... σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα;
«Χαίρομαι που θα είμαι στο Φεστιβάλ φέτος με το σόλο. Εννοείται ότι χαίρομαι που θα παίξω ξανά στην πόλη μου! Τελευταία φορά ήταν πριν από 7 χρόνια.
Θα χορέψω λοιπόν, θα ρίξω την αυλαία, και θα περάσω τη σκυτάλη στην επόμενη χρονιά... Και θα ευχηθώ, παρ' όλες τις δυσκολίες, να συνεχιστεί το Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας με την ίδια επιτυχία και με την ίδια αγάπη, όπως κάθε χρόνο».
4. "RootlessRoot". Μια ρίζα δίχως ρίζες; Μόνοι μας δημιουργούμε τις ρίζες μας... ή δεν τις χρειαζόμαστε καν;
«Εννοείται ότι χρειαζόμαστε ρίζες! Δημιουργούμε τις ρίζες μας μέσα από τους άλλους ανθρώπους. Οι άλλοι μάς βοηθάνε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε. Και εμείς είμαστε εδώ για να μάθουμε να επικοινωνούμε με τους άλλους.
Γι' αυτό και δώσαμε το συγκεκριμένο όνομα στην ομάδα μας. Μέσα από τα έργα μας προσπαθούμε ακριβώς να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο, να εκφράσουμε τις ιδέες μας, τις απόψεις μας και τα όνειρά μας».
5. Σύντροφός σας στους "RootlessRoot" είναι ο σύντροφός σας και στη ζωή: ο Γιόζεφ Φρούτσεκ, επίσης πετυχημένος χορευτής και δάσκαλος, ο οποίος στην παράσταση "W Memorabilia (Phaedra’s Laboratory)" έχει ασχοληθεί με τα σκηνικά. Πώς βιώνει εκείνος την Καλαμάτα της οικογένειάς του, αλλά και του χορού;
«Ο Γιόζεφ είναι συνδημιουργός σε όλα τα έργα μας. Σκηνοθετούμε και χορογραφούμε πάντα μαζί.
Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στη Καλαμάτα, ήθελε να ζήσει εδώ. Ο συνδυασμός θάλασσας και βουνού είναι ο ιδανικός για τον Γιόζεφ! Βέβαια, αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει, επειδή έχουμε ακόμα πάρα πολλές υποχρεώσεις στο εξωτερικό, κι έτσι μας είναι δύσκολο ακόμα και το να ερχόμαστε στη Μεσσηνία πιο συχνά.
Φέτος όμως επιλέξαμε να μείνουμε εδώ περισσότερο, μέχρι το τέλος Αυγούστου, και να δημιουργήσουμε εδώ το επόμενο έργο μας που θα κάνει πρεμιέρα στη Φινλανδία τον Οκτώβριο - και μετά θα παρουσιαστεί στην Αθήνα».
6. Κλείνοντας, πείτε μας δυο λόγια για την αποψινή παράσταση, γι' αυτό το συναρπαστικό σόλο με το οποίο ολοκληρώνεται το 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού: Τι "παράγει" το εργαστήριο της Φαίδρας επί σκηνής;
«Καθώς δημιουργούσαμε το "Phaedra's Laboratory", εγκαταλείψαμε την ανάγκη να παρουσιάσουμε κάτι με ιδιαίτερα αρθρωμένη μορφή, όμορφo ή με τη φιλοδοξία να είναι αρεστό. Είναι μάλλον μια παρουσίαση της ιδέας, παρά μια παρουσίαση του τελικού προϊόντος. Δεν είναι όμως και ένα work in progress ή ένα πείραμα που θα επιθυμούσαμε να κρύψουμε κάτι από πίσω. Ενδιαφερόμαστε, όπως τόσο πολλοί άλλοι καλλιτέχνες πριν από μας, για τη διαδικασία και την παρουσίαση των ιδεών με τις οποίες δουλεύουμε.
Στόχος μας είναι να κάνουμε το κοινό να δει πώς τα ενδιαφέροντα και τα υλικά μας αποτυπώνονται μέσω του τρόπου σκέψης και ερμηνείας μας. Πρόκειται για μια συσσώρευση χειρονομιών και διαδικασιών, που μας υποκινούν σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.
Ουσιαστικά το "Phaedra's Laboratory" είναι δύο πράγματα:
- Μια συνολική απάντηση στο θέμα, χωρίς κανέναν περιορισμό.
- Μια μεγάλη ευαισθησία προς όλα τα υλικά με τα οποία έχουμε δουλέψει, και με την αλληλεπίδραση που μας δημιούργησαν αυτά.
Εχουμε βάλει αντικείμενα και χειρονομίες στην παράσταση· όμως, καθώς η δράση ξετυλίγεται, τα παίρνουμε όλα πίσω, ώστε τίποτα να μην παραμένει».
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ
"RootlessRoot"
Η ομάδα "RootlessRoot" δημιουργήθηκε από τη Λίντα Καπετανέα και τον Γιόζεφ Φρούτσεκ το 2006 στην Αθήνα.
Εργα τους έχουν παρουσιαστεί στην Τσεχία, τη Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο, την Ισπανία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Σλοβακία, την Πολωνία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, την Ολλανδία, την Ελβετία, την Κύπρο και τη Νότια Κορέα.
Είχαν επιλεγεί το 2008 για το διάσημο φεστιβάλ χορού "Aerowaves" (Λονδίνο) και ήταν υποψήφιοι για το Total Theatre Award 2008 στην κατηγορία της Καλύτερης Νέας Ομάδας στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Εχουν τιμηθεί με το Sazka Award 2008, το σημαντικότερο βραβείο χορού στην Τσεχία, για την ερμηνεία τους, με το Herald Angel Award 2009 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, καθώς και με Ειδικό Επαινο στα Total Theatre Award 2009, επίσης στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Eργα τους είναι τα εξής:
Sudden Showers of Silence (2007).
Holdin’ Fast (2007, συμπαραγωγή με Dot 504, παρουσίαση: Dot 504, Τσεχία).
Burned Tree Is Visiting Athens before Next Summer (2008, Δημιουργία για το Μουσείο Μπενάκη).
100 Wounded Tears (2009, συμπαραγωγή με Dot 504, παρουσίαση: Dot 504, Τσεχία).
UNA [unknown negative activity] (2009).
Drawing a Tiger like a Dog (2009, συμπαραγωγή με Helsinki Dance Company, παρουσίαση: Helsinki Dance Company, Φινλανδία).
Making of a Young Girl (2010, συμπαραγωγή με Norrdans Dance Company, παρουσίαση: Norrdans Dance Company).
Giving Birth to Thousand Years of Sorrow (2010, συμπαραγωγή με Staadsteater Kassel Dance Company, παρουσίαση: Staadsteater Kassel Dance Company, Γερμανία).
Eyes in the Colors of the Rain (2011, συμπαραγωγή με τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών).
Bulldog Ant (2012, συμπαραγωγή με το θέατρο St. Gallen, παρουσίαση: St. Gallen Theater, Ελβετία).
Kireru (2012, συμπαραγωγή με τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών).
W Memorabilia (Φεστιβαλ Αθηνών και Επιδαύρου).
Collective loss of memory (Dot 504 Prague).
Dolls Circe la Putika Prague.
