Το βιβλίο θα ταξιδέψει τους αναγνώστες σε τόπους πολύ μακρινούς και άγνωστους στους περισσότερους, μέσα από τις γλαφυρές περιγραφές του. Ακόμη, θα δώσει τη δυνατότητα να δουν πολύ σημαντικές πτυχές της παγκόσμιας σύγχρονης ιστορίας, αλλά και να συγκινηθούν από τους ιδιαίτερα γοητευτικούς ήρωες...
Ομιλητές στη βραδιά θα είναι ο Βασίλης Πεσμαζόγλου πανεπιστημιακός - συγγραφέας και ο Σταμάτης Δαγδελένης συγγραφέας - ποιητής. Το βιβλίο της συγγραφέως, που μοιράζει τη ζωή της μεταξύ της Καρδαμύλης, των Βρυξελλών και του Μπουένος Aιρες, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Καλειδοσκόπιο".
- Το "Αγαπημένο μου Μπουένος Αϊρες" είναι δομημένο σε πολλαπλά επίπεδα, με τόνους έντονα πολυπολιτισμικούς. Παραθέτει πολύ προσωπικές ιστορίες, μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο. Τι ήταν αυτό που σας έδωσε το έναυσμα να μελετήσετε και να ασχοληθείτε με τον αντιδικτατορικό αγώνα της Αργεντινής;
"Στο βιβλίο μου οι ήρωες κινούνται σε διαφορετικές πόλεις, από την Αθήνα, στο Παρίσι και από εκεί στο Μπουένος Αϊρες, περνώντας από τη Ρώμη και το Μιλάνο. Απρόβλεπτες συγκυρίες τους φέρνουν κοντά ή τους απομακρύνουν. Η ιστορική πραγματικότητα, συχνά σκληρή και βίαιη, λειτουργεί περισσότερο σαν φόντο ενός σκηνικού. Η σχέση μου με την Αργεντινή ξεκίνησε τα χρόνια της δικτατορίας, στα μέσα της δεκαετίας του 70, όταν σπούδαζα στη Γαλλία, στη Γκρενόμπλ. Τα χρόνια της δικής μας μεταπολίτευσης. Τότε ήρθα σε επαφή με πολλούς πολιτικούς πρόσφυγες, οι οποίοι κουβαλούσαν μέσα τους τη φρίκη που ζούσε η χώρα τους. Μαζεύονταν και συζητούσαν για το πως θα ευαισθητοποιούσαν την γαλλική κοινή γνώμη και μερικές φορές παρευρίσκονταν και κάποιοι που μαρτυρούσαν αυτά που συνέβαιναν στην Αργεντινή. Θυμάμαι μια γυναίκα που είχε κατορθώσει να βγει από τα μυστικά κρατητήρια και μίλαγε για τι συνέβαινε εκεί. Κάποια στιγμή γδύθηκε για να δείξει τις ουλές που είχαν αφήσει τα ηλεκτροσόκ στο σώμα της. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το θέαμα του ταλαιπωρημένου της κορμιού. Με κυνηγούσε για πολύ καιρό στα όνειρά μου".
- Τι ήταν αυτό που σας κέρδισε στα ταξίδια σας, όσον αφορά τους ανθρώπους του Μπουένος Αϊρες;
"Η ζεστασιά με την οποία με αντιμετωπίζουν. Βρίσκω τους πορτένιος (τους κατοίκους του Μπουένος Αϊρες) πολύ προσιτούς, φιλικούς, με αντιδράσεις πολύ οικείες".
- Στο τέλος του βιβλίου δεν γίνεται σαφές αν οι δύο κεντρικοί ήρωες του βιβλίου καταλήγουν μαζί. Είναι κάτι που … επιδέχεται διαφορετικής ανάγνωσης από τον καθένα μας;
"Ναι, αυτή είναι και η επιθυμία μου... Να αποφασίσει ο αναγνώστης το τέλος που θα του δώσει, εγώ προτίμησα να το αφήσω ανοιχτό".
- Υπάρχουν σήμερα έρωτες όπως της Νίνας και του Λέο;
"Βρίσκω πολύ ρομαντική την ερώτησή σας. Το μυθιστόρημα φτάνει μέχρι το 2003, άρα κατά τη γνώμη μου είναι μια ιστορία της εποχής μας. Πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι συχνά πιο τολμηρή και απρόβλεπτη από τη μυθοπλασία. Εξάλλου, δεν πρόκειται απλά για μια ιστορία αγάπης, είναι μια ιστορία πολύπλοκη και πολύπλευρη και εύχομαι έτσι να την δει και ο αναγνώστης".
Σχετικά με την υπόθεση: Από την Αθήνα στο Παρίσι, τα χρόνια της δικτατορίας κι από εκεί φοιτήτρια πια στην Ιταλία, η Νίνα έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τις πατρίδες της, με μόνιμο σύμμαχο τη μουσική και τα τραγούδια. Ενα αυθόρμητο φιλί κατά τη διάρκεια μιας φοιτητικής διαδήλωσης στο Παρίσι το 1980, εξελίσσεται σε φλογερό έρωτα και οι λίγες ώρες που περνάει με τον νεαρό Αργεντίνο πολιτικό πρόσφυγα την οδηγούν ασυναίσθητα να αναζητά να μάθει τα πάντα για την πατρίδα του. Η φρίκη της δικτατορίας στην Αργεντινή, που έχει ήδη αγγίξει την οικογένεια του αγαπημένου της θείου, μετανάστη εκεί από το 1948, στοιχειώνει την ζωή της Νίνας μέχρι η μοίρα να την οδηγήσει ξανά στο Μπουένος Αϊρες και στους ήχους του τάνγκο ...
Το βιβλίο δανείζεται τον τίτλο του από ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Κάρλος Γαρδέλ, το "Mi Buenos Aires querido". Ο άνθρωπος που σφράγισε με τη φωνή και τη γοητεία του το τάνγκο, το μουσικό είδος που γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Αϊρες και του Μοντεβιδέο στα τέλη του 19ου αιώνα και αγαπήθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι θαυμαστές του τον αποκαλούσαν «Καρλίτος», «Βασιλιά του τανγκό», «Μάγο» (El Mago) και περιπαικτικά «Ο μουγκός». Γάλλοι, Ουρουγουανοί και Αργεντίνοι ερίζουν για την καταγωγή του.
Η Ολγα Προφίλη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι τα 18 της.
Σπούδασε Ιταλική Φιλολογία και Γλωσσολογία καθώς και Γεωγλωσσολογία Λατινογενών Γλωσσών στην Γκρενόμπλ. Eκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή πάνω στο κατωιταλικό ιδίωμα της Απουλίας.
Εργάστηκε ως ερευνήτρια στην Γκρενόμπλ και την Οξφόρδη και στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αρχικά ως μεταφράστρια και στη συνέχεια, ως υπεύθυνη για την προώθηση και διατήρηση των μειονοτικών γλωσσών και πολιτισμών. Απασχολήθηκε επίσης, στον τομέα ενημέρωσης του γυναικείου κοινού στις χώρες της Ευρώπης και υπήρξε πρόεδρος του Προσωπικού της Επιτροπής. Το 2005, ένα παραλίγο μοιραίο τροχαίο ατύχημα, άλλαξε ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή. Μιλάει 6 γλώσσες και μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στις Βρυξέλλες, την Καρδαμύλη και το Μπουένος Αϊρες.
